Mike Williams (Eyehategod - Vocals): "Η μουσική μας είναι μία αναπαράσταση του πώς ακούγεται η Νέα Ορλεάνη."

Στα πλαίσια της πολυαναμενόμενης συναυλίας των ηγετών του Sludge/Doom Metal, Eyehategod, στο Temple, την Τρίτη 10/03/20, το Metal Asylum μίλησε με τη μορφή, Mike Williams (Vocals), για την απόλυτα μυστηριακή Νέα Ορλεάνη και το πώς έχει επηρεάσει τη μουσική τους, τα σαδομαζοχιστικά Cover arts τους και την ομορφιά που κρύβουν, καθώς και το επόμενο δισκογραφικό βήμα της μπάντας.

Καλησπέρα Mike, μεγάλη μου τιμή που μιλάμε.
6 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από το masterpiece "Eyehategod" (2014). Μετά από όλο αυτόν τον καιρό, με την ασφάλεια που παρέχει ο χρόνος, ποια είναι τα συναίσθηματά σου προς αυτό; Στην τελική, ήταν το πρώτο σας Full-length μετά από 14 χρόνια.

Είναι τέλεια, είμαστε χαρούμενοι με αυτό.

Μιλώντας γι'αυτό, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον elephant in the room. Γιατί σας πήρε τόσο καιρό για να το κυκλοφορήσετε;

Elephant in the room? Δεν θα το χαρακτήριζα έτσι γιατί δεν δίνουμε δεκάρα και δεν φοβόμαστε να μιλήσουμε γι'αυτό. Είναι έγκλημα να μην κυκλοφορείς album κάθε ένα ή δύο χρόνια; Προτιμώ να πάρω τον χρόνο μου και να κυκλοφορήσουμε νέο υλικό όταν είμαστε έτοιμοι, όχι όποτε τα media ή οι fans είναι συνηθισμένοι λόγω της ρουτίνας. Ποτέ δεν ήμασταν από τις μπάντες που περιοδεύουν, βγάζουν δίσκο, περιοδεύουν και μετά κυκλοφορούν ξανά δίσκο. Δουλεύουμε με τον δικό μας ρυθμό. Η περίοδος πριν το "Confederacy of Ruined Lives" (2014) και πριν το "Eyehategod" (2014), ήταν, με κάθε τρόπο, γεμάτος από προσωπικά προβλήματα. Ο τυφώνας Κατρίνα, ο εθισμός στα ναρκωτικά και το alcohol, μαλακίες της Label, βάσανα στις προσωπικές μας σχέσεις κτλ... Βέβαια περιοδεύαμε αυτήν τη περίοδο, κυκλοφορήσαμε και ένα 7" και μερικά splits με τα side projects μας, καθώς και το "Preaching the End-Time Message" (2005) που είχε 3 νέα κομμάτια μέσα και όλα αυτά, απλά δεν κάναμε Full-length. Δεν βρίσκω κάποιο πρόβλημα σε αυτό.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεστε με την high-profile Housecore Records. Πώς κυλάει η συνεργασία σας μέχρι τώρα;

Λοιπόν, κυκλοφορήσαμε το τελευταίο album με αυτούς- βασικά δώσαμε τα δικαιώματα σε αυτούς και σε άλλες 2 Labels, αλλά μόνο αυτό. Οι Eyehategod είναι μια μπάντα που δεν είναι πάντα άνετη να κολλάει σε μια Label, οπότε θα δούμε που θα μας βγάλει το μέλλον.

Είστε μια από τις μπάντες που είναι αρκετά συνδεδεμένες με την γενέτειρά τους. Αυτό βγαίνει τελείως φυσικά ωστόσο, από τη στιγμή που οι στίχοι σας αντικατοπτρίζουν την άσχημη πλευρά της Νέας Ορλεάνης, όπου οι φτωχοί άνθρωποι παλεύουν καθημερινά και συχνά βρίσκουν διέξοδο σε παράνομες πράξεις και στα ναρκωτικά για να αντεπεξέλθουν στη δύσκολη πραγματικότητα. Φυσικά, υπάρχει και η άλλη πλευρά της πόλης, η οποία είναι η πιο μαγευτική πόλη των ΗΠΑ, με την δική της μοναδική κουλτούρα. Πώς το βλέπετε εσείς;

Είμαστε πολύ περήφανοι που είμαστε από την Νέα Ορλεάνη, είναι η γενέτειρά μας, μεγαλώσαμε εκεί και μας διαμόρφωσε. Είναι μια πόλη που πρέπει να ζήσεις εκεί κάποιο καιρό για να την βιώσεις. Είναι σκληρή, πολύχρωμη, όμορφη, βρωμερή, φτηνιάρικη, αγαπητή κοινωνία, γεμάτη γενναιοδωρία και πολυπολιτισμική, με όλων των ειδών περηφάνιες. Φροντίζουμε τους δικούς μας, αλλά πρόσεχε αν δεν είσαι φίλος και είσαι εχθρός, θα φαγωθείς ζωντανός στους πίσω δρόμους των μπάσταρδων γειτονιών. Θα σε ληστέψουν και θα σε αφήσουν στην αστυνομία, που δεν δίνει δεκάρα για σένα έτσι και αλλιώς. Η μουσική μας είναι μία αναπαράσταση του πώς ακούγεται η Νέα Ορλεάνη. Μαζί με jazz, blues, Mardi Gras indians, Dr. John, Ernie K-doe κτλ. Με βαθύ το vibe ενός gothic Ισπανικού βάλτου, είναι μια μικρή πόλη με μεγάλο χαρακτήρα. Η πόλη που έχει ξεχαστεί από την φροντίδα.

Enter Hurricane Katrina, μια φυσική καταστροφή που σχεδόν εξάλειψε όλη την περιοχή. Μιλώντας για την δυσάρεστη πλευρά της πόλης, παρατήρησα ότι κάθε Cover art όλων των Full-lengths σας παρουσιάζει μια πιο σαδιστική προσέγγιση απέναντι στο γυναικείο σώμα. Αντιλαμβάνομαι τα σημάδια στα σώματά τους σαν αποτέλεσμα μιας σκληρής κοινωνίας, που οδηγεί τους ανθρώπους στη χρήση ναρκωτικών. Έχει κάποια βάση η αντίληψή μου;

Απέναντι στις γυναίκες; Όχι. Το τελευταίο album έχει την εικόνα μιας γυναίκας, αλλά εγώ το βλέπω σαν κάτι όμορφο. Χρησιμοποιούμε γυναικείες και αντρικές εικόνες, αλλά δεν τα βλέπω όλα με σαδιστικό τρόπο. Υπάρχουν κάποια προκλητικά collages και σαδομαζοχιστικά, αλλά μόνο με ενηλίκους που συμφωνούν. Ο κόσμος και η κοινωνία είναι σκληρή και αν ζεις σε αυτόν τον κόσμο είσαι θύμα κάποιου συναισθηματικού πόνου. Η τέχνη μας απλά κυλάει με το vibe της μουσικής μας.

Παρόλα αυτά, η Νέα Ορλεάνη φημίζεται και για την περηφάνια της, γι'αυτό και οι άνθρωποι έχτισαν ξανά την πόλη. Μετά από κάποια χρόνια, κυκλοφορήσατε νέο υλικό, μετά πλέον από αρκετό καιρό, το "New Orleans Is the New Vietnam" (2012), κάτι που δείχνει ότι και εσείς έχετε αυτήν την περηφάνια επίσης, επιβιώνοντας από τα εμπόδια στο δρόμο σας, που πάντα ξεπερνάτε στο τέλος.

Είμαστε δυνατοί. Η Νέα Ορλεάνη και οι άνθρωποι της είναι άνθρωποι που επιβιώνουν. Είναι το ανθρώπινο ένστικτο που βγαίνει φυσικά όταν μεγαλώνεις για να πολεμάς για το δίκαιο και ναι, όπως ανέφερες, είμαστε περήφανοι για την πόλη μας. Η Νέα Ορλεάνη είναι ανθεκτική.

Έχει περάσει κάποιος καιρός από την κυκλοφορία του τελευταίου σας Full-length. Έχουν υπάρξει συζητήσεις σχετικά με το επόμενο δισκογραφικό σας βήμα;

Έχουν γραφτεί τα  μουσικά μέρη, απλά λείπουν τα Vocals, το Artwork και η μίξη. Θα κυκλοφορήσει οπότε το τελειώσουμε. Δεν υπάρχει κάποιος προσωρινός τίτλος ακόμα.

Είστε μια μπάντα που περιοδεύει πολύ και για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Πώς σας αρέσει να περνάτε τον χρόνο σας στον δρόμο;

Προσπαθώ να μην τρελαθώ κυρίως, αλλά γενικά τα ίδια που κάνει κανείς όταν ταξιδεύει. Τρώμε τοπικά φαγητά, συζητάμε τις αρετές των Motorhead και Discharge, καπνίζουμε, διαβάζουμε, βλέπουμε Netflix, μαστουρώνουμε από τη δόξα, αυνανιζόμαστε...

Θα δούμε τους Eyehategod, live στο Temple, την Τρίτη 10/03/20. Τι να περιμένουμε από την πολυαναμενόμενη αυτή εμφάνιση;

Ψυχική ασθένεια, βρόμα, φτύσιμο, μουρμουρητό, ανατροφοδότηση, 1000% ενέργεια, μπερδεμένη slang της Νέας Ορλεάνης, κουφαμάρα, άθλια συμπεριφορά backstage.

Mike, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, ανυπομονώ να σας δω live and helping us to see the truth!

Ευχαριστώ και θα σας δούμε όλους εκεί.
Peace and love.

Genre:
Sludge/Doom Metal

Main:
In the Name of Suffering (1990)
Take as Needed for Pain (1993)
Dopesick (1996)
Confederacy of Ruined Lives (2000)
Eyehategod (2014)

Current lineup:
Jimmy Bower (Guitars)
Mike Williams (Vocals)
Gary Mader (Bass)
Aaron Hill (Drums)