Ένα ξόρκι επίκλησης για να έχει επιτυχία πρέπει να μελετηθεί καιρό, με πολύ προσοχή να μαζευτούν τα απαραίτητα συστατικά, να δημιουργηθούν οι παρασκευές που θα χρησιμοποιηθούν, το φεγγάρι να βρίσκεται στο σωστό σημείο, και οι πλανήτες σε συγκεκριμένη θέση. Αυτός που θα ηγηθεί της τελετουργίας, θα πρέπει να βρίσκεται σε ισορροπία με τον ανώτερο εαυτό του και συμφιλιωμένος με τη φύση. Το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει δυνατή θέληση. Τόσο ισχυρή, ώστε να μπορέσει ο μάγος να κρατήσει δύο παράλληλους κόσμους ανοιχτούς για περίπου 2 ώρες. Όσο θα κρατήσει η συναυλία των Cradle of Filth στην οποία θα γίνουμε μάρτυρες το Σάββατο 02/06/18 στο Gagarin 205. Οι ηγέτες του Extreme Gothic Metal επιστρέφουν, οι πύλες θα ανοίξουν και ό,τι απόκοσμο, αποκρουστικό και αρρωστημένο πλάσμα υπάρχει, θα βγει για να ικανοποιήσει όλες τις ανώμαλες διαθέσεις. Hear the growing chora that a new dawn shall bring!
Ο κατάλογος μεγάλος, πλούσιος και πολύ σπουδαίος για όλο το φάσμα του Metal. Let the filthness begin.
Το "The Principle of Evil Made Flesh" (1994) πρόκειται για ένα από τα πιο επιδραστικά albums όλων των εποχών. Ο ακραίος ήχος δεν είναι πλέον ο ίδιος μετά από αυτό το δημιούργημα. Χιλιοδουλεμένο, προσεγμένο στη λεπτομέρεια, από νεανικό αίμα που κοχλάζει. Σίγουρα μπαίνει στα καλύτερα Full-length όλων των εποχών (8).
Η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό για το "Cruelty and the Beast" (1998) είναι φινέτσα. Ένα αριστούργημα αφιερωμένο στην μούσα του Dani Filth (Vocals), Elizabeth Báthory. Είναι τόσο αριστοκρατικό όσο η ίδια η κοντέσα. Οι στίχοι είναι εξαιρετικοί και η μελωδίες σε οδηγούν απευθείας στα μπουντρούμια των βασανιστηρίων των παρθένων. Την έκαναν περήφανη (9).
Δεν θα κατανοήσω ποτέ γιατί το συγκεκριμένο album-αποκάλυψη δίχασε λίγο τους fans της μπάντας. Γίνεται λόγος για το εξαιρετικό "Midian" (2000). Αφήνουν στην άκρη την βαμπιρική θεματολογία και μιλούν για ένα μέρος με δαιμονικά πλάσματα, έκπτωτους αγγέλους και απόκοσμα πλάσματα. Ανανεωμένο μουσικά όπως επιβάλλεται, είναι ένα αριστούργημα. Το "Lord Abotion" είναι η επιτομή της ρομαντικής και παράλληλα αρρωστημένης διάθεσης τους (8).
Το ποίημα του John Milton, Paradise Lost αναφέρεται στην πτώση του ανθρώπου μέσα από τα μάτια του διαβόλου και το "Damnation and a Day" (2003) είναι γεγονός. Άλλη μια εξαιρετική έμπνευση στολισμένη με πολλά κινηματογραφικά ορχηστρικά μέρη. Εξελίσσονται και πλέον πρέπει ο κοινός ακροατής να κατανοήσει ότι οι μπάντες δεν θα βγάζουν συνέχεια copies των πρώτων τους, ή των καλύτερων δημιουργημάτων τους. Προχωράνε, ωριμάζουν, και εναρμονίζονται με την εκάστοτε εποχή. Το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο και κυκλοφορούν ένα εξαίσιο album (7).
Το "Nymphetamine" (2004) δεν είναι η δυνατή στιγμή της μπάντας, είναι όμως μια ακόμα σπουδαία κυκλοφορία που δεν παρεκκλίνει καθόλου από τη μοναδική τους ταυτότητα. Το ότι καραδοκούσαν οι haters για μια τέτοια κυκλοφορία για να τους καταδικάσουν αποδεικνύει πόσο καλά κάνουν τη δουλειά τους. Κομμάτια του θα ακούσεις live πάντα, οπότε όχι μόνο είναι τίμιο αλλά έχει και classics μέσα (6).
Για δαιμονικές γυναικείες οντότητες πραγματεύεται το "Thornography" (2006) και δεν θα αλλάξουν το lyrical theme τους επειδή κάποιοι το θεωρούν κοινότυπο. Αυτό είναι σταθερότητα. Αρκετοί πειραματισμοί σε αυτό το album με περισσότερο ογκώδη κομμάτια, δημιουργούν ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με τη φωνή του ο Dani τις ξεπερνάει με ολοκληρωτική αφοσίωση στη δουλειά του (6).
Άλλη μια αρρωστημένη προσωπικότητα που θα γνωρίσεις μέσα από τις exreme μελωδίες των Cradle of Filth. Πρόκειται για τον Γάλλο ευγενή Gilles de Rais. Πολέμησε δίπλα στην ηρωίδα Joan of Arc και απέκτησε μεγάλη φήμη πλάι της, στο όνομα του θεού. Μετά το θάνατο της όμως, η κλίση του προς το απαγορευμένο δημιούργησε έναν serial killer και βιαστή νεαρών αγοριών. Το "Gospeed on the Devils Thunder" (2008) απεικονίζει άρτια τον κύριο με την πειραγμένη διάθεση (8).
Το vampiric feeling εννοείται υπάρχει πάντα στις μουσικές τους, και άλλο ένα concept album δημιουργείται, αυτή τη φορά για την μητέρα του κακού Lilith, ονόματι "Darkly, Darkly Venus Aversa" (2010). Η ηγέτιδα όλων των αρρωστημένων συναισθημάτων που περιγράφουν από την πρώτη κιόλας νότα τους δέχεται φόρο τιμής και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (8).
Το"Midnight in the Labyrinth" (2012) είναι ένας φόρος τιμής στα πρώτα albums. Ένα ορχηστρικό εγχείρημα μόνο για σκληροπυρηνικούς fans (guilty). Εκδόθηκε σε περιορισμένο αριθμό αντιγράφων μόνο για τους εκλεκτούς ακόλουθους. Είναι το soundtrack για οποιαδήποτε μυσταγωγική τελετή (7)
Άλλη μια σκοτεινή και γλυκιά παράλληλα κυκλοφορία. το "The Manticore and Other Horrors" (2012) πέρασε λίγο απαρατήρητο δυστυχώς. Ίσως να ήταν λόγο των δύο κυκλοφοριών μέσα σε ένα έτος αλλά πλέον η μπάντα έχει αναβαθμιστεί και οδεύει προς το peak της. Το δημιούργημα αυτό είναι η εισαγωγή για το τι μέλλει γενέσθαι (7).
Το Malleus Maleficarum άνοιξε και τα ουρλιαχτά από χιλιάδες μάγισσες σκόρπισαν. Τόσο ηχηρά που το album αυτό ακούστηκε σε όλη την πλάση. Όλοι ξαφνικά μιλάνε ξανά για τους Cradle of Filth. Ένα αριστούργημα εγένετο λένε, το καλύτερο τους αναφέρουν... Και έχουν δίκιο, γιατί το "Hammer of the Witches" (2015) είναι διαμάντι. Όσοι έλεγαν ότι πρέπει να συνταξιοδοτηθούν μπορούν να κρυφτούν στη σπηλιά τους και να ψοφήσουν (9).
Μια επετειακή κυκλοφορία για τα 20 χρόνια ενός δίσκου που άλλαξε τα δεδομένα του ακραίου ήχου είναι το "Dusk... and Her Embrace - The Original Sin" (2016) .Πρόκειται για το album όπως είχε ηχογραφηθεί όταν ήταν να κυκλοφορήσει, αλλά τελικά πήρε μια παράταση γιατί το αποτέλεσμα δεν τους ικανοποιούσε. Για φανατικούς μόνο (7).
"Cryptoriana - The Seductiveness of Decay" (2017) και φυσικά ακόμα ένα σπουδαίο δημιούργημα κυκλοφορεί. Έχουν επιστρέφει στις ρίζες τους αλλά με ένα μοντέρνο τρόπο. Αυτό είναι ο ορισμός της εξέλιξης ήχου με τη σφραγίδα της μπάντας. Είναι δύσκολο, και μόνο λίγοι το καταφέρνουν (8).
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει μνεία στα 3 EP τα οποία εμπεριέχουν εξαιρετικές στιγμές ακολασίας.
Το "V Empire or Dark Faerytales in Phallustein" (1996) είναι η γέφυρα μεταξύ "The Principle of Evil Made Flesh" (1994) και "Dusk and Her Embrace" (1996) οπότε τα λόγια είναι περιττά. I rise before thee queen (9)!
Το "From the Cradle to Enslave" (1999) είναι μια κίνηση mat τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και η κυκλοφορία του censored video clip τους, το απογείωσε (9).
"Bitter Suites to Succubi" (2001). Πρώτο μου απόκτημα, πολύ αγαπημένο και γεμάτο αναμνήσεις. Η εισαγωγή του "Suicide and Other Comforts" θα ηχεί στα αυτιά μου μέχρι να πεθάνω (9).
Ο Dani Filth (Vocals) έχει αναφερθεί πολλές φορές στις επιρροές του και τους ευχαριστεί με το να διασκευάζει κομμάτια τους, αλλά μέσα από το δικό του πρίσμα. Το αποτέλεσμα είναι κάθε φορά εξαιρετικό.
Σατανισμός, Σκοτεινό ειδύλλιο, Μυθολογία, Ιστορίες Τρόμου. Σαν μπάντα είχαν πάντοτε a stake in vampirsm (pun intended). Η έννοια του σατανισμού πέρα από θρησκευτική πεποίθηση είναι και μια αίσθηση επανάστασης που επιφέρει η προσέγγιση του απαγορευμένου. Στη προκειμένη όμως έχει γερά θεμέλια και έντονο γνωστικό επίπεδο, καθώς μιλάμε για λάτρεις της βαθιάς και αποκρυφιστικής γνώσης. Η σκοτεινή πλευρά μας βγάζει ωστόσο και μια ρομαντική αίσθηση, και τα απόκρυφα ζοφερά πλάσματα λόγω της αιώνιας ζωής τους, λαμβάνουν πολύ σοβαρά την αγάπη. Όταν ερωτεύονται είναι για πάντα μέχρι ο θάνατος να τους χωρίσει...η όχι. Όλα τα παραπάνω διηγούνται οι ιστορίες τρόμου, λογοτεχνικά έργα σκοτεινού περιεχομένου, αλλά και όλη η φιλοσοφία της μαγείας. Ξόρκια αγάπης και ερωτά, η θανάτου λόγω απογοήτευσης ή ζήλιας. Μέχρι και τα τελετουργικά για να βιώσεις μια θεϊκή παρουσία διαθέτουν το τρυφερό αυτό συναίσθημα. Μέσα από τους μοναδικούς και πλούσιους στίχους τους θα γνωρίσεις serial killers, ιστορίες μυθικών και ιστορικών προσώπων που σαγηνεύουν και θα σε κάνουν να ανατρέξεις σε επιπλέον πηγές ώστε να μάθεις περισσότερα. Ο ηγέτης από την αρχή είχε ένα όραμα. Στο Gospel of Filth αναφέρει ότι είχε ασκήσει πρακτική μαγεία στα πρώτα χρόνια της μπάντας για να έχει επιτυχία. Αν όλη η πορεία της είναι εξαιτίας αυτού δεν θα το μάθουμε ποτέ, αλλά τι νόημα έχει; μαγεμένος η όχι το συναίσθημα όταν ακούς τη μελωδία είναι σαγηνευτικό.
Little nasty dwarf χαρακτηρίζουν των ηγέτη Dani Filth (Vocals) . Είναι icon και μετέτρεψε την συσσωρευμένη γνώση του σε μελωδία με απόλυτη επιτυχία. Ο ίδιος επηρεασμένος από τον Ψαλιδοχέρη δημιούργησε μέχρι και τις ενδυμασίες του μόνος του, οι οποίες είναι χαρακτηριστικές. Διώχνει κόσμο οπότε θέλει, κάνει φασαρία οπότε γουστάρει, γιατί μπορεί. Είναι εγωμανής και έχει κάθε δικαίωμα. Έχει αναφέρει ότι αν δεν ήταν μουσικός θα έκανε καριέρα (πότε κάτι λιγότερο, φυσικά) ως συντάκτης σε κάποιο περιοδικό. Δείγματα της εκφραστικής του πένας, βαμμένη με μαύρο humor και ποιότητα έχουμε δει στη στήλη του στο αγγλικό Metal Hammer.
Δύσκολο υλικό και πολύπλοκο για να υπάρχει άρτια απόδοση live και όμως έχουν χαρακτηριστεί από τις καλύτερες μπάντες ζωντανά. Ο Dani Filth (Vocals) οργώνει τη σκηνή και η επικοινωνία που έχει με το κοινό είναι θερμότατη. Το γλαφυρό αγγλικό του χιούμορ τον κάνει απολαυστικό και όσο μπόι του λείπει τόση ενέργεια έχει μέσα του. Τα σκηνικά τους είναι εντυπωσιακά, έχουν συνεργαστεί με gothic χορεύτριες μέχρι ολόκληρο τον θίασο του Circus of Horror. Μια οπτικοακουστική ανωμαλία.
Είναι σπάνιες οι ανοιχτού τύπου τελετουργίες, οπότε μελέτησε σοβαρά και φρόντισε να παρευρεθείς σε αυτή την συναυλία. Που ξέρεις, μπορεί αν θελήσεις να περάσεις την πύλη που θα ανοίξουν και να μείνεις εκεί...για πάντα.
Genre:
Extreme Gothic Metal
Main:
The Principle of Evil Made Flesh (1994)
Dusk and Her Embrace (1996)
Cruelty and the Beast (1998)
Midian (2000)
Damnation and a Day (2003)
Nymphetamine (2004)
Thornography (2006)
Godspeed on the Devil's Thunder (2008)
Darkly, Darkly, Venus Aversa (2010)
Midnight in the Labyrinth (2012)
The Manticore and Other Horrors (2012)
Hammer of the Witches (2015)
Dusk... and Her Embrace - The Original Sin (2016)
Cryptoriana - The Seductiveness of Decay (2017)
Current lineup:
Dani Filth (Vocals)
Marthus (Drums, Keyboards, Orchestrations)
Daniel Firth (Bass)
Ashok (Guitars)
Rich Shaw (Guitars)
Lindsay Schoolcraft [Keyboards, Harp, Spinet, Vocals (female, narration)]
Comments
Post a Comment