Skip to main content

Scorpions: They Will Rock You like a Hurricane


Ήρθε και πάλι αυτή η ώρα. Οι Heavy Metal/Hard Rock θρύλοι, Scorpions, επισκέπτονται για μια ακόμα φορά τη χώρα μας. Ένα once in a lifetime show, όπως έχει ήδη χαρακτηριστεί σε έναν ξεχωριστό χώρο, το Καλλιμάρμαρο και με τη συμμετοχή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Τη Δευτέρα, 16/07/18 θα παρακολουθήσουμε τους "γερόλυκους" να τα σπάνε για ακόμα μια φορά.

Δισκογραφία πλούσια, τόσο σε ποσότητα, όσο και ποιότητα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρει κανείς από ένα τουλάχιστον διαμάντι σε κάθε κυκλοφορία τους. Έχουμε και λέμε:



Το "The Lonesome Crow" (1972) είναι το πρώτο "κέντρισμα". Η αρχή όλων. Κάτι συγκλονιστικό έχει ξεκινήσει (7).



Στο "Fly to the Rainbow" (1974) γίνεται αλλαγή κατεύθυνσης. Αλλαγή lineup. Αλλαγή γενικά (7).



Η αρχή της επιτυχίας. Με το "In Trance" (1975) η μπάντα διαμορφώνει τον ήχο της και ξεκινάει την ανοδική της πορεία (9).



Το "Virgin Killer" (1976) μπορεί να προκάλεσε με το εξώφυλλο, αλλά μουσικά δεν παύει να είναι ένα αριστούργημα (8).



Συνθετική ωριμότητα και εκτελεστική δεινότητα στο "Taken by Force" (1977), το οποίο σίγουρα αποτελεί πολύ σημαντική κυκλοφορία (7).



Δίσκος ορόσημο το "Lovedrive" (1979), καθώς έχουμε το "κλασσικό" lineup της μπάντας και την τελειοποίηση του trademark ήχου της (8).



Η αρχή των '80s ξεκινάει λιγότερο δυναμικά, καθότι το "Animal Magnetism" (1980) είχε την τύχη να κυκλοφορήσει ανάμεσα σε 2 πολύ δυνατές κυκλοφορίες. Παραμένει πρωτοκλασάτο album παρόλα αυτά (7).



Κορυφή ίσως της καριέρας τους θεωρείται το "Blackout" (1982). Ένα δισκογραφικό διαμάντι απ'όλες τις απόψεις (9).



Κάθε κομμάτι του, ύμνος, κάθε νότα, απόλαυση. Για πολλούς η καλύτερη κυκλοφορία τους, μαζί με το προηγούμενο, το "Love at First Sting" (1984) κερδίζει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων (9).



Όπως υποδηλώνει και το εναρκτήριο "Don’t Stop at the Top", η μπάντα έκανε ακριβώς αυτό. Βέβαια όταν αγγίξεις την κορυφή δεν μπορείς να πας πιο πάνω, οπότε υπάρχει πτώση, ευτυχώς μικρή, στο "Savage Amusement" (1988) όπου πειραματίζονται, αλλά δεν χάνουν τον προσανατολισμό τους (8).



Τέλος εποχής καθότι το "Crazy World" (1990) είναι η τελευταία κυκλοφορία με το "κλασσικό" lineup της μπάντας. Δυνατό τέλος, στη χρυσή εποχή της μπάντας (8).



Η νέα εποχή της μπάντας ξεκινάει κάπως μουδιασμένα. Το "Face the Heat" (1993) είναι μια αρκετά αξιοπρεπής και υποτιμημένη κυκλοφορία. Μετά από 11 top κυκλοφορίες δικαιούνται μια "ξεκούραση" (7).



Η δισκογραφική "ξεκούραση" συνεχίζεται, και στο "Pure Instinct" (1996). Με τις μπαλάντες να υπερισχύουν έναντι των πιο heavy κομματιών, σου αφήνει ένα πιο mellow συναίσθημα (6).



Το "Eye II Eye" (1999) είναι μια κυκλοφορία η οποία δίχασε τον κόσμο. Η ριζική αλλαγή του ύφους δεν ήταν το ίδιο αρεστή σε όλους. Γενικά τα '90s δεν ήταν καλή περίοδος (6).



Μετά από ένα μεγάλο δισκογραφικό διάλειμμα, το comeback με το "Unbreakable" (2004) είναι πλέον γεγονός. Μια πολύ δυνατή κυκλοφορία. Η μπάντα έχει αναγεννηθεί από την τέφρα της (8).



Μοντέρνο αλλά και old-school. Το "Humanity - Hour I" (2007) είναι η χρυσή τομή ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, και ίσως από τις κορυφαίες κυκλοφορίες της μπάντας γενικότερα (8).



Ξέρεις ότι έχεις έναν κορυφαίο δίσκο στα χέρια σου όταν υπάρχουν κομμάτια που γίνονται classics, και το "Sting in the Tail" (2010) είναι ακριβώς αυτό (8).



 Το "Comeblack" (2011) δεν προσφέρει κάτι δισκογραφικά, διότι το μισό αποτελείται από re-recordings και το άλλο μισό από covers. Ακούγεται όμως ευχάριστα (6).



Με το "Return to Forever" (2015)  η μπάντα κάνει μια βουτιά στο παρελθόν της και τελειοποιεί κομμάτια τα οποία είχαν μείνει έξω από προηγούμενες κυκλοφορίες. Είναι περίεργο τι θησαυρούς μπορεί κανείς να ξεθάψει (8).

Ζωή, Κοινωνία, Αγάπη, Sex, Εσωτερικές διαμάχες, Rock. Θέματα τα οποία απασχολούν σχεδόν όλους και οι Scorpions έχουν καταφέρει να τα περιγράψουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι παίρνουν μια ξεχωριστή θέση στη ζωή και στην καρδιά μας.

Η Robin4arts θα διοργανώσει ένα εξαιρετικό event.Ένα μοναδικό venue και μια μπάντα σταθμός στην ιστορία της μουσικής. Prepare to be stinged.



Genre:
Heavy Metal/Hard Rock

Main:
The Lonesome Crow (1972)
Fly to the Rainbow (1974)
In Trance (1975)
Virgin Killer (1976)
Taken by Force (1977)
Lovedrive (1979)
Animal Magnetism (1980)
Blackout (1982)
Love at First Sting (1984)
Savage Amusement (1988)
Crazy World (1990)
Face the Heat (1993)
Pure Instinct (1996)
Eye II Eye (1999)
Unbreakable (2004)
Humanity - Hour I (2007)
Sting in the Tail (2010)
Comeblack (2011)
Return to Forever (2015)

Current lineup:
Rudolf Schenker (Guitars)
Klaus Meine (Vocals)
Matthias Jabbs (Guitars)
Paweł Mąciwoda-Jastrzębski (Bass)
Mikkey Dee (Drums)

Comments

Popular posts from this blog

Asphyx: Yield or Die

Όσο μόνιμη νομίζουμε ότι είναι η ζωή, άλλο τόσο μόνιμο είναι και το τέλος. Εμείς θα βρεθούμε στο μεταίχμιο αυτών των δύο καταστάσεων μαζί με τους Asphyx  στο Κύτταρο , το Σάββατο 05/11/22 . Το Death/Doom Metal τους αποτελεί συντροφιά μας από τη γέννηση, μέχρι το πέρασμα στην αντίπερα όχθη. 10 Full-lengths γεμάτα θυμό για την καταδίκη που μας κυνηγάει, τα οποία θα αναλύσουμε παρέα, ένα-ένα. Το starting point των Asphyx , είναι το "The Rack" (1991) . Εκεί που όλες οι μπάντες τρέχουν με 1000 και συνθέτουν όλο και πιο γρήγορα κομμάτια, οι φίλοι μας εδώ έρχονται να επιβραδύνουν και να δημιουργήσουν ένα album τελείως διαφορετικό, που μας γνωρίζει μια μπάντα η οποία δείχνει από την αρχή ότι θα έχει και συνέχεια. Κάνουν το Genre να είναι ακόμα πιο  κατανοητό, με τις Guitars να κάνουν εξαίσια δουλειά, αν και λίγο lazy κάπου κάπου, μόνο που αυτό σε κάνει και νιώθεις άνετα και cozy. Τα γρήγορα parts σε ανεβάζουν τόσο όσο και, γενικά, υπάρχει μια ποικιλία στις συνθέσεις που σε κάνει να

Deafheaven @Gagarin 205, Σάββατο 15/10/22

  Μία από τις συναυλίες που ανυπομονούσα να δω από τότε που ξέσπασε η πανδημία του COVID-19 ήταν, σαφέστατα, αυτή των πρωτοπόρων  Deafheaven . Έχοντας αρκετό χρόνο στα χέρια μου για να αφουγκραστώ τη δισκογραφία τους, όπως και το νέο τους δισκογραφικό πόνημα,  "Infinite Granite" (2021) , ο ενθουσιασμός μου για την επερχόμενη συναυλία ήταν απερίγραπτος. Έτσι λοιπόν, το Σάββατο   15/10/22 , στο Gagarin 205 , θα παρακολουθήσω ζωντανά τους μύστες του Post-Black Metal/Shoehaze . Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30, με τον λιγοστό κόσμο να περιμένει από νωρίς για τον χαμό που θα ακολουθήσει. Με τον κόσμο να είναι περισσότερος, τα φώτα χαμηλώνουν, τα visuals αρχίζουν να ετοιμάζουν την ατμόσφαιρα για ζοφερό  Post-Black Metal/Shoehaze , και στις 22:20 εισέρχονται στη σκηνή οι θρυλικοί Deafheaven . Μας χτυπάνε απανωτά με τα  "Shellstar" , "In Blur"  και  "Great Mass of Coulour" , από το τελευταίο Full-length τους,  δίνοντάς μας την πρώτη δόση μελαγχολίας. Συνεχί

Septicflesh / Hypocrisy / The Agonist / Horizon Ignited @Fuzz, Παρασκευή 21/10/22

Τα μυστηριακά και απόκρυφα κείμενα και παραδόσεις ανέκαθεν συνάρπαζαν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου. Από την άλλη, πολλά γεγονότα και φαινόμενα της ιστορίας δεν εξηγούνται απλώς με τη λογική, αλλά... ας πούμε απλώς πως the truth is out there. Έτσι, σήμερα, την  Παρασκευή 21/10/22 , θα συγκεντρωθούμε στο Fuzz για να εξετάσουμε ιερές γραφές και να αναλύσουμε θεωρίες συνωμοσίας, με αρκετό κόσμο να έχει καταφτάσει ήδη από τις 18:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες. Απόψε, λοιπόν, θα παρακολουθήσω  live τους Septicflesh   για 3η φορά και, αντίστοιχα, τους Hypocrisy για 1η φορά. Την αρχή για το απόγευμα, και μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος δεδομένης και της ώρας, κάνουν στις 18:55 οι Horizon Ignited . Για τα επόμενα 30 λεπτά, καταθέτουν τη δική τους, αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση πάνω στο Melodic Death Metal/Metalcore , επιλέγοντας τα "Beyond Your Reach" , "Servant" , "Equal in Death" , "Carry Me" , "Leviathan" , και "Towards the Dying Lands"