2002: το ευρώ τίθεται σε κυκλοφορία σε συνολικά 12 χώρες της ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, λαμβάνει χώρα η πρώτη επέτειος των γεγονότων του 9/11 στις Η.Π.Α., ενώ μια μπάντα τεσσάρων ετών κυκλοφορεί το ντεμπούτο Full-length της, το κλασάτο "Between Heaven and Hell" (2002), ένα album που έμελλε να θέσει τις βάσεις μιας καταπληκτικής καριέρας. 20 ολόκληρα χρόνια μετά, τα πάντα είναι ίδια και τα πάντα είναι διαφορετικά: οι Firewind έχουν πλέον ενηλικιωθεί, έχουν διαγράψει μια λαμπρή πορεία, και η φωτιά που μας παρουσίασαν στα early '00s συνεχίζει να καίει μέσα τους, πιο δυνατή από ποτέ. Σήμερα, Παρασκευή 30/09/22, μαζευόμαστε άπαντες οι fans τους στο Gagarin 205, προκειμένου να γιορτάσουμε μαζί τους δύο δεκαετίες γεμάτες αξέχαστες στιγμές, στην συνολικά 4η φορά που τους παρακολουθώ live. Η προσέλευση του κόσμου τεράστια ήδη από τις 20:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες.
Με τα σκηνικά να έχουν ήδη στηθεί και να δεσπόζουν επιβλητικά, η προσμονή μας όλο και μεγαλώνει, όταν στις 22:00 οι Firewind εφορμούν στη σκηνή για μια ανεπανάληπτη Heavy/Power Metal επίθεση. Η δύναμη που μας κατακλύζει εσωτερικά και αντλούμε μέσα από την αίσθηση του προσωπικού καθήκοντος μας οδηγεί κατευθείαν στο ένδοξο πεδίο της μάχης. Η αυξανόμενη επικράτηση του AI σε κάθε τομέα της ζωής και η τυφλή εμπιστοσύνη στην τεχνολογία εξαφανίζει σταδιακά το φυσικό περιβάλλον κατά το "Welcome to the Empire" και παρευρισκόμαστε σε πολέμους και λοιμούς, παρατηρώντας πως το μέλλον της ανθρωπότητας προμηνύεται τόσο δυσοίωνο, όσο και το παρελθόν της στο "I Am the Anger". Σε έναν ψεύτικο κόσμο που μας κρατά πίσω και όλοι ακολουθούν τη ροή των πραγμάτων, βρίσκουμε τον εαυτό μας, διατηρώντας περηφάνια και "Head Up High". Η πλεονεξία αποτελεί έναν επικίνδυνο εθισμό, αφού, όσο κι αν ικανοποιούμε με ψεύδη τις ανάγκες μας, η ψηλή άνοδος συνεπάγεται και εκκωφαντική πτώση στο "Devour", όσοι δεν κάνουν πράξη ό,τι πρεσβεύουν, στο τέλος θα ανήκουν στο παρελθόν, ενώ οι υπόλοιποι οδεύουμε στο "Destination Forever". Η φύση δεν πρόκειται να συγχωρήσει την περιβαλλοντική καταστροφή από το χέρι των βιομηχανιών, ήρθε ο καιρός να αρνηθούμε την περαιτέρω σήψη του πλανήτη στο "Orbitual Sunrise", κι ένα ολόκληρο έθνος, αυτό το βράδυ και με μια ενιαία φωνή, απαντά στην καταστροφή, την ασφυξία και τη στέρηση, προκαλώντας πανδαιμόνιο στο "World on Fire". Πάθος κι αφοσίωση, προσήλωση κι επιμονή, "The Fire and the Fury". Γνωρίζοντας τις αναπόφευκτες συνέπειες, ακολουθούμε τον Λεωνίδα και τους 300 Σπαρτιάτες στρατιώτες του και φωνάζουμε "μολών λαβέ" απέναντι στους Αθάνατους και την περσική απειλή κατά το "Ode to Leonidas", κι αυτή η αμετανόητη, περήφανη φωτιά που καίει μέσα μας και φαίνεται στα μάτια, πηγάζοντας από τη δύναμη της μουσικής, βάζει όλους τους παρευρισκόμενους σε "Overdrive". Μονάχα θάνατο βλέπουμε στα σύνορα, κάτω από τον βαμμένο κόκκινο ουρανό, κάτι που τραυματίζει βαριά τον ψυχισμό μας. Μάνα, το μικρό αγόρι είναι πια "Mercenary Man". Εισέρχεται σε έκσταση εμπρός στα μάτια μας και προφητεύει ήπια τα μελλούμενα, δίνοντας απαντήσεις σε όλα τα πώς, πού και γιατί, ενθαρρύνοντάς μας να αντιμετωπίσουμε τον Ξέρξη η "Lady of 1000 Sorrows", ο στρατιώτης ρίχνεται στη γραμμή του πυρός για να σώσει έναν κόσμο που, όμως, δεν επιθυμεί να σωθεί, με το PTSD που αποκομίζει να τον φέρνει στα όρια της παράνοιας και να αναζητά γαλήνη στο "Break Away", παλεύουμε αέναα με το κακό εντός μας, αναζητώντας το ενάρετο, κρυμμένο από τους μοχθηρούς και καταραμένους, μονοπάτι στη χώρα των νεκρών, ευρισκόμενοι "Between Heaven and Hell". Αφήνουμε πίσω όσους μας υποτίμησαν, μην μπορώντας καν να μας κοιτάξουν κατάματα, ακολουθούμε την καρδιά μας και φτάνουμε, χωρίς σταματημό, ψηλότερα στο "Rising Fire", και άπαντες παρασυρόμαστε σε ένα ξέφρενο χορευτικό ντελίριο, όπως δεν έχουμε κάνει ποτέ πριν, εναρμονίζοντας τους παλμούς μας με τον ρυθμό, κατά το "Maniac (Michael Sembello cover)", τη στιγμή που περιμέναμε μια ζωή. Tα φώτα σβήνουν, η φωτιά όμως ακόμα καίει, και μετατρέπεται σε πύρινη λαίλαπα κατά το μεγαλειώδες encore: οι πολεμικές σκέψεις και τα ψέματα που μας ποτίζουν οι αμαρτωλοί ρουφάνε τη ζωή από τις φλέβες μας, κι εμείς, μια γενιά χωρίς άλλους επαίνους, μα με κενές αναμνήσεις και διαλυμένα όνειρα, καλούμαστε να ορκιστούμε "Allegiance", ο φόβος που νιώθουμε δεν μπορεί να μας διχάσει, ενωμένοι, μονάχα με τη γνώση του παρελθόντος και ποτέ του μέλλοντος, κερδίζουμε μια μάχη στον πόλεμο, κι ας μην γυρίζουν πίσω τα "Hands of Time", κανείς δεν δύναται να ξεφύγει από το πεπρωμένο του, οφείλουμε, για όλους εκείνους που έφυγαν μάταια, να νικήσουμε στον αγώνα και τη ζωή, κι ας είμαστε "Few Against Many", κι απόψε περνάμε μαζί μέσα από το σκοτάδι και τις δυσκολίες και, χωρίς απάθεια ή ψέματα, οδηγούμαστε κάπου ήρεμα στο "Falling to Pieces". Μετά από 1 ώρα και 55 λεπτά, η τεράστια γιορτή ολοκληρώνεται μεγαλοπρεπέστατα. Με σεμιναριακό ήχο, υποδειγματικό δυναμισμό on stage και υψηλών προδιαγραφών σκηνικά και , η τεράστια, αμφίδρομη αγάπη μεταξύ κοινού και μπάντας εκδηλωνόταν διαρκώς, σαγηνευμένοι άπαντες οι παρευρισκόμενοι από τα αδυσώπητα κι επιθετικά χτυπήματα του Jo Nunez (Drums), την αδιαμφισβήτητα χαρισματική ερμηνεία του Herbie Langhans (Vocals), μα και το φρενήρες, μαγευτικό παίξιμο του ηγετικού Gus G. (Guitars, Keyboards).
Setlist
Welcome to the Empire
I Am the Anger
Head Up High
Devour
Destination Forever
Orbitual Sunrise
World on Fire
The Fire and the Fury
Ode to Leonidas
Overdrive
Mercenary Man
Lady of 1000 Sorrows
Break Away
Between Heaven and Hell
Rising Fire
Maniac (Michael Sembello cover)
Allegiance
Hands of Time
Few Against Many
Falling to Pieces
Η Fairplay διοργάνωσε υποδειγματικά μια μεγάλη γιορτή, στην οποία οι Firewind, επισκεπτόμενοι 20 από τις σπουδαιότερες στιγμές της καριέρας τους, γιόρτασαν μαζί μας τη μέχρι τώρα πορεία τους, κάνοντας μια μεγάλη, καθόλα περιεκτική ανασκόπησή της, και μας γέμισαν κουράγιο για οτιδήποτε πρόκειται να φέρει το μέλλον. 'Cause we are few against many...
Photos: Giorgos Krikos
Comments
Post a Comment