Septicflesh: Gоd Hаѕ Fоrѕаkеn Us

Όπως ένα Lovecraftian τέρας απλώνει τα πλοκάμια του και αρπάζει ό,τι βρει μπροστά του, έτσι και οι Atmospheric/Symphonic Death Metal μύστες, Septicflesh, θα γραπώσουν τα μυαλά μας την Παρασκευή 21/10/22, στο Fuzz. Εκεί, μπροστά στα μάτια μας, θα διαβάσουν το ανίερο codex τους, θα αποκαλύψουν μακάβρια όντα και θα υμνήσουν τους Μεγάλους Παλαιούς.

Στον τρομακτικό κόσμο τους θα εισέλθουμε και θα ταξιδέψουμε, μέσα από τα Full-lengths τους.

Ξεκινούν να χτίζουν τον κόσμο τους με το "Mystic Places of Dawn" (1994). Σε μια εποχή που η μουσική έχει πολλά παρακλάδια και τα η σύγχυση είναι μεγάλη, οι Septicflesh φτιάχνουν ένα δικό τους μονοπάτι με ένα album ιδιαίτερα διαφορετικό, και ένα εξαιρετικό introduction για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Δυνατό και στιβαρό, με ωραία riffs και εξαιρετική ροή για ντεμπούτο. Tα Vocals έχουν χαρακτήρα, και δένουν με τη μουσική, βγάζοντας ένα μυστηριακό αποτέλεσμα. Όσο το ακούς ανακαλύπτεις σκοτεινές ομορφιές που μεγαλώνουν μέσα σου και ωριμάζουν. Εξαίσιο (9).

Συνεχίζουν με το πιο ενδοσκοπικό "Εσοπτρον" (1995). Εδώ παρατηρούμε την αναβάθμιση της μπάντας, αλλά με λιγότερες memorable συνθέσεις και riffs. Υπάρχει, ωστόσο, η μαγεία και το χαρακτηριστικό, πλέον, vibe της μπάντας, καθώς και το μεράκι που βάζουν ώστε να βγει ένα περιποιημένο αποτέλεσμα. Η παραγωγή είναι εμφανώς καλύτερη, οι Guitars ακούγονται πιο καθαρά, αλλά το Drum machine, που χρησιμοποιήθηκε και στο ντεμπούτο, είναι ακόμα εδώ, καλύτερα όμως οργανωμένο. Ένα εξαιρετικό Atmospheric Death Metal δημιούργημα, με στιγμές που έχουν χαραχτεί στο Genre αλλά και στην ίδια την μπάντα (9).

Με το "Ophidian Wheel" (1997) μας στοιχειώνουν για τα καλά. Ένα άκρως ατμοσφαιρικό δημιούργημα με πολλά gothic στοιχεία να το κάνουν ακόμα πιο προσιτό και εύκολο. Τα Keyboards εδώ κάνουν εξαιρετική δουλειά, με πινελιές που ανεβάζουν όλο το album. Απευθύνεται σε όλους τους fans του Metal που θέλουν να ακούσουν το κάτι παραπάνω για να διευρύνουν τους μουσικούς τους ορίζοντες. Υπάρχει μια περίεργη ποικιλία, ωστόσο, που κάνει την εμπειρία λίγο roller-coaster, αλλά προσωπικά δεν το θεωρώ αρνητικό, ίσα-ίσα. Εξαιρετική συνέχεια της μπάντας (9).

Ένα χρόνο μετά, κυκλοφορεί το "A Fallen Temple" (1998). Μια περίεργη κυκλοφορία λίγο διπολική, κάτι που προσωπικά λατρεύω, γιατί όπως και να το κάνουμε όλοι έχουμε μια κυκλοθυμία μέσα μας, και αυτό το album δεν ντρέπεται να την εκφράσει. Στα mid και late '90s βγαίνουν groundbreaking δημιουργήματα, και αυτό είναι ένα από αυτά. Δημιουργεί την απόλυτη ένωση του ακραίου ήχου με την gothic αισθητική και ηχητική, και θέτει βάσεις για πολύ όμορφα πράγματα έπειτα. Είναι ό,τι πιο Symphonic Gothic Metal είχε βγάλει η Ελλάδα τότε, για να δώσει βήμα σε πολλές μπάντες έπειτα (8).

Προσωπικό αγαπημένο, με αυτό το album μπήκα στο cult τους, μαγεύτηκα και έμεινα εκεί για πάντα. Το "Revolution DNA" (1999) πρόκειται για μια κυκλοφορία που θα ζήλευε ο Victor Frankenstein. Τόσα Genres μαζεμένα, τόσες επιρροές και τόσο όμορφα σμιλεμένα, παίρνουν ζωή, ηχούν και αλλάζουν τον εγχώριο ήχο. Κάποιοι έξυπνοι θα το πουν sell-out δίσκο, λόγω της μόδας του gothic, αλλά όποιος κάτσει και προσέξει τη δουλειά που έχει γίνει από πίσω και τα συστατικά που έχουν χρησιμοποιηθεί και θα καταλάβει ότι πρόκειται για ένα iconic Full-length, που αναβάθμισε πολλά παρακλάδια του Metal. Ναι, τους άκουσε περισσότερος κόσμος γιατί ηχητικά ήταν πιο εύπεπτο, αλλά έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί άξιζαν και αξίζουν να ακουστούν. Το διάστημα σε γοτθικές γραμμές με συνεπήρε (9).

'00s, το Metal βγάζει πολλά μπουμπούκια, οι περισσότερες μπάντες κυκλοφορούν όμορφα πράγματα, ενώ οι Septicflesh ακόμα ένα διαμάντι. Το "Sumerian Daemons" (2003). Όλα τα όργανα έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά, ακούγονται πολύ καλά, αλλά τα Vocals είναι που δίνουν αυτόν τον χαρακτηριστικό τόνο που έχει η μπάντα και αναγνωρίζεται αμέσως. Εδώ πλέον, μετά από πειραματισμούς και μελέτη, έχουν επιλέξει πως θα προχωρήσουν ηχητικά, και το Atmospheric/Symphonic Death Metal είναι το Genre που τους χαρακτηρίζει απόλυτα. Η δημιουργικότητα, αλλά και η ταχύτητα του Full-length το καθιστούν ακόμα ένα iconic album (9).

Περνούν 5 έτη, το μεγαλύτερο time gap κυκλοφορίας της μπάντας, και έρχεται το "Communion" (2008). Η μπάντα έκανε την αυτοκριτική της, την ενδοσκόπησή της και επανήλθε με νέα δεδομένα. Εδώ έχουμε ένα δημιούργημα εξαιρετικής ποιότητας, με αληθινή ορχήστρα να ηχογραφεί τα συμφωνικά μέρη. Οι εναλλαγές των Vocals δημιουργούν μια εξαιρετική ατμόσφαιρα και μια ποικιλία διαφορετική από ότι γνωρίζαμε στο Genre. Πρόκειται για ένα statement της μπάντας ότι θα είναι πάντα σωστή στις επιλογές της, ότι θα αναβαθμίζεται και θα προσφέρει εξαιρετικά πράγματα (8).

Συνεχίζουν ακάθεκτοι και πιο ώριμοι από ποτέ με το "The Great Mass" (2011). Ένα δημιούργημα γεμάτο μελωδία και gloomy ατμόσφαιρα, όμορφες συνθέσεις που μένουν στο αυτί και τα, πλέον, εξαίσια ορχηστρικά σημεία που το κάνουν ακόμα πιο μεγαλειώδες. Η παραγωγή εδώ είναι άριστη, με πολύ μεράκι και χωρίς εκπτώσεις. Η αναβάθμιση τους ίσως προβληματίζει και να υπονοεί ότι μπορεί να μεταπηδήσουν Genre, αλλά όχι, είναι ξεκάθαρο αυτό που κάνουν και το κάνουν πολύ καλά (8).

Η επιτομή του Atmospheric/Symphonic Death Metal, έρχεται με το "Titan" (2014), ένας τίτλος που προμηνύει ότι θα ακούσουμε, κάτι τεράστιο, κάτι bombastic, κάτι εξαίσιο. Εδώ τα Drums είναι απίστευτα, οι Guitars διατηρούν έναν ξεχωριστό ήχο που δημιουργεί μοναδική ατμόσφαιρα, ακόμα και στα πιο μελωδικά σημεία του δίσκου. Τα Vocals είναι εκεί, όπως πάντα χαρακτηριστικά, έτοιμα να σε αρπάξουν από όλες τις πλευρές. Ένα από τα καλύτερα Full-lengths της χρονιάς εκείνης, με πολλά υπονοούμενα ότι έχουν πολλές ιδέες και έμπνευση στη φαρέτρα τους. Κάποιοι δεν το είδαν, their bad (7).

Οι σκοτεινές Τέχνες διατηρούν ένα εγχειρίδιο το οποίο καταγράφονται πρακτικές, τεχνικές, καθώς και, εμπειρίες των ασκούμενων. Οι Septicflesh μας κοινοποιούν το δικό τους "Codex Omega" (2017). Μένουν αληθινοί στον ακραίο ήχο, παρέα με την live συμφωνική ορχήστρα, που πλέον είναι χαρακτηριστικό του ήχου τους, και δημιουργούν ακόμα ένα επικό διαμάντι. Θεωρώ ότι στο συγκεκριμένο δημιούργημα φτάνουν στο full potential τους, όχι ότι αυτό δεν σημαίνει ότι θα μας χαρίσουν πολύ μουσική ακόμα και μάλιστα ποιοτική, απλά δεν μπορώ να διανοηθώ τι άλλο μπορώ να δω πλέον. Είναι σκοτεινό, είναι καλά ισορροπημένο, μαγευτικό και πάνω απ' όλα δουλεμένο μέχρι τελευταία λεπτομέρεια (9).

Το φετινό "Modern Primitive" (2022) λογικά θα έχει την τιμητική του στην επερχόμενη συναυλία στην Αθήνα. Πρόκειται για μια εξαιρετική συνέχεια του προκατόχου του, με ωραία ροή, παραγωγή, συνθέσεις, πολύ δουλειά και μεράκι. Εδώ το μόνο αρνητικό που, ίσως, μπορώ να πω είναι ότι δεν υπάρχει κάτι το διαφορετικό, είναι safe η επιλογή της σύνθεσης γιατί ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Είναι απόλυτα λογικό και σωστό να συμβαίνει αυτό, απλά με είχαν κακομάθει στην έκπληξη κάθε φορά. Γενικά είναι ακόμα ένα υπέροχο δημιούργημα που live θα αναδείξει τα κρυφά χαρακτηριστικά του και θα αναθεωρήσουμε (8).

Υπάρχει η θεωρία ότι όταν κλείνουμε τα μάτια μας και κοιμόμαστε, ονειρευόμαστε παράλληλους κόσμους. Είτε παράλληλα σύμπαντα που δημιουργούνται από την κάθε επιλογή που κάνουμε στη ζωή μας, είτε διαφορετικούς κόσμους που ταξιδεύουμε μέσα από πύλες μυστήριες. Ιστορίες και μυθοπλασίες που έχουν καταγραφεί μπορεί να μην έχουν απόδειξη της αυθεντικότητάς τους, αλλά ποιος μπορεί να πει ότι ανήκουν στον κόσμο του φανταστικού; Οι μύστες Septicflesh, με βαθιά γνώση των τεχνικών της Τέχνης της πρακτικής μαγείας, περνούν μέσα από portals, μαζεύουν πληροφορίες και τις μελοποιούν, ώστε οι διψασμένοι για γνώση να μάθουν. Στα ταξίδια τους πολλές φορές καραδοκούν κίνδυνοι, λόγω των τεράτων που συναντούν, αλλά και λόγω της αστάθειας του κόσμου να κρατήσει ανοιχτές τις γέφυρας επικοινωνίας. Με κίνδυνο της ζωής τους, λοιπόν, μεταφέρουν την αλήθεια για τον κόσμο του H.P. Lovecraft... Οι επιστολές του δεν μας βοήθησαν να καταλάβουμε αυτά που έχουν δει τα μάτια του, ούτε τα ποιήματα του ούτε τα φανταστικά σκοτεινά λογοτεχνικά έργα του. Πάντα ήξερε να αφήνει υπονοούμενα για να μπορέσουμε να βρούμε τρόπο να επισκεφτούμε τα μέρη του, κάποιοι τα κατάφεραν, κάποιοι πέθαναν στη προσπάθεια, κάποιοι, όπως οι Septicflesh, γύρισαν με πολύ υλικό και μας το παρουσιάζουν απροκάλυπτα. Άνοιξε τα μάτια σου και πέρνα τις πόρτες της αληθινής φαντασίας.

Genre:

Atmospheric/Symphonic Death Metal

Full-lengths:
Mystic Places of Dawn (1994)
Έσοπτρον (1995)
Ophidian Wheel (1997)
A Fallen Temple (1998)
Revolution DNA (1999)
Sumerian Daemons (2003)
Communion (2008)
The Great Mass (2011)
Titan (2014)
Codex Omega (2017)
Modern Primitive (2022)

Current lineup:
Spiros Antoniou [Bass, Vocals (harsh)]
Christos Antoniou (Guitars, Orchestrations, Samples)
Sotiris Vayenas [Guitars, Vocals (clean)]
Kerim "Krimh" Lechner (Drums)

Psychon (Guitars) 

Η Playfalse θα ανοίξει μυστήριες πύλες που οδηγούν σε αλλόκοτους κόσμους. Join us!