Skip to main content

Udo Dirkschneider (U.D.O. - Vocals): ''Είναι ώρα να ζήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι.''



Στα πλαίσια της πολυαναμενόμενης επικείμενης συναυλίας των U.D.O. στο Piraeus 117 Academy, την Κυριακή 31/03/19, το Metal Asylum μίλησε με τον Udo Dirkschneider (Vocals) για το top "Steelfactory" (2018), την αγάπη τους για τη Ρωσία, αλλά και την σημασία της ενότητας στην σύγχρονη εποχή. Make the move!

Καλησπέρα κύριε Dirkschneider, είναι μεγάλη μου τιμή που μιλάμε.
Καταρχάς, να σας συγχαρώ για το Steelfactory (2018), πρόκειται για μια top κυκλοφορία της συγκεκριμένης χρόνιας. Παρατήρησα πως και ο τύπος και οι fans το λάτρεψαν. Ποιο είναι το feedback που έχετε λάβει εσείς μέχρι τώρα γι'αυτό;


Όντως, δεν ξέρω τι να πω, άρεσε σε όλους! Στη Γερμανία ήταν σε πολλές λίστες τις χρονιάς στις πρώτες 5 θέσεις και, γενικά, είχαμε πολύ καλή ανταπόκριση σε αυτό το album. Τι μπορώ να πω, haha, απλά είμαστε πολύ χαρούμενοι και με με το πώς το εξέλαβε ο κόσμος, αλλά και με το album καθαυτό. Έχει πολύ ωραία κομμάτια και μου αρέσει πολύ.

Σε εμένα ακούγεται φρέσκο, μα και διακριτό: Αναδεικνύει μια νέα ηχητική προσέγγιση, με τον ήχο της μπάντας να είναι χαραγμένος στο DNA του. Πώς προσεγγίσατε το υλικό σας αυτήν τη φορά;

Η διαφορά που υπάρχει στο ''Steelfacrory'' (2018), από το ''Decadent'' (2015), το ''Steelhammer'' (2013) και το ''Rev-Raptor'' (2011) είναι ότι, ενώ όλα τα προηγούμενα δημιουργήθηκαν μέσω internet- όλες τις ιδέες τις στέλναμε ο ένας στον άλλον με links κ.ο.κ-, το συγκεκριμένο θέλαμε να γίνει πιο παραδοσιακά. Μείναμε σε ένα προβάδικο 3 εβδομάδες και μοιραστήκαμε τις ιδέες μας πρόσωπο με πρόσωπο. Νομίζω ότι είναι ο πιο σωστός τρόπος, διότι υπήρχε άμεση ανταπόκριση, βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον, και η εξέλιξη ήταν πιο γρήγορη. Είμαι σίγουρος ότι με τον ίδιο τρόπο θα γράψουμε και το επόμενο album. Δεν ξέρω για το πώς θα ηχεί, αλλά η διαδικασία σύνθεσης σίγουρα θα είναι η ίδια.

Εδώ και 15 χρόνια, συνεργάζεστε με τη high-profile AFM Records. Μετά από τόσα χρόνια, φαντάζομαι ότι είστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με τη δουλειά τους. Ποιο είναι το μυστικό αυτής της επιτυχημένης συνεργασίας;

Oh, ναι, είναι πολλά τα χρόνια. Σίγουρα δεν είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο, αλλά μπορούμε και επικοινωνούμε. Έχουμε συνεργαστεί με πολλές εταιρείες, όπως την BMG Entertainment και τη Nuclear Blast, αλλά το σημαντικό είναι να μπορείς να μιλάς με τον άλλο, κάτι που δεν γινόταν με τις άλλες εταιρείες. Όχι μόνο σχετικά με τα πρακτικά θέματα, όπως τι χρειάζεσαι η σε ποια χώρα θα πας, αλλά να επικοινωνείτε ουσιαστικά.

Πατέρας και γιος παίζουν στην ίδια μπάντα. Πρέπει να νιώθετε πολύ περήφανος! Πώς λειτουργεί αυτή η συνεργασία σε καθημερινή βάση όμως;

Oh, δουλεύει πολύ καλά. Και στην σκηνή, αλλά και στην περιοδεία. Δεν είμαστε τόσο κοντά κατά τη διάρκεια της περιοδείας, διότι κάνει και ο ίδιος τα δικά του, βγαίνουμε μαζί όμως και μιλάμε πολύ μεταξύ μας. Γενικά, πάντως, είναι πολύ διασκεδαστικό που είμαστε στην ίδια μπάντα. Κάνει πολύ καλή δουλειά και είναι ήδη 3 χρόνια μέλος. Είμαι πολύ χαρούμενος που τον έχω πίσω από τα Drums.

Οι U.D.O. έχουν στενούς δεσμούς με Ρωσικό fanbase τους, άλλωστε πολλοί στίχοι σας πραγματεύονται την συγκεκριμένη χώρα. Μπορείς να εξηγήσεις αυτήν τη μοναδική σχέση ανάμεσα στην μπάντα και στους Ρώσους fans;

Ναι, αυτό είναι ένα θαύμα, οι U.D.O. να είναι τόσο δημοφιλείς στη Ρωσία! Περιοδεύω περίπου 20 χρόνια στη Ρωσία και δεν ξέρω, ειδικά μόλις μπήκε και ο Andrey (σ.σ.: Smirnov - Guitars) στην μπάντα που κατάγεται από εκεί, γίναμε ακόμα πιο γνωστοί. Μπορούμε να παίξουμε οπουδήποτε στη Ρωσία, όχι μόνο στη Μόσχα, αλλά σε οποιοδήποτε μέρος. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό, μάλλον υπάρχει ρωσική ψυχή στην μουσική μας.

Ας πάμε λίγο πίσω. Το 2015 περιοδεύατε ως Dirkschneider παίζοντας μόνο κομμάτια των Accept. Πως λάβατε την απόφαση να το κάνετε αυτό, και έχει κλείσει πλέον το συγκεκριμένο κεφάλαιο;

Η ιδέα ήρθε γιατί το ζητούσε ο κόσμος, είπαμε να το κάνουμε για 15-20 shows, και ξαφνικά το όλο θέμα εκτινάχθηκε, και καταλήξαμε να περιοδεύουμε για περίπου 3 χρόνια, δηλαδή 300 shows. Τι να πω, είχε μεγάλη επιτυχία, ο κόσμος το απόλαυσε και για μένα έκλεισε αυτό το κεφάλαιο, δεν θα παίξω άλλα κομμάτια τους από την στιγμή που οι Accept είναι ενεργοί, περιοδεύοντας και κυκλοφορώντας δίσκους. Εάν κάποτε σταματήσουν και εγώ ακόμα μπορώ να περιοδεύω και να κυκλοφορώ albums, τότε και μόνο τότε θα ξαναπαίξω κομμάτια των Accept.

Πάμε πάλι στο Steelfactory (2018). Από την στιγμή που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μόλις μήνες, υποθέτω ότι στα μελλοντικά σας σχέδια περιλαμβάνονται εκτενείς περιοδείες προκειμένου να το προωθήσετε εκτενέστερα.

Ναι, πρόκειται να πραγματοποιήσουμε άμεσα μια μεγάλη περιοδεία, και αυτό το μέρος σχεδόν τελειώνει για τώρα. Παίζουμε μέχρι τον Απρίλιο, μετά θα κάνουμε κάποια καλοκαιρινά festivals και μετά θα πάμε στη νότια Αμερική και στην Ασία και, ελπίζω, μετά ξανά στην Αμερική. Οπότε, ναι, θα είναι μια χρονιά γεμάτη περιοδείες.

Θα παρακολουθήσουμε live τους U.D.O. στο Piraeus 117 Academy, την Κυριακή 31/03/19. Τι να περιμένουμε από την πολυαναμενόμενη αυτήν συναυλία;

Έχουμε μια πολύ καλή παραγωγή, το setlist θα αποτελείται από μία μίξη ωραίων U.D.O. κομματιών, και σίγουρα θα υπάρχει πολλή ενέργεια. Για να είμαι ειλικρινής, ξέρω ότι δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε του πάντες, αλλά θα έχει κομμάτια σχεδόν από κάθε album. 

Κύριε Dirkschneider, πόλεμοι λαμβάνουν χώρα, η ξενοφοβία και η μισαλλοδοξία αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς, η κοινωνική αδικία κυριαρχεί στις ζωές μας... Θα καταλάβουμε ποτέ ότι ζούμε στον ίδιο κόσμο και ότι πρέπει να μείνουμε ενωμένοι, αντί να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον; Μετά από τόσα χρόνια, τα παιδιά ακόμα στέλνονται στον πόλεμο... 

Συμφωνώ, και αυτός είναι ο λόγος που ένα κομμάτι μας στο νέο album μιλάει γι'αυτό, το "One Heart One Soul''.
One heart, one soul,
One world forever.
Εξάλλου, ζούμε σε έναν μικρό κόσμο, η Γη δεν είναι τόσο μεγάλη. Είναι ώρα να ζήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι. Αυτό είναι το μήνυμα, να είμαστε ενωμένοι. Είναι ένα όνειρο, αλλά μπορούμε να το κάνουμε, αν και ξέρω ότι δεν είναι εύκολο.


Εύχομαι και εγώ το ίδιο.
Sir, σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και ανυπομονώ να σας δω live και να rise high!


Haha, εγώ σε ευχαριστώ, τα λέμε σύντομα!

Genre:
Heavy Metal


Main:
Animal House (1987)
Mean Machine (1989)
Faceless World (1990)
Timebomb (1991)
Solid (1997)
No Limits (1998)
Holy (1999)
Man and Machine (2002)
Thunderball (2004)
Mission No. X (2005)
Mastercutor (2007)
Dominator (2009)
Rev-Raptor (2011) 
Steelhammer (2013)
Decadent (2015)
Steelfactory (2018)

Current lineup:
Udo Dirkschneider (Vocals)
Andrey Smirnov (Guitars)
Sven Dirkschneider (Drums)
Tilen Hudrap (Bass)
Dee Dammers (Guitars)

Comments

Popular posts from this blog

Asphyx: Yield or Die

Όσο μόνιμη νομίζουμε ότι είναι η ζωή, άλλο τόσο μόνιμο είναι και το τέλος. Εμείς θα βρεθούμε στο μεταίχμιο αυτών των δύο καταστάσεων μαζί με τους Asphyx  στο Κύτταρο , το Σάββατο 05/11/22 . Το Death/Doom Metal τους αποτελεί συντροφιά μας από τη γέννηση, μέχρι το πέρασμα στην αντίπερα όχθη. 10 Full-lengths γεμάτα θυμό για την καταδίκη που μας κυνηγάει, τα οποία θα αναλύσουμε παρέα, ένα-ένα. Το starting point των Asphyx , είναι το "The Rack" (1991) . Εκεί που όλες οι μπάντες τρέχουν με 1000 και συνθέτουν όλο και πιο γρήγορα κομμάτια, οι φίλοι μας εδώ έρχονται να επιβραδύνουν και να δημιουργήσουν ένα album τελείως διαφορετικό, που μας γνωρίζει μια μπάντα η οποία δείχνει από την αρχή ότι θα έχει και συνέχεια. Κάνουν το Genre να είναι ακόμα πιο  κατανοητό, με τις Guitars να κάνουν εξαίσια δουλειά, αν και λίγο lazy κάπου κάπου, μόνο που αυτό σε κάνει και νιώθεις άνετα και cozy. Τα γρήγορα parts σε ανεβάζουν τόσο όσο και, γενικά, υπάρχει μια ποικιλία στις συνθέσεις που σε κάνει να

Deafheaven @Gagarin 205, Σάββατο 15/10/22

  Μία από τις συναυλίες που ανυπομονούσα να δω από τότε που ξέσπασε η πανδημία του COVID-19 ήταν, σαφέστατα, αυτή των πρωτοπόρων  Deafheaven . Έχοντας αρκετό χρόνο στα χέρια μου για να αφουγκραστώ τη δισκογραφία τους, όπως και το νέο τους δισκογραφικό πόνημα,  "Infinite Granite" (2021) , ο ενθουσιασμός μου για την επερχόμενη συναυλία ήταν απερίγραπτος. Έτσι λοιπόν, το Σάββατο   15/10/22 , στο Gagarin 205 , θα παρακολουθήσω ζωντανά τους μύστες του Post-Black Metal/Shoehaze . Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30, με τον λιγοστό κόσμο να περιμένει από νωρίς για τον χαμό που θα ακολουθήσει. Με τον κόσμο να είναι περισσότερος, τα φώτα χαμηλώνουν, τα visuals αρχίζουν να ετοιμάζουν την ατμόσφαιρα για ζοφερό  Post-Black Metal/Shoehaze , και στις 22:20 εισέρχονται στη σκηνή οι θρυλικοί Deafheaven . Μας χτυπάνε απανωτά με τα  "Shellstar" , "In Blur"  και  "Great Mass of Coulour" , από το τελευταίο Full-length τους,  δίνοντάς μας την πρώτη δόση μελαγχολίας. Συνεχί

Septicflesh / Hypocrisy / The Agonist / Horizon Ignited @Fuzz, Παρασκευή 21/10/22

Τα μυστηριακά και απόκρυφα κείμενα και παραδόσεις ανέκαθεν συνάρπαζαν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου. Από την άλλη, πολλά γεγονότα και φαινόμενα της ιστορίας δεν εξηγούνται απλώς με τη λογική, αλλά... ας πούμε απλώς πως the truth is out there. Έτσι, σήμερα, την  Παρασκευή 21/10/22 , θα συγκεντρωθούμε στο Fuzz για να εξετάσουμε ιερές γραφές και να αναλύσουμε θεωρίες συνωμοσίας, με αρκετό κόσμο να έχει καταφτάσει ήδη από τις 18:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες. Απόψε, λοιπόν, θα παρακολουθήσω  live τους Septicflesh   για 3η φορά και, αντίστοιχα, τους Hypocrisy για 1η φορά. Την αρχή για το απόγευμα, και μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος δεδομένης και της ώρας, κάνουν στις 18:55 οι Horizon Ignited . Για τα επόμενα 30 λεπτά, καταθέτουν τη δική τους, αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση πάνω στο Melodic Death Metal/Metalcore , επιλέγοντας τα "Beyond Your Reach" , "Servant" , "Equal in Death" , "Carry Me" , "Leviathan" , και "Towards the Dying Lands"