Sabaton / Blind Guardian / Epica / Enemy of Reality / The Silent Rage @Πλατεία Νερού, Πέμπτη 21/07/22

Κάθε μέρα που περνά, αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να συμβεί σε αυτόν τον κόσμο. Δεν μας έφταναν όσα αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια, έχουμε και το διαχρονικό καλοκαιρινό ζήτημα των φωτιών. Κι όμως, όσο χαοτική κι αν είναι η ζωή αυτή, διαθέτει μέσα της τάξη. Όπως, λοιπόν, και η μουσική ακολουθεί μια συγκεκριμένη δομή και κάποια στιγμή κορυφώνεται στο crescendo, έτσι και το φετινό Summer of Metal™ φτάνει στην κορύφωσή του, εντελώς πολεμικά, άκρως φαντασιακά και απολύτως πνευματικά. Υπό τον καυτό αθηναϊκό ήλιο, την Πέμπτη 21/07/22, πολλοί γενναίοι καταφτάνουμε Πλατεία Νερού από τις 17:00, ώρα κατά την οποία ανοίγουν οι πόρτες, και σκέφτομαι μόνο τι πρόκειται να επακολουθήσει: συγκεκριμένα, θα παρακολουθήσω live για 5η φορά τους Sabaton, 3η φορά τους Blind Guardian και 3η φορά τους Epica.

Την αρχή για απόψε κάνουν στις 17:25 οι The Silent Rage. Στα 30 λεπτά που διαρκεί το set τους, καταθέτουν την προσωπική τους πρόταση πάνω στο Melodic Power Metal, παίζοντας τα "My Race Won't Last", "Stormwarrior", "Sin of a Pilgrim", "Leading the Legions", "A Piece of Eden", καθώς και νέο υλικό. Η αρχαιοελληνική ρήση "τά ἀγαθά κόποις κτῶνται" βρίσκει πλήρη εφαρμογή στη συγκεκριμένη μπάντα: ο Nikos Siglidis (Guitars, Vocals) έχει γαλουχηθεί με αυτήν τη μουσική, και, παρά τις όποιες δυσκολίες έχει κληθεί να αντιμετωπίσει ανά τα χρόνια, παραμένει προσηλωμένος στο όραμά του, πιο δυνατός από ποτέ. Πραγματικά αξιοθαύμαστο. Στα πιο πρακτικά ζητήματα τώρα, ο αρκετά καλός ήχος τους, το γεμάτο ενέργεια στήσιμό τους στη σκηνή και η συνεχής επικοινωνία με τους πολλούς (για εκείνη την ώρα) παρευρισκόμενους αποτελούν απόδειξη της σκληρής δουλειάς τους. Ωραίος τύπος και ο Michael Rinakakis (Vocals), αποπνέει ειλικρίνεια και αυθεντικότητα. Μπράβο τους.

Στις 18:15 έρχεται η ώρα των Enemy of Reality να ανέβουν στο stage. Η Symphonic Metal μπάντα αξιοποιεί πλήρως το χρονικό διάστημα των 25 λεπτών που διαρκεί η εμφάνισή της, παίζοντας τα "In Hiding", "The Taste of Defeat", "Την Πατρίδα Μ' Έχασα (Mavrothalassa cover)", καθώς και καινούριο υλικό. Διαθέτοντας αέρα εμπειρίας, κάνουν κτήμα τους τη σκηνή, ακούγονται πολύ καθαρά και επικοινωνούν ειλικρινώς με το μεγάλο αριθμητικά κοινό, με το χαρακτηριστικό παίξιμο του Steelianos Amoiridis (Guitars) και, φυσικά, τη μοναδική ερμηνεία της Iliana Tsakiraki (Vocals) να κλέβουν την παράσταση. Όσον αφορά την τελευταία, πρόκειται για άτομο με αστείρευτη μουσική παιδεία και ο τρόπος με τον οποίο ενσωματώνει τα σχετικά βιώματα και γνώσεις της στο ρεπερτόριό της είναι εντυπωσιακός. Θέλω να εστιάσω αλλού όμως, σε κάτι που τώρα, πιστεύω, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε συλλογικά: βλέπουμε μια μπάντα να μεγαλώνει βήμα-βήμα, σε ενεστώτα χρόνο. Εμφανίσεις όπως η σημερινή θα αποτελούν στο μέλλον σημεία αναφοράς της πορείας της. Προτρέπω, λοιπόν, τον κόσμο να τους ακολουθήσει από τώρα και να γίνει μέλος αυτού του ταξιδιού.

Με τις ακτίνες του φωτός να ζεσταίνουν και να φωτίζουν τον χώρο και τα σκηνικά να έχουν ήδη στηθεί για την επικείμενη μυσταγωγία, στις 19:20 η σκηνή υποδέχεται τους πνευματικούς Symphonic Metal ηγέτες, Epica. Οι αναλύσεις θρησκευτικών προβληματισμών, κοινωνικών ζητημάτων, πολιτικών πρακτικών και φιλοσοφικών ερωτημάτων οδηγούν σε πνευματική εξύψωση. Ολόκληρη η κοσμική ενέργεια διαχέεται παντού τριγύρω και γεμίζει το κενό, απομακρύνει τους φόβους που μας φυλακίζουν και ανάβει μέσα μας τη φλόγα της σοφίας και της ελευθερίας κατά το "Abyss of Time - Countdown to Singularity", χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις μας, ξαναβρίσκουμε την ισορροπία, με τις αμφιβολίες και τις επίμονες μίζερες αναμνήσεις μας να διαλύονται στο "The Essence of Silence". Κατηγορώντας κάποιον άλλον για τις δικές μας αποτυχίες, ποτέ δεν θα αντιμετωπίσουμε τις ίδιες τις αδυναμίες μας, καταντώντας "Victims of Contingency", και στο "Unchain Utopia" απελευθερωνόμαστε, ενωμένοι, από τα δεσμά των λύκων, οι οποίοι μας στοιχειώνουν. Εναρμονιζόμαστε με το σκοτάδι εντός μας, ξεκλειδώνοντας με το "The Skeleton Key" όλα τα κρυμμένα εντός μας μυστικά. Τέλος πια οι εφιάλτες. Συνήθως το κακό διαπράττεται από μυαλά κατηχημένα, εξού και η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών στα χέρια Καθολικών ιερέων, και αυτό ούτε συγχωρείται, ούτε ξεχνιέται, με τη σιωπή να αποζητά στο "Cry for the Moon "The Embrace That Smothers - Part IV"", αιωνίως την αποκάλυψη της αλήθειας και τη δικαίωση, άπαντες βρισκόμαστε στο αιώνια αγαπημένο μας μέρος, στη "Sancta Terra", όπου οι ευχές πραγματοποιούνται από μια δύναμη σταλμένη για να μας κερδίσει, και αφιερώνουμε κατά το "The Obsessive Devotion" τον εαυτό μας σε κάποιον αχάριστο και ασεβή, συνειδητοποιώντας σε μία μόνο στιγμή ότι το μόνο που επιθυμούμε είναι να απαλλαχθούμε οριστικά από αυτήν την εμμονή. Στην υπεροπτική προσπάθειά μας να αποκτήσουμε αιώνια, θεϊκή υπόσταση, επιχειρούμε να σπάσουμε το "Code of Life", εγκαταλείποντας την αγκαλιά της Μητέρας Φύσης, λησμονώντας, όμως, ότι κάτι τεχνητό δεν διαθέτει ψυχή, και όλοι φτάνουμε σε κατάσταση nirvana, ζώντας τη στιγμή στο έπακρο και λάμποντας, ισορροπημένα και επιτέλους ελεύθερα, "Beyond the Matrix". Όσα μας έχει διδάξει μέχρι τώρα η στρεσογόνα τεχνητή ζωή, την ανάγκη για ευημερία, sex, επαγγελματική ανέλιξη, εγωισμό και υποταγή στον χρόνο, τα αφήνουμε πίσω κατά το "Consign to Oblivion "A New Age Dawns" #3", ακούγοντας μονάχα τις καρδιές και τη φυσική διαίσθησή μας. Μετά από 1 ώρα και 15 λεπτά, η εμφάνιση της μπάντας ολοκληρώνεται. Σε όλη της τη διάρκεια, ηχούσε κρυστάλλινα σαν διαυγέστατος νους, αφηνόταν πλήρως στη ροή της μουσικής της στη σκηνή, ενώ οι πολυπληθείς ακόλουθοί της γίναμε ένα με το σώμα της, θαυμάζοντας το κάθε όργανό της ξεχωριστά να επιτελεί το ξεχωριστό του έργο: τον Ariën van Weesenbeek [Drums, Vocals (grunts, spoken word)] να αποτελεί τη στιβαρή ραχοκοκαλιά, τον Rob van der Loo (Bass) να ορίζει την κατάλληλη ανά περίσταση ταχύτητα των παλμών, τον Isaac Delahaye [Guitars (lead), Vocals (harsh)] να διευθύνει νευραλγικά τις εγκεφαλικές λειτουργίες του όλου, το ξέφρενο παίξιμο του Coen Janssen (Keyboards, Piano, Orchestrations) να συνιστά τη νεανική καρδιά του, τον mastermind Mark Jansen [Guitars (rhythm), Orchestrations, Vocals (harsh)] να καθοδηγεί πνευματικά τις κινήσεις της οντότητας, και την αιθέρια Simone Simons (Vocals) να σαγηνεύει συναισθηματικά με τη στοιχειωτικά πανέμορφη ερμηνεία της.

Setlist

Abyss of Time - Countdown to Singularity

The Essence of Silence

Victims of Contingency

Unchain Utopia

The Skeleton Key

The Embrace That Smothers - Part IV

Sancta Terra

The Obsessive Devotion

Code of Life

Beyond the Matrix

Consign to Oblivion "A New Age Dawns" #3

Υπό το μαγευτικό λυκόφως, το stage set έχει ήδη διαμορφωθεί για την έλευση των storytellers και το ταξίδι σε κόσμους και εποχές που βρίσκονται κάπου πολύ πιο πέρα. Πράγματι, στις 20:55, στη σκηνή εμφανίζονται οι μεγαλειώδεις Power Metal βάρδοι, Blind Guardian. Ξεκινούν επικές λογοτεχνικές εξιστορήσεις, θρυλικών και μυθικών, φαντασιακών στοιχείων, με επίκεντρο το Middle-Earth. Ο Melkor αθετεί την υπόσχεσή του στην Ungoliant, κρατώντας τα πολύτιμα Silmarils για τον εαυτό του και κρύβοντάς τα, με αποτέλεσμα να καίγονται τα χέρια του, άπαντες όμως ακολουθούμε τον Dark Lord "Into the Storm", ο άγριος δράκος ανοίγει τα φτερά του, και, με τον σπόρο να καίει μέσα του, τρομοκρατεί ολόκληρη την πόλη και προκαλεί πανδαιμόνιο κατά το "Welcome to Dying", πετώντας στη συνέχεια μακριά. Οι replicants διαπιστώνουν πως οι αναμνήσεις τους δεν τους ανήκουν και αδυνατούν να δώσουν ξεκάθαρες απαντήσεις για τη ζωή τους στο "Time What Is Time", όλοι μας συνοδεύουμε τον μυστικιστικό γέρο βάρδο στην προσπάθειά του να θυμηθεί την ταυτότητά του, εάν αποτελεί βασιλιά ή γελωτοποιό, στο "Journey Through the Dark", και οι ψυχές μας βρίσκονται παντοτινά αιχμάλωτες στο "Black Chamber" του αρχαίου πλάσματος που μας κυριεύει. Η Γη έχει ερημώσει σαν να μην υπήρξε ποτέ, όσο κι αν οι υπεύθυνοι γνώριζαν τι επρόκειτο να συμβεί, τα παιδιά της θάλασσας, όμως, μας καλούν, ελκυόμενα από το άφοβο τραγούδι μας, στο "Theatre of Pain", o διαλυμένος αφέντης μας περιμένει να τον συντροφεύσουμε στην αναζήτηση της αλήθειας στο Multiverse, μα χάνουμε τον δρόμο μας κατά το "The Quest for Tanelorn", ο χρόνος κυλά, το καντήλι σβήνει, μα το φως δείχνει τον δρόμο στο σκοτάδι, και, καθώς το ρολόι της ζωής σημαίνει το τέλος στο "Ashes to Ashes", δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να υπακούσουμε, γευόμενοι το δηλητήριό της. Απόψε όλοι τραγουδάμε με τους βάρδους για hobbits, νάνους, ανθρώπους και ξωτικά, έτσι το ανατριχιαστικό "The Bard's Song - In the Forest" θα μείνει αιώνια χαραγμένο στο μυαλό μας. Στο "The Bard's Song - The Hobbit", και μετά από την συνάντηση με τον ιδιότροπο Gollum, ταξιδεύουμε στο Lonely Mountain, το μέρος που ο Smaug φυλά τον θησαυρό του. Η απληστία καραδοκεί παντού, μα, εμπρός στον κίνδυνο του Battle of Five Armies, ο King under the Mountain, Thorin Oakenshield, λογικεύεται. Κανείς μας δεν μπορεί, ούτε και θέλει, να αντισταθεί στο μαγευτικό "The Piper's Calling", παρασυρόμενοι μακριά από το Hamelin, εκεί όπου το πέρασμα του χρόνου έχει ήδη ξεκινήσει και ο κόσμος έχει προχωρήσει, ο Roland Deschain, ο τελευταίος gunslinger, ακολουθεί τον The Man in Black, Walter o'Dim/Marten Broadcloak, σε ολόκληρη την άγονη γη, αδιαφορώντας για την τύχη του νεαρού Jake Chambers και περνώντας μέσα από τις πρώτες δύο πόρτες, "The Prisoner" και "The Lady of Shadows", με προορισμό το The Dark Tower, το οποίο βρίσκεται "Somewhere Far Beyond". Ο Ulmo προειδοποιεί στο "Mirror Mirror" για τον κίνδυνο που διατρέχει η κρυμμένη Gondolin από τις στρατιές του Morgoth και τον αμείλικτο Glaurung, με την πραγματική ελπίδα για τη σωτηρία των καταραμένων Noldor να βρίσκεται στην επέμβαση των Valar, και, όσο κι αν ο Morgray προστάζει να υμνήσουμε τον νέο λόρδο, δεν είναι δυνατόν να ζήσουμε χωρίς αυτούς τους θεούς και τη μαγεία, με τις φωνές όλων μας να αποζητάνε απεγνωσμένα λύτρωση κατά το "Valhalla" και να ακούγονται εις το διηνεκές. Μετά από 1 ώρα και 25 λεπτά, οι βάρδοι, ολοκλήρωσαν τις εξιστορήσεις τους, κι εμείς, μαγεμένοι από τον κρυστάλλινο, πολυδιάστατο ήχο τους και τη γεμάτη ενέργεια και ενθουσιασμό επίδοσή τους στη σκηνή, τους ακολουθήσαμε, διαμορφώνοντας μια τεράστια συντροφιά, η οποία εισερχόταν στις πύλες που άνοιγε κάθε φορά ο Frederik Ehmke (Drums, Percussion), συντονιζόταν με το μαγευτικό παίξιμο του Marcus Siepen [Guitars (rhythm)], κυριευόταν εξολοκλήρου από τα επιθετικά ξόρκια του André Olbrich [Guitars (lead)] και, φυσικά, παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τη φανταστική ερμηνεία του Hansi Kürsch (Vocals).

Setlist

Into the Storm

Welcome to Dying

Time What Is Time

Journey Through the Dark

Black Chamber

Theatre of Pain

The Quest for Tanelorn

Ashes to Ashes

The Bard's Song - In the Forest

The Bard's Song - The Hobbit

The Piper's Calling

Somewhere Far Beyond

Mirror Mirror

Valhalla

Πάντα πριν την καταιγίδα προηγείται η γαλήνη. Η αναμονή των μονάδων στο πεδίο μάχης μονάχα εντείνει την προσμονή μας, ενόσω δίνονται οι τελευταίες οδηγίες για την στρατηγική και την τακτική που θα ακολουθηθεί στη μεγαλύτερη επιχείρηση της φετινής season. Στις 23:05, οι σειρήνες του πολέμου ηχούν, η μεγάλη κουρτίνα πέφτει, αποκαλύπτοντας το μεγαλειώδες αποτέλεσμα των προετοιμασιών, και οι Power Metal commandos, Sabaton, πραγματοποιούν την έφοδό τους στη σκηνή. Ιστορικά γεγονότα του πολέμου λαμβάνουν χώρα εμπρός μας, πλαισιωμένα από την αγαπημένη μας μουσική. Η εκρηκτική, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εισβολή ξεκινά, η γη σείεται ενώ τα Panzers ηγούνται στη γραμμή του πυρρός και, εφαρμόζοντας blitzkrieg, το περήφανο, elite σώμα της Wehrmacht, το ανταγωνιστικό "Ghost Division", αφήνει μόνο ίχνη καταστροφής πίσω του, κερδίζοντας επάξια τη φήμη του. Στη διάρκεια του Kaiserschlacht, μια νέα θεωρία γεννιέται, με το πρωτοπόρο Sturmmann, τους συντριπτικούς και ταχύτατους, λιγότερους από 25 "Stormtroopers", να ορμούν από τα χαρακώματα, ακολουθώντας τους Jäger και κλιμακώνοντας βίαια την ακινητοποιημένη σύγκρουση, πολλοί άντρες πέφτουν ηρωικά εν ώρα καθήκοντος, αντιμετωπίζοντας μέχρι την αυγή τον καύσωνα, στο "Great War", γράφοντας ιστορία κατά τον πόλεμο που θα τελειώσει όλους τους υπόλοιπους. Μετά από 80 επίσημα καταγεγραμμένες αεροπορικές νίκες εναντίον των Συμμαχικών Δυνάμεων, τεσσάρων εκ των οποίων εντός 24 ωρών στη διάρκεια του Ματωμένου Απριλίου, ο, προερχόμενος από την Πρωσία, αρχικά ιππέας και μετέπειτα ηγέτης του The Flying Circus, Manfred von Richthofen, ο "The Red Baron", δικαίως αποτελεί θρύλο των αιθέρων, το δημιουργημένο από 50000 τόνους ατσαλιού και με πλήρωμα 2000 ατόμων "Bismarck", η περηφάνια ενός ολόκληρου έθνους, ηγείται του Kriegsmarine με πορεία τον Ατλαντικό και σπέρνει τον τρόμο και στις επτά θάλασσες, ακόμη κι όταν τα κανόνια του, τελικά, σιωπούν στον βυθό του ωκεανού, και στο "Attack of the Dead Men" οι δυνάμεις του Γουλιέλμου Β' περικυκλώνουν με 12 τάγματα και 7000 στρατιώτες το Οχυρό του Osowiec, μα σε τούτη τη σύρραξη μεταξύ του Paul von Hindenburg και του Vladimir Karpovich Kotlinsky, οι μερικές εκατοντάδες Ρώσοι, βομβαρδισμένοι από δηλητηριώδες αέριο και, ουσιαστικά, ήδη νεκροί, αιφνιδιάζουν με το φρικιαστικό τους παρουσιαστικό τους Γερμανούς, αναγκάζοντάς τους σε υποχώρηση. Παραμένοντας πιστά στο πόστο του, ο άγρυπνος, θρυλικός "Soldier of Heaven" συναντά τον Δημιουργό του στο ματωμένο αλπικό βουνό κατά το White Friday, από το Flers–Courcelette και την είσοδο του Mark 1, στο El Alamein και τους Bernard Montgomery και George S. Patton, και, από τη Φλάνδρα και την Prokhorovka, στη σύγχρονη εποχή με τα Centurions, Chieftains και Leopards, οι "Steel Commanders" αυτοί κυριαρχούν στα πεδία των μαχών. Άπαντες υποκλινόμαστε μπροστά στον χαρισματικό "Carolus Rex", ο οποίος από την ηλικία των 15 ετών σημειώνει λαμπρές νίκες στις πολεμικές συγκρούσεις, λογοδοτεί μονάχα στον Θεό και φιλοδοξεί να κυριαρχήσει σε ολόκληρη την Ευρώπη, αναφωνώντας το όνομά του κάθε φορά που στρέφουμε το βλέμμα μας στους ουρανούς. Το σφύριγμα στον άνεμο σηματοδοτεί την άφιξη των "Night Witches" που, σιωπηλά και ξαφνικά, σπέρνουν τον θάνατο τις νύχτες, καθιστώντας το 588ο Σύνταγμα Νυχτερινών Βομβαρδισμών ως τη νούμερο ένα μοίρα της ρωσικής αεροπορίας, ο Στόλος Ανοικτής Θάλασσας πλέει στη Βόρεια Θάλασσα, όπου το τεράστιο, χωρίς αντίπαλο, "Dreadnought" θα καθορίσει την έκβαση της Ναυμαχίας της Γιουτλάνδης μεταξύ των τιτάνων, περνώντας στην αθανασία. Τα 189 μέλη της σουηδικής φρουράς αποφασίζουν να θυσιαστούν για την πίστη τους, με τα εναπομείναντα 42 να εξασφαλίζουν την ασφαλή μετάβαση του Πάπα στο Castel Sant'Angelo μέσω του Passetto di Borgo, κατά το "The Last Stand" και τη λεηλασία της Ρώμης το 1527, και όλοι οι παρευρισκόμενοι συνδράμουμε παθιασμένα στο "Sparta" τους 300 Σπαρτιάτες και τους αδερφούς τους υπό τις διαταγές του Λεωνίδα στη Μάχη των Θερμοπυλών, σφαγιάζοντας τις μισητές περσικές ορδές, ακόμη κι αν η ξεδιάντροπη αποκάλυψη του μυστικού περάσματος από τον Εφιάλτη έχει ως αποτέλεσμα απόψε να δειπνήσουμε στην κόλαση. Συνηθίσαμε, όμως, στη βία, ας πάψουν για λίγο τα πυροβόλα και ας απολαύσουμε μία στιγμή ειρήνης μέσα στον πόλεμο. Στο "Christmas Truce" άπαντες στα χαρακώματα γινόμαστε φίλοι, απολαμβάνοντας χριστουγεννιάτικα κάλαντα στη λευκή ουδέτερη ζώνη. Η μπάντα αποχωρεί για να συνεχίσει τις επιθέσεις της στο encore: τα τόσα χρόνια εξάσκησης μας έχουν προετοιμάσει για το πανδαιμόνιο που επικρατεί στο "Primo Victoria" και κατά την 6η Ιουνίου του 1944, τη D-Day του Operation Overlord, όταν και διαπερνάμε τις γραμμές των Nazis, γράφοντας ιστορία στη Νορμανδία ενάντια στις Δυνάμεις του Άξονα, οι Vikings θεωρούν πως δεν υπάρχει επιστροφή μετά τη σφυρηλάτηση στη μάχη, έτσι οι "Swedish Pagans", αυτοί οι αιμοδιψείς berserkers από τον βορρά, επιβιβάζονται στα πλοία του Asgard και, με τον Thor και τον Odin στο πλευρό τους, ορμούν στον Fenrir, με τη μοίρα να τους επιφυλάσσει την είσοδό τους στη Valhalla, και στο "To Hell and Back" ο αποφασιστικός Τεξανός του 15ου Συντάγματος Πεζικού, Audie Murphy, υποφέρει από PTSD, αφού έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο που κυριαρχεί στο Anzio, όπου οι σταυροί συνεχώς αυξάνονται. Η μπάντα αποχωρεί εκ νέου, ετοιμάζοντας το αποτελειωτικό χτύπημα στο δεύτερο encore: από τη Σπάρτη, την Αθήνα, την Κρήτη και κάθε μέρος της δοξασμένης Ελλάδας, οι απόγονοι του Λεωνίδα και των 300 αντρών του, αρνούμαστε στο "Coat of Arms" το ιταλικό τελεσίγραφο την 28η Οκτωβρίου, επιλέγοντας, όπως πριν χρόνια οι πρόγονοί μας, ελευθερία ή θάνατο. Μετά από 1 ώρα και 35 λεπτά, η επιδρομή ολοκληρώνεται. Σε ολόκληρη τη διάρκειά της, ο ήχος της πολεμικής μηχανής ήταν πολύ δυνατός και πεντακάθαρος, τα συγκλονιστικά σκηνικά, τα οποία τη συνόδευαν διαμορφώνονταν κάθε φορά ανάλογα με το θεματικό περιεχόμενο των κομματιών, ενώ η πλήρης αφοσίωσή των πιστών στρατιωτών σε αυτήν εκδηλωνόταν ανελλιπώς, παρακολουθώντας εκστασιασμένοι τον Hannes Van Dahl [Drums, Vocals (backing)] να μας πυροβολεί, κυριολεκτικά και μεταφορικά, από το άκρως επιβλητικό tank του, τον Pär Sundström [Bass, Vocals (backing)] να συντονίζει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, τον Chris Rörland [Guitars, Vocals (backing)] να εξαπολύει μανιωδώς δραστικές επιθέσεις, και ολοκληρώνοντας με απόλυτη επιτυχία κάθε αποστολή που μας ανέθετε ο χαρισματικός επικεφαλής του στρατού, Joakim Brodén [Vocals (lead), Keyboards].

Setlist

Ghost Division

Stormtroopers

Great War

The Red Baron

Bismarck

Attack of the Dead Men

Soldier of Heaven

Steel Commanders

Carolus Rex

Night Witches

Dreadnought

The Last Stand

Sparta

Christmas Truce

Primo Victoria

Swedish Pagans

To Hell and Back

Coat of Arms

Το Fuzz οδήγησε το φετινό Release στην επική κορύφωσή του, διοργανώνοντας ένα εκρηκτικό οπτικοακουστικό υπερθέαμα, στο οποίο οι Sabaton, εξαπολύοντας 18 επιθέσεις, σημείωσαν μία ανεπανάληπτη στρατιωτική επιτυχία, οι Blind Guardian, εξιστορώντας 14 έπη τους, κυριάρχησαν ολοκληρωτικά σε φανταστικό και πραγματικό κόσμο, ενώ οι Epica, μοιράζοντας 11 κομμάτια της ψυχής τους, ξεκλείδωσαν τις πλήρεις δυνατότητες του πνεύματός μας. Tanks leading the way, on our journey through the dark, we live in this moment like there is no past.

Photos: Afroditi Zaggana