Οι πλανήτες βρίσκονται σε πλήρη ευθυγράμμιση. Η Μυσταγωγία σε έναν ανώτερο πνευματικά κόσμο μπορεί να ξεκινήσει. 1η φορά που παρακολουθώ live τους Therion. Παρασκευή 09/03/18 και στις 18:45, όταν και οι πόρτες ανοίγουν, στο Piraeus 117 Academy δεν υπάρχει ψυχή. The gate beyond high to the astral domain.
Στις 19:05 και για τα επόμενα 40 λεπτά την σκηνή καταλαμβάνουν οι The Devil, Atmospheric Gothic Metal μπάντα, η οποία αξιοποιεί πλήρως τον χρόνο που έχει στη διάθεσή της, παρουσιάζοντας τα ''Universe'', ''Devil & Mankind'', ''Illuminati'', ''World of Sorrow'', ''Alternative Dimensions'', ''Extinction Level Event''. Διαθέτουν τεχνική αρτιότητα, πεντακάθαρο ήχο, εγκεφαλική σκηνική παρουσία- κάτι στο οποίο βοηθά η ανωνυμία τους- και η επικοινωνία τους με το λιγοστό κοινό πραγματώνεται ακριβώς μέσα από την έλλειψή της, όπως ακριβώς δηλαδή απαιτεί και η όλη ατμόσφαιρα που δημιουργούν. Κοινώς, από άλλη διάσταση. Ή, για να είμαστε ακριβής, από τη δική μας παρανοϊκή διάσταση. Η αλήθεια για τους εξωγήινους, η ολική καταστροφή που αφήνει πίσω της η ρίψη ατομικής βόμβας, η δολοφονία του John F. Kennedy, η τρομακτική δύναμη της τεχνητής νοημοσύνης, όλα δοσμένα μέσα από μια πραγματικά άβολη οπτικοακουστική εμπειρία που σε αφήνει στα πρόθυρα της παράνοιας- τόσο γαμημένα καλοί. Not for the faint of heart.
Στις 20:55 ανεβαίνουν στην σκηνή οι Imperial Age. Η Symphonic Metal μπάντα, με 50 λεπτά στη διάθεσή της, παρουσιάζει 9 κομμάτια: ''The Awakening'', ''The Legacy of Atlantis'', ''The Escape'', ''The Monastery'', ''Domini Canes (March of the Holy Inquisition)'', ''Death Guard'', ''Aryavarta'', ''Anthem of Valour'', ''And I Shall Find My Home''. Μέτριος, ''μπουκωμένος'' ήχος που χαντακώνει σχεδόν τα πάντα, χλιαρή επικοινωνία με το αριθμητικά ok κοινό, ψιλοcheesy σκηνική παρουσία. Πάντως, διαθέτουν τεχνική αρτιότητα. Ίσως φταίνε τα στενά χρονικά όρια που δεν ενδεικνύονται για παρουσίαση τμημάτων concept ιστορίας, then again αν αυτά δεν μπορούν να στέκονται αυτόνομα... Αλήθεια, δεν είναι τόσο άσχημα όσο ενδεχομένως να φαίνεται εκ πρώτης αναγνώσεως, αλλά σίγουρα μια ''κοιλιά'' στην όλη ροή του χρόνου την παρατηρούμε. Συμπαθητικοί nonetheless, μα ως εκεί, αυστηρά.
Η ώρα είναι 22:05 και στην σκηνή εμφανίζονται οι βασιλείς του Symphonic/Operatic Metal, Therion. Μυθολογία, Μυστικισμός, Αρχαίες θρησκείες. Οι ουρανοί ανοίγουν στα δύο, το ''Theme of Antichrist'' ηχεί και ο Αντίχριστος έρχεται και φέρνει μαζί του την σωτηρία του ανθρώπινου είδους, από ''The Blood of Kingu'' δημιουργείται η ανθρωπότητα, στην ψυχή της οποίας συντελείται ο πόλεμος των θεών και στο ''Din'' συντελείται η δημιουργία του Sitra Ahra, του βασιλείου του κακού. Η Helena ζητά την επιστροφή της μητέρας της και παρακαλεί τον Seth να ''Bring Her Home'', all hail Apollonius, τον συνδετικό κρίκο μεταξύ της Δυτικής επιστήμης και του Ανατολικού μυστικισμού, στο ''Night Reborn''. Ακόμα και αν η δημιουργία ξεκινά από την ανάμιξη του κρύου του Nifel και της ζέστης του Muspel, το ''Nifelheim (Dimmornas Värld)'' παραμένει ένα μέρος όπου κυριαρχεί ο θάνατος και το ''Ginnungagap (The Black Hole) (Prologue)'' αποτελεί την αρχή, μα και το τέλος, των πάντων. O τεράστιος ερπετοειδής γίγαντας ''Typhon'' επιχειρεί την ανατροπή του Δία για την κυριαρχία του κόσμου, το μέλλον και το παρελθόν αντανακλώνται μέσα από το επιβλητικό ''Temple of the New Jerusalem'' και ο Απόλλωνας δίνει στον Άβαρι τον Υπερβόρειο ''An Arrow from the Sun'' και αυτός ταξιδεύει επάνω του σε όλον τον κόσμο. Πίνοντας το ''Wine of Aluqah'', μεθάμε, μπαίνουμε στον παραδεισένιο κήπο του Hassan-i Sabbah και γινόμαστε μέλη των Assassins, το ''Lemuria'' είναι ένα α-ρ-ι-σ-τ-ο-ύ-ρ-γ-η-μ-α- ''Cults of the Shadow'', ΡΕ! Καταλαμβανόμαστε από έκσταση, ακούγοντας το κήρυγμα του Rasputin, ''The Khlysti Evangelist'' και ο κακός χαμός στο ''My Voyage Carries On''. ''The Invincible'' είναι ο Απόλυτος κυρίαρχος των πάντων, στο ''Der Mitternachtslöwe'' σείεται η γη κάτω από τα πόδια μας, στο ''Son of the Staves of Time'' γίνεται το σώσε. Η μπάντα αποχωρεί και επιστρέφει για encore- ''The Rise of Sodom and Gomorrah'', η ακολασία κυριαρχεί παντού, ''To Mega Therion'', πουτάνα όλα. Σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής της, η μπάντα διαθέτει κρυστάλλινο ήχο, συνεχή και θερμότατη επικοινωνία με το αριθμητικά μεγάλο κοινό και majestic, jaw-dropping σκηνική παρουσία- ο Thomas Vikström (Vocals, Flute) είναι μορφάρα, ο Nalle Påhlsson (Bass) σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του, ενώ ο Christofer Johnsson [Guitars (rhythm), Vocals, Bass, Keyboards, Grand piano, Hammond organ, Percussion, Programming] είναι μια μουσική ιδιοφυΐα. Celebrators of becoming.
Setlist
Theme of Antichrist
The Blood of Kingu
Din
Bring Her Home
Night Reborn
Nifelheim (Dimmornas Värld)
Ginnungagap (The Black Hole) (Prologue)
Typhon
Temple of New Jerusalem
An Arrow from the Sun
Wine of Aluqah
Lemuria
Cults of the Shadow
The Khlysti Evangelist
My Voyage Carries On
The Invincible
Der Mitternachtslöwe
Son of the Staves of Time
The Rise of Sodom and Gomorrah
To Mega Therion
Η Playfalse διοργάνωσε μια εξαίσια συναυλία. Από την άλλη, οι Therion, σε 1 ώρα και 45 λεπτά και με 20 κομμάτια, αναδείχθηκαν στους Απόλυτους πνευματικούς ηγέτες και επιβεβαίωσαν πως αποτελούν τους ηγεμόνες του Symphonic/Operatic Metal. Lemuria, rise!
(Photo credits: Christina Alossi)
Comments
Post a Comment