Skip to main content

Iron Maiden / Volbeat / The Raven Age / Monument / W.E.B. @TerraVibe, Παρασκευή 20/07/18



Τα πάντα στην ζωή καθορίζονται από τη μοίρα. Ό,τι είναι να συμβεί, θα συμβεί την στιγμή που πρέπει, με τον τρόπο που πρέπει, καταργώντας την συμβατική ιδιότητα του χρόνου. Έτσι, λοιπόν, συνέβη και σήμερα.

Η Μεγάλη μέρα έφτασε. Η Αλήθεια του κόσμου όλου. Είναι η 2η φορά που παρακολουθώ live τους Iron Maiden. Παρασκευή 20/07/18. TerraVibe. Πολύς κόσμος έχει μαζευτεί από νωρίς. 13:30, οι πόρτες ανοίγουν. The light of the blind you'll see.

Στις 15:30 στη σκηνή ανεβαίνουν οι W.E.B.. Η Symphonic/Gothic Metal μπάντα έχει 30 λεπτά στη διάθεσή της τα οποία και αξιοποιεί πλήρως, παρουσιάζοντας 6 κομμάτια: ''Morphine for Saints'', ''Tartarus'', ''Thanatos Part I - Golgotha'', ''For Bidens'', ''My Storm upon You'', ''Dragona''. Η τεχνική τους κατάρτιση είναι οφθαλμοφανής, ο ήχος τους πεντακάθαρος, η επικοινωνία τους με το αριθμητικά πολύ μεγάλο κοινό άψογη και η σκηνική τους παρουσία εντυπωσιακή. Τα πάντα είναι προσεγμένα to-the-detail. Γενικά, κάθε βήμα τους είναι και ένα βήμα μπροστά, με τον Darkface (Vocals, Guitars) να αναβαθμίζει κάθε φορά το μουσικό του όραμα. Προσοχή μόνο στο overexposure. Κατά τ'άλλα, kudos.











Στις 16:10 στη σκηνή ανεβαίνουν οι Monument, Heavy Metal μπάντα που στα 50 λεπτά που της αναλογούν παρουσιάζει τα ''Hellhound'', ''Carry On'', ''The Chalice'', ''Fatal Attack'', ''Olympus'', ''Imhotep (The High Priest)'', ''Attila'', ''Wheels of Steel'' και ''Lionheart''. Έχουν: αδιαμφισβήτητη τεχνική κατάρτιση, μέτριο ήχο, πολύ καλή επικοινωνία με το πολύ μεγάλο αριθμητικά κοινό. Δεν έχουν: ταυτότητα. Μουσική και σκηνική παρουσία παραπέμπουν ξεκάθαρα και ξεδιάντροπα αλλού [παρακολούθα λίγο π.χ. τις κινήσεις του Peter Ellis (Vocals)], κάτι που μπορεί να ψαρώνει κάποιους ανυποψίαστους μεν, ξενερώνει όλους τους υπόλοιπους δε. Όντας ακριβοδίκαιος άνθρωπος, τους αναγνωρίζω πως κάποια βήματα αποστασιοποίησης τα κάνουν. Το θέμα όμως είναι πως στην συγκεκριμένη περίπτωση χρειάζονται άλματα. 'Til then, not my cup of tea.











Στις 17:30 στη σκηνή ανεβαίνουν οι The Raven Age. Με 1 ώρα στη διάθεσή της, η Melodic Groove Metal μπάντα ξετυλίγει την μουσική της ταυτότητα μέσα από την παρουσίαση των ''The Merciful One'', ''Promised Land'', ''The Death March'', ''Eye Among the Blind'', ''Salem's Fate'', ''Surrogate'', ''My Revenge'', ''Angel in Disgrace''. Ειλικρινέστατοι, με φιλτραρισμένες τις όποιες επιρροές τους [kudos γι'αυτό στον George Harris (Guitars)], κάτι που, αν μη τι άλλο, τους ανεβάζει στην εκτίμηση του κόσμου. Είναι τεχνικά καταρτισμένοι στο έπακρο, διαθέτουν όμορφο ήχο, αρκετά ικανοποιητική επικοινωνία με το αριθμητικά τεράστιο κοινό και δυναμική σκηνική παρουσία- γενικά, η ώρα κυλά πολύ ευχάριστα. Απολύτως κανένα παράπονο. Ομορφιές.











Στις 20:00 στη σκηνή ανεβαίνουν οι Volbeat. Η Heavy/Groove Metal/Hard Rock μπάντα αξιοποιεί στο έπακρο τη 1 ώρα και 15 λεπτά που της διατίθενται, παρουσιάζοντας τα ''The Devil's Bleeding Crown'', medley αποτελούμενο από τα ''Heaven nor Hell'', ''A Warrior's Call'' και ''I Only Wanna Be with You (Dusty Springfield cover)'', ''Lola Montez'', ''The Lonesome Rider'', ''Sad Man's Tongue'', ''Slaytan'', ''Dead but Rising'', ''For evigt'', ''16 Dollars'', ''Seal the Deal'', ''Let It Burn'' και encore αποτελούμενο από τα ''Black Rose'', ''Fallen'', ''Doc Holliday'' και ''Still Counting''. Άψογοι, εντυπωσιακοί, γαμάτοι. Πεντακάθαρος ήχος, ιδιαίτερα θερμή επικοινωνία με το κοινό-λαοθάλασσα και πανέμορφη σκηνική παρουσία. Ο Michael Poulsen (Guitars, Vocals) παρασέρνει άπαντες στον ρυθμό τους, ενώ ο Rob Caggiano (Guitars) μας αφήνει να μαζεύουμε τα σαγόνια μας από το πάτωμα. They're fucking great.











Η ώρα είναι 22:10. Τα φώτα σβήνουν. O Churchill βγάζει λόγο, ενθαρρύνοντας άπαντες για τη μεγάλη μάχη που έπεται. ''We shall never surrender!''. Οι Iron Maiden, η μεγαλύτερη και καλύτερη μπάντα στον σύμπαν, οι Heavy Metal/NWOBHM Θεοί, εμφανίζονται και καταλαμβάνουν τη σκηνή. Ιστορία, Λογοτεχνία, Πόλεμος, Μυθολογία, Κοινωνία, Θρησκεία. Τα Supermarine Spitfires απογειώνονται, και οι Βρετανοί RAF πιλότοι, οι ''Aces High'',  καταρρίπτουν 5-5 τα Messerschmitt της Γερμανικής Luftwaffe, ο ταγματάρχης John Smith μαζί με τους 7 άντρες του ξεκινάνε την επιχείρηση διάσωσης του Αμερικανού στρατηγού που κρατείται στο απόρθητο οχυρό Schloss Adler στα βουνά της νότιας Γερμανίας, πετώντας ''Where Eagles Dare'', όπως το 1953, όταν Η.Π.Α. και Σοβιετική Ένωση testάρουν θερμοπυρηνικά όπλα με διαφορά 9 μηνών μεταξύ τους, έτσι και το 2018 το Doomsday Clock δείχνει πως απέχουμε ''2 Minutes to Midnight'' και την παγκόσμια καταστροφή που επιφέρει ένας πυρηνικός πόλεμος. Ο William Wallace, ''The Clansman'', οδηγεί την επανάσταση για την απελευθέρωση της Σκωτίας από τον Άγγλο ηγεμόνα Edward the Longshanks. ''The Trooper'', πουτάνα όλα, ''Revelations'', μόνο κλάμα. Όλοι οι πόλεμοι γίνονται ''For the Greater Good of God'', το αποτέλεσμα όμως είναι πόνος και θάνατος, καθιστώντας μάταιη την σταύρωση του Ιησού- ''The Wicker Man'', ΡΕ! Το "The Sign of the Cross" είναι ένα α-ρ-ι-σ-τ-ο-ύ-ρ-γ-η-μ-α, και ''The Flight of Icarus'' αποβαίνει μοιραίο για τον ίδιο, με τα τεχνητά φτερά του να λιώνουν όσο περισσότερο πλησιάζει στον ήλιο. Άπαντες καταλαμβανόμαστε από ''Fear of the Dark'' κάθε φορά που σκοτεινιάζει,  το 666 είναι ''The Number of the Beast'', με το Θηρίο να παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του, και όπου και να βρίσκεσαι, όσο και να αντιστέκεσαι η "Iron Maiden'' πάντα σε βρίσκει. Η μπάντα αποχωρεί και επιστρέφει για encore- the good that men do is oft interred with their bones, but ''The Evil that Men Do'' lives on, ''Hallowed Be Thy Name'', με αντάλλαγμα την ψυχή μου, οι Ινδιάνοι ''Run to the Hills'', καθώς έρχεται ο απειλητικός και άπληστος λευκός άντρας. Σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής της, η μπάντα διαθέτει κρυστάλλινο ήχο, συνεχή και άκρως θερμή επικοινωνία με το κοινό-λαοθάλασσα και jaw-dropping, majestic σκηνική παρουσία- ο Nicko McBrain (Drums) προκαλεί σεισμικές δονήσεις, ο Janick Gers (Guitars) σαγηνεύει τους πάντες με κάθε του κίνηση, ο Dave Murray (Guitars) παραμένει απόλυτα προσηλωμένος στο έργο του, ο Adrian Smith (Guitars) είναι μορφάρα, ο Steve Harris (Bass, Keyboards) είναι ο Απόλυτος captain, ενώ ο Bruce Dickinson (Vocals), ''The Air Raid Siren'', δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του και με ένα ''Scream for me Athens'' προκαλεί πανδαιμόνιο. Γράφω αυτές τις γραμμές και ανατριχιάζω, κλείνω τα μάτια και τα ζω όλα ξανά και ξανά. Hallowed be thy name.

Setlist
Aces High
Where Eagles Dare
2 Minutes to Midnight
The Clansman
The Trooper
Revelations
For the Greater Good of God
The Wicker Man
Sign of the Cross
Flight of Icarus
Fear of the Dark
The Number of the Beast
Iron Maiden

The Evil That Men Do
Hallowed Be Thy Name
Run to the Hills





















Η Didi διοργάνωσε μια εξαίσια συναυλία. Από την άλλη, οι Iron Maiden, σε 1 ώρα και 50 λεπτά και με 16 κομμάτια, εξάγνισαν τις ψυχές μας και επιβεβαίωσαν πως αποτελούν την κορυφή του Heavy Metal/NWOBHM, αλλά και Θείο δώρο προς την ανθρωπότητα. Iron Maiden's gonna get you, no matter how far.

Κάπου εκεί, μέσα στο τεράστιο πλήθος, βλέπω έναν αποσβολωμένο δεκαεξάρη που τώρα ξεκινά το συναυλιακό του ταξίδι. Χαμογελάω και σκέφτομαι πόσο έχει εξελιχθεί και πόσα έχει ζήσει. Πλέον είναι 23. Κάποια πράγματα άλλαξαν, κάποια έμειναν ίδια. Ακόμα αγαπάει τους Iron Maiden, ακόμα αγαπάει το Metal. Και θα συνεχίσει. Up the irons. Τότε, Τώρα, Πάντα.

(Photo credits: Cristina Alossi)

Comments

Popular posts from this blog

Asphyx: Yield or Die

Όσο μόνιμη νομίζουμε ότι είναι η ζωή, άλλο τόσο μόνιμο είναι και το τέλος. Εμείς θα βρεθούμε στο μεταίχμιο αυτών των δύο καταστάσεων μαζί με τους Asphyx  στο Κύτταρο , το Σάββατο 05/11/22 . Το Death/Doom Metal τους αποτελεί συντροφιά μας από τη γέννηση, μέχρι το πέρασμα στην αντίπερα όχθη. 10 Full-lengths γεμάτα θυμό για την καταδίκη που μας κυνηγάει, τα οποία θα αναλύσουμε παρέα, ένα-ένα. Το starting point των Asphyx , είναι το "The Rack" (1991) . Εκεί που όλες οι μπάντες τρέχουν με 1000 και συνθέτουν όλο και πιο γρήγορα κομμάτια, οι φίλοι μας εδώ έρχονται να επιβραδύνουν και να δημιουργήσουν ένα album τελείως διαφορετικό, που μας γνωρίζει μια μπάντα η οποία δείχνει από την αρχή ότι θα έχει και συνέχεια. Κάνουν το Genre να είναι ακόμα πιο  κατανοητό, με τις Guitars να κάνουν εξαίσια δουλειά, αν και λίγο lazy κάπου κάπου, μόνο που αυτό σε κάνει και νιώθεις άνετα και cozy. Τα γρήγορα parts σε ανεβάζουν τόσο όσο και, γενικά, υπάρχει μια ποικιλία στις συνθέσεις που σε κάνει να

Deafheaven @Gagarin 205, Σάββατο 15/10/22

  Μία από τις συναυλίες που ανυπομονούσα να δω από τότε που ξέσπασε η πανδημία του COVID-19 ήταν, σαφέστατα, αυτή των πρωτοπόρων  Deafheaven . Έχοντας αρκετό χρόνο στα χέρια μου για να αφουγκραστώ τη δισκογραφία τους, όπως και το νέο τους δισκογραφικό πόνημα,  "Infinite Granite" (2021) , ο ενθουσιασμός μου για την επερχόμενη συναυλία ήταν απερίγραπτος. Έτσι λοιπόν, το Σάββατο   15/10/22 , στο Gagarin 205 , θα παρακολουθήσω ζωντανά τους μύστες του Post-Black Metal/Shoehaze . Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30, με τον λιγοστό κόσμο να περιμένει από νωρίς για τον χαμό που θα ακολουθήσει. Με τον κόσμο να είναι περισσότερος, τα φώτα χαμηλώνουν, τα visuals αρχίζουν να ετοιμάζουν την ατμόσφαιρα για ζοφερό  Post-Black Metal/Shoehaze , και στις 22:20 εισέρχονται στη σκηνή οι θρυλικοί Deafheaven . Μας χτυπάνε απανωτά με τα  "Shellstar" , "In Blur"  και  "Great Mass of Coulour" , από το τελευταίο Full-length τους,  δίνοντάς μας την πρώτη δόση μελαγχολίας. Συνεχί

Septicflesh / Hypocrisy / The Agonist / Horizon Ignited @Fuzz, Παρασκευή 21/10/22

Τα μυστηριακά και απόκρυφα κείμενα και παραδόσεις ανέκαθεν συνάρπαζαν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου. Από την άλλη, πολλά γεγονότα και φαινόμενα της ιστορίας δεν εξηγούνται απλώς με τη λογική, αλλά... ας πούμε απλώς πως the truth is out there. Έτσι, σήμερα, την  Παρασκευή 21/10/22 , θα συγκεντρωθούμε στο Fuzz για να εξετάσουμε ιερές γραφές και να αναλύσουμε θεωρίες συνωμοσίας, με αρκετό κόσμο να έχει καταφτάσει ήδη από τις 18:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες. Απόψε, λοιπόν, θα παρακολουθήσω  live τους Septicflesh   για 3η φορά και, αντίστοιχα, τους Hypocrisy για 1η φορά. Την αρχή για το απόγευμα, και μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος δεδομένης και της ώρας, κάνουν στις 18:55 οι Horizon Ignited . Για τα επόμενα 30 λεπτά, καταθέτουν τη δική τους, αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση πάνω στο Melodic Death Metal/Metalcore , επιλέγοντας τα "Beyond Your Reach" , "Servant" , "Equal in Death" , "Carry Me" , "Leviathan" , και "Towards the Dying Lands"