On Thorns I Lay / Decemberance / Marche Funèbre / Ocean of Grief @Temple, Σάββατο 03/11/18

Είναι περίοδος που γιορτάζεται η αναγέννηση μέσα από τον θάνατο, τη θλίψη, τον πόνο και την απώλεια. Με την σειρά μας θα συμμετέχουμε και εμείς σε αυτές τις τελετές, στο The Room of Doom Fest, με αγνό Death/Doom Metal από τους ειδικούς On Thorns I Lay. Είναι από τις μπάντες που με έκαναν να αγαπήσω αυτόν τον ήχο, οπότε η ανακοίνωση ότι θα εμφανιστούν στο Temple, Σάββατο 03/11/18, μου έδωσε την πολυπόθητη ευκαιρία να τους παρακολουθήσω και live, καθώς δεν είχε τύχει ποτέ. 19:30, και το μελαγχολικό ταξίδι με προορισμό την κάθαρση ξεκινά, με δυστυχώς λίγο κόσμο να καταφθάνει δειλά-δειλά.

Η ώρα είναι 20:10, και την βραδιά ανοίγουν οι νεοσύστατοι Ocean of Grief. Αν και μόλις 4 χρόνια μπάντα, έχουν κυκλοφορήσει το εξαίσιο "Nightfall's Lament" (2018), το οποίο έχει την τιμητική του. Καταθλιπτικό Melodic/Doom Death Metal ολκής, με μια όμορφη σκηνική παρουσία, παράλληλα με καλό ήχο. Έχουν 30 λεπτά στη  διάθεσή τους και παρουσιάζουν τα: "A Long Time", "Painting My Sorrow", "Mourning Over Memories",  "Fiend of the Overlord", και το "In Bleakness", με την επικοινωνία με το κοινό να υπάρχει, όσο επιτρέπει η ατμόσφαιρα. Πολύ ωραίο ξεκίνημα, ο,τι πιο ταιριαστό με την φιλοσοφία της βραδιάς.

Στις 20:50, ανεβαίνουν στη σκηνή οι Marche Funèbre. Υπάρχει μια αίγλη στο Doom/Death Metal τους. Ο ρομαντισμός που εκπέμπουν, τους προσδίδει μια elegante πινελιά, η οποία τους δημιουργεί χαρακτηριστικό ήχο. Αξιοποιούν πλήρως τα 45 λεπτά που διαθέτουν  παρουσιάζοντας τα "Darkness", "Capital of Rain", "Death Wish Woman", "Lullaby of Insanity" για να κλείσουν με μια εξαιρετική διασκευή στο "As I Die" (Paradise Lost cover). Με σύμμαχο τον καλό ήχο, και την όμορφη σκηνική παρουσία τους, άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό, με το οποίο η επικοινωνία ήταν θερμή.

Η ώρα έχει πάει 21:50, και στη σκηνή ανεβαίνουν οι Decemberance. Παλιά καραβάνα στον χώρο του Death/Doom Metal με φυσική πλέον άνεση στο σανίδι. Στα 45 λεπτά που διαθέτουν εκτελούν τα: "The Scepter", "Anxiety Grasps Our Perspective" και το "Departures", με τον τρόμο, την τρέλα και την ψυχεδέλεια να αναβλύζουν από τους στοίχους τους. Ο ήχος είναι αρκετά καλός, η σκηνική τους παρουσία είναι σκοτεινή, και η επικοινωνία με το κοινό υπάρχει όσο επιτρέπει το ζοφερό Genre που υπηρετούν, καθώς μιλάμε για εικοσάλεπτα κομμάτια που σκοπό τους έχουν να σε τραβήξουν σαν την κινούμενη άμμο μέσα τους.

Η ώρα είναι 22:50, και τη σκηνή καταλαμβάνουν οι masters του Death/Doom Metal, On Thorns I Lay. Ιστορίες πόνου, θλίψης και ανθρωπίνων συναισθημάτων είναι έτοιμες να εκτυλιχτούν μπροστά μας. Το "Infinity" δημιουργεί την ατμόσφαιρα που χρειάζεται για τη συνέχεια. Λειτουργεί όπως τα κεριά που ανάβεις πριν εκτελέσεις το ξόρκι. Από τα βάθη του Αιγαίου, ξεπηδά η ελπίδα και η θλίψη παράλληλα, στο "Aegean Sorrow" και από τη νέα κυκλοφορία, κάνουμε βουτιά στο παρελθόν, με το μαγευτικό "Crystal Tears". Η μελωδία του με έκανε έφηβη ξανά. Στο "Erevos" βλέπουμε την αλήθεια μπροστά μας, και η εξαιρετική σύνδεση με το "Fellings" και με την πιο βαριά εκτέλεση του "Etherial Blue", μας κάνεις να νιώθουμε ότι αυτά τα κομμάτια δεν έχουν 2 δεκαετίες διάφορα. "Olethros Part I" και "Olethros Part II" για να κατανοήσουμε ότι μόνο έτσι θα αναγεννηθούμε, με περισσότερες ελπίδες να μην είμαστε μόνοι. Μέσα από τα σκοτάδια του ωκεανού, ταξιδεύουμε στο "Heavens Island", κάτω από τον καυτό ήλιο, για να ζήσουμε μια "Love Can Be a Wave". Απόλυτα συναισθηματικό το "In Emerad Eyes", και δυνατά ερωτικό το "Desire", συνεπάρουν. Το ταξίδι τελειώνει με το "Oceans" να μας ρουφάει στο έρεβος για να κλείσουμε τα μάτια μας για πάντα. Σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους διατηρούν αρκετά καλό ήχο, η σκηνική παρουσία τους είναι πληθωρική, και η επικοινωνία με το όχι μεγάλο αριθμητικά κοινό γίνεται κυρίως μέσα από τις μελωδίες και τα vibes τους. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μια τέτοια ημέρα, με τόσο καλοστημένο billing, σε τόσο καλή τιμή, δεν τίγκαρε τουλάχιστον ο χώρος. Απλά για να μην αναρωτιόμαστε γιατί κάποιες σπουδαίες μπάντες χάνονται στη λήθη...

Setlist

Infinity
Aegean Sorrow
Crystal Tears
Erevos
Feelings
Etherial Blue
Olethros Part I
Olethros Part II
In Heaven's Island
Love Can Be a Wave
In Emerald Eyes
Desire
Oceans

Το Temple διοργάνωσε μια εξαιρετική συναυλία γεμάτη συναίσθημα. Οι On Thorns I Lay μέσα σε 1 ώρα και 25 λεπτά, και 13 κομμάτια, μας οδήγησαν σε μυστήρια και σκοτεινά μονοπάτια. Οι θρήνοι των ζωντανών είναι οι μελωδίες των νεκρών, και εμείς γίναμε η λεπτή γραμμή που χωρίζει την ζωή από τον θάνατο. So i close my eyes again...

(Photo credits: Anastacia Papadaki)