Skip to main content

Tom Phillips (While Heaven Wept - Guitars, Keyboards, Vocals): "Ακόμα πιστεύω ολόψυχα στην καθαρτική ιδιότητα της μουσικής."


Με αφορμή την πολυαναμενόμενη εμφάνιση των While Heaven Wept, στο Temple, την Κυριακή 18/11/18, το Metal Asylum είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Tom Phillips (Guitars, Keyboards, Vocals) σχετικά με το επερχόμενο τέλος της μπάντας, καθώς και για την επέτειο του εξαιρετικού debut album, "Sorrow of the Angels" (1998).

Γεια σου Tom, τιμή μου που μιλάμε.
Το τελευταίο Full-length album σας, "Suspended at Aphelion" (2014), κυκλοφόρησε πριν από τέσσερα χρόνια. Ποιο είναι το γενικότερο feedback που λάβατε εκείνη την περίοδο από fans και τον τύπο;

Χαίρετε και ευχαριστώ για την ευκαιρία! Νομίζω ότι οι While Heaven Wept έχουν καλό ιστορικό με την πλειοψηφία των κριτικών, γιατί οι κυκλοφορίες μας είναι συνήθως ανανεωτικές, προκλητικές, πολυδιάστατες. Αλλά αυτό δεν μεταφράζεται συχνά σε πωλήσεις, κάτι που αφορά τους συνεταίρους μας, για τη μπάντα ήταν απλά θέμα καρδιάς, ειλικρίνειας και ακεραιότητας. Κάνοντας αυτό το πράγμα 30 χρόνια τώρα, αυτό που έχω αποδεχτεί είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος να τους ικανοποιήσεις όλους – πάντα θα υπάρχει κάποιος που προτιμάει το "Album X" ή το "Album Y", και δεν μπορούμε να ανησυχούμε γι'αυτό, ούτε το έχουμε κάνει. Δεν είμαι σίγουρος ότι οι fans "κατανόησαν" το τελευταίο album καθώς καμία απ’ τις κυκλοφορίες που βγάλαμε με τη Nuclear Blast δεν ήταν "μια απ'τα ίδια", και συγκεκριμένα στην περίπτωση του "Suspended at Aphelion" (2014), είναι πολύπλοκο, θέλει πολλές ακροάσεις στο σύνολό του για να το εκτιμήσεις πλήρως. Από θέμα αρμονίας, δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο εκεί έξω, δεν μιλάω για dissonance τύπου Voivod ή King Crimson, πιο κοντά σε Arvo Pärt  και Gorecki. Το πιο σημαντικό είναι να το ακούσεις ολόκληρο. Δεν έχουμε κυκλοφορήσει συλλογές κομματιών ή Singles, όλα τα album έχουν φτιαχτεί για να ακούγονται σαν album. Αλλά το "Suspended at Aphelion" (2014) είναι στην κυριολεξία ένα κομμάτι με έντεκα μέρη, το να προσπαθήσεις να απομονώσεις κάποια σημεία δεν θα δώσει τα αποτελέσματα για τα οποία προορίστηκε. Συζητήσαμε το ενδεχόμενο να γραφτεί σαν ένα κομμάτι στα CD, για να μην μπορεί κάποιος να παραλείψει σημεία, αλλά τελικά κυκλοφόρησε με τις προδιαγραφές της δισκογραφικής. Τέλος πάντων, για όσους το "κατάλαβαν", οι περισσότερες κριτικές είναι πολύ θετικές, αλλά το σημαντικότερο για μένα, είναι ότι είναι το πιο ολοκληρωμένο πόνημα των While Heaven Wept.

Το album κυκλοφόρησε μέσω της high-profile Nuclear Blast. Πώς κυλάει μέχρι στιγμής η μεταξύ σας συνεργασία;

Το μεγαλύτερο μέρος της εμπειρίας μας με τη Nuclear Blast ήταν θετικό, έχουν εκπληρώσει κάθε όρο της συμφωνίας μας και συνεχίζουν να το κάνουν. Υπάρχει λόγος που είναι η καλύτερη και η μεγαλύτερη Metal δισκογραφική εταιρία στον κόσμο. Έχοντας πει αυτό, την περίοδο του "Suspended at Aphelion" (2014), μετά από 22 χρόνια ανεξάρτητοι, ήταν δύσκολο να μην έχω τον τελευταίο λόγο σε κάθε λεπτομέρεια της δουλειάς και δεν ήμουν δεκτικός στο να έχω κάποιον άλλο να μου πει τι είναι καλύτερο για τη μπάντα μου, παρόλο που δεν μπορώ να αμφισβητήσω πόσο καλοί είναι σ'αυτό και μπορούν να πάρουν καλύτερες αποφάσεις σε ο,τι αφορά το business κομμάτι, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τους While Heaven Wept. Περιττό να αναφέρω ότι διέλυσα όλα τα συμβόλαια με δισκογραφικές και πρακτορεία για να επιστρέψουμε στο να είμαστε ανεξάρτητη μπάντα. Θα μου λείψει το να έχω ένα υπέροχο επιτελείο για να αναλάβει κάθε λεπτομέρεια ή πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον τώρα μπορώ εγώ εξ'ολοκλήρου να αναλάβω αυτά τα πράγματα.

Στιχουργικά, μεταξύ άλλων, ασχολείστε με σκοτεινά συναισθήματα. Νοιώθετε κάποιου είδους αλάφρωμα όταν γράφετε γι'αυτά τα ζητήματα;

Ιστορικά μιλώντας ναι, παρότι δεν το πέρασα τόσο στο "Suspended at Aphelion" (2014) λόγω προβλημάτων στην  προσωπική μου ζωή και ίσως δεν άφησα όσα ήθελα σ' αυτό το δίσκο. Οι While Heaven Wept ήταν πάντα ένα μέσο για να αντιμετωπίσω τα προβλήματα, τις τραγωδίες και την τρέλα της ζωής. Ήταν πάντα ο τρόπος με τον οποίο μπορούσα να εκφράζω ο,τι αισθάνομαι πραγματικά, αν και κάποιες φορές δεν μπορείς να βρεις τις λέξεις για να περιγράψεις τα ακριβή συναισθήματα. Μετά από το γράψιμο κάθε album, υπάρχει πάντα μια αίσθηση απελευθέρωσης. Μια καθαρή πλάκα. Αλλά στην περίπτωση του "Suspended at Aphelion" (2014)  κατέληξα να βυθίζομαι περισσότερο, οπότε όταν το μόνο πράγμα που είχα δεν δούλεψε, κατέληξα να κάνω το αδιανόητο: να τα παρατήσω και να επαναπροσδιορίσω ολόκληρη τη ζωή μου.Ακόμα πιστεύω ολόψυχα στην καθαρτική ιδιότητα της μουσικής. 

Το debut album σας, "Sorrow of the Angels" (1998), κυκλοφόρησε πριν από 20 χρόνια. Υπάρχουν σχέδια για να γιορτάσετε αυτή την επέτειο;

Δεν αποτελεί μυστικό ότι πάντα ήθελα να γυρίσω πίσω σ' αυτό το album, γιατί ποτέ δεν ήμουν ικανοποιημένος με την υλοποίησή του. Ήταν αποτέλεσμα τριών προσπαθειών, η πρώτη κατέληξε στο "Lovesongs of the Forsaken" (1995) συν κάποια άλλα κομμάτια που εμφανίστηκαν σε 7" δίσκους και compilations, και η δεύτερη είναι ένα αδημοσίευτο session  με τους Danny Ingerson (Bass, Keyboards, Viola) και Kevin Hufnagel (Guitars), ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι μαζί με τους Dysrhythmia και τους Gorguts! Αυτό που ήθελα να κάνω, ήταν να το ηχογραφήσω ξανά με το lineup του "Vast Oceans Lachrymose" (2009), αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει τώρα. Μια άλλη ιδέα που είχα, ήταν να κάνω ένα ικανοποιητικό master στην αρχική version, κάτι που θα γινόταν για πρώτη φορά, και μετά να συμπεριλάβω την καινούργια ηχογράφηση σ' ένα ξεχωριστό δίσκο/LP, συν διάφορα κομμάτια απ' τα sessions που δεν έχουν κυκλοφορήσει. Αυτό που είναι πιο πιθανό να γίνει, είναι να προσθέσω τα πιο σημαντικά σημεία σε κάποιες ορχηστρικές συνθέσεις οι οποίες δουλεύονται αρκετό καιρό τώρα.

Είστε πολύ ενεργοί στα social media, και επικοινωνείτε συνεχώς με τους fans. Μ’ αυτό τον τρόπο νιώθετε πιο κοντά σ'αυτούς;

Δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί απ' τους άλλους, οπότε δεν υπάρχει λόγος να είμαστε απρόσιτοι. Ήμασταν κι εμείς fans, οπότε είμαστε μια fan – friendly μπάντα γι’ αυτό το λόγο, επίσης δεν θα πηγαίναμε πουθενά χωρίς την υποστήριξή τους! Έχουμε πάντα χρόνο για ν' απαντήσουμε στις ερωτήσεις τους, ν' ακούσουμε τις ιστορίες τους. Αυτό ξεκίνησε απ' την αρχή, απαντούσα προσωπικά και χειρόγραφα κάθε γράμμα, και τα έχω κρατήσει όλα μέχρι σήμερα. Η φύση της μουσικής μας και οι στίχοι βρίσκουν αντίκρισμα σε ανθρώπους οι οποίοι αγωνίζονται, πενθούν, είναι σημαντικό να είμαστε εκεί και να ανταποκριθούμε όταν κάποιος θέλει να μιλήσει. Και, ειλικρινά, δεν είναι πάντα εύκολο για εμένα, είμαι ένας INFJ τύπου εσωστρεφής (σ.σ.: Aφορά το test προσωπικότητας Myers - Briggs, google it), και έχω βρεθεί σε πλαίσια εξωστρέφειας ως δάσκαλος και μουσικός, είμαι αναγκασμένος να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους, και ξέρω ότι χρειάζεται να το κάνω, αλλά πάντα χρειάζομαι χρόνο για να απομονωθώ απ' όλη αυτή την τρέλα. Έχω απογοητευτεί απ' τη διχόνοια και την τρέλα που ακολούθησε μετά τις τελευταίες εκλογές στις Η.Π.Α., και έχω αποστασιοποιηθεί απ' όλο αυτό. Υπάρχει αρκετό stress και πρόβλημα στην καθημερινή μου ζωή, δεν μπορώ να αντιμετωπίζω και το άχρηστο online  χάος που επικρατεί. Είμαι αρκετά σίγουρος ότι θα είχα αφήσει τα social media, αν δεν ήταν για τη μπάντα, κάτι που σίγουρα θα γίνει στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.

Είστε στην farewell περιοδεία σας. Πόσο δύσκολο ήταν να παρθεί αυτή η απόφαση; Ή μήπως δεν ήταν;

Να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα: πρώτον, επιλέξαμε να μην κάνουμε ένα πλήρες tour, γιατί δεν είναι όλοι σε θέση να το κάνουν, απλά παίζουμε shows σε πόλεις που έχουν προσωπική ή ιστορική σύνδεση με τη μπάντα. Όσον αφορά την απόφαση ότι θα είναι η τελευταία περιοδεία της μπάντας, αυτό ξεκίνησε λίγο μετά την κυκλοφορία του "Suspended at Aphelion" (2014). Πέρασα κάποια χρόνια ερωτώμενος για το αν μπορώ να ζήσω χωρίς τους While Heaven Wept, το οποίο εν μέρει με οδήγησε στην απόφαση να συμμετάσχω στο album των Walpyrgus [σ.σ.: "Walpyrgus Nights" (2017)], ο άλλος λόγος για να συμμετάσχω ήταν για να απαντήσω στο ερώτημα αν εγώ και ο Scott Waldrop (Guitars) συνεχίζαμε να δουλεύουμε μαζί μετά το Demo των Twisted Tower Dire [σ.σ.: "Hail Northern Virginia" (1996)], ενώ ταυτόχρονα να εφαρμόσουμε το "Tom Phillips insanity" για να πετύχουμε το album που πάντα ήθελε χωρίς συντομεύσεις. Όπως έχει πει και ο Rain Irving [Vocals (lead)] "Θα το κάνω μέχρι να μην είναι διασκεδαστικό πια.". Αυτή η δήλωση είχε αντίκτυπο σε μένα, γιατί δεν "διασκέδαζα" εδώ και αρκετά χρόνια, πιθανώς δεκαετίες, να σου θυμίσω ότι οι While Heaven Wept δεν ήταν project "διασκέδασης". Το τίμημα που έχω πληρώσει για σχεδόν 30 χρόνια, οι θυσίες, οι γκρεμισμένες γέφυρες, το συνεχές χρέος, η ανικανότητα να διατηρήσω μια μακρόχρονη σχέση έξω απ' τα πλαίσια της μουσικής. Ακόμα και αν επιλέξω να αποχωρήσω όπως ο Anthony Bourdain ή ο Chris Cornell, αν αυτός ήταν ο τρόπος για να γιατρευτώ, το τίμημα θα ήταν πάλι πολύ μεγάλο. Έπρεπε να αντιμετωπίσω, το γεγονός ότι έχω πληγώσει ανθρώπους που δεν ήθελα ποτέ να πληγώσω με το να αφοσιώνομαι στη μπάντα αντί σ' αυτούς, ότι οι προτεραιότητές μου ήταν διαφορετικές απ' αυτές της κοινωνίας, είναι όλα πολύ αγχωτικά και περίπλοκα. Τα είχα "παρατήσει" επισήμως  πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, αλλά μέσα στα δυο προηγούμενα χρόνια, συζητώντας με τον εαυτό μου, μου κόστισαν τα πάντα, και ήταν δυσκολότερο να έρθω σε θέση να επιστρέψω στους While Heaven Wept, αλλά για χάρη των fans και των συναδέλφων μου που ήρθαν προ εκπλήξεως όταν αποχώρησα, χρειάζεται ένα κλείσιμο. Όλη η διαδικασία της επανασύνδεσης μου θύμισε τους λόγους για τους οποίους έφυγα εξ' αρχής, οπότε έχω έρθει σε συμβιβασμό ότι αυτά τα show θα είναι τα τελευταία αυτής της μπάντας.

Παρότι αυτή είναι η τελευταία σας περιοδεία, υπάρχουν σχέδια για ένα τελευταίο Full-length;

Ας πούμε ότι υπάρχουν εκκρεμότητες. Το album που παραγκωνίσθηκε για χάρη του "Suspended at Aphelion" (2014), επίσης υλικό που δημιουργήθηκε μετά απ' αυτό το και κάποιο αρχαίο, αρχειακό υλικό που δεν έχει δει ποτέ το φως της μέρας. Δεν θέλω να αφήνω πράγματα στη μέση. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ακόμα πώς θα προσεγγίσω το θέμα, ποιος θα αναμειχθεί, πότε θα ολοκληρωθεί. Θα υπάρξει υλικό από While Heaven Wept στο μέλλον; Ο χρόνος θα δείξει. Υπάρχει μουσική μέσα μου; Σίγουρα. Ίσως είναι κάτι καινούργιο, ίσως είναι με While Heaven Wept, αλλά δεν θα είναι το πλήρες lineup στο σύνολό του απ' όσο ξέρω. Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί αφού ολοκληρώσουμε τα shows!

Αφού διαλυθείτε, θα αποκλείατε το ενδεχόμενο να παίξετε μαζί στο μέλλον, είτε για κάποια επέτειο, είτε να κυκλοφορήσετε υλικό όποτε και αν το θελήσετε;

Είναι πολύ απίθανο να ξαναδείτε τους Rain Irving, Trevor Schrotz (Drums), Michelle Loose - Schrotz (Keyboards), Scott Loose (Guitars) και εμένα μαζί. Είμαι σίγουρος ότι όλοι θα το σκεφτόμασταν για κάποια ειδική περίσταση ή για φιλανθρωπικό σκοπό. Δεν το βλέπω όμως να συμβαίνει στο κοντινό μέλλον μετά τα shows. Υπάρχουν πάντα πιθανότητες, αλλά αν είσαι fan της "Vast Oceans Lachrymose" (2009) εποχής και θες να μας δεις, δράσε τώρα ή σώπασε για πάντα. Είμαστε ακόμα όμως οικογένεια, κάποιοι από εμάς γνωριζόμαστε 25 χρόνια. Πάντα θα υπάρχει σύνδεση, θα θυμόμαστε τι έχουμε κάνει με σεβασμό και θαυμασμό. Οι ζωές μας όμως αλλάζουν, και οι περισσότεροι μουσικοί που έχουν αναμειχθεί δεν μπορούν πλέον να κάνουν κάτι στο επίπεδο των While Heaven Wept, σε επαγγελματικό επίπεδο. Δεν εννοώ από θέμα δεξιοτήτων ή να εργαστούν ως επαγγελματίες μουσικοί, εννοώ από θέμα να δεσμεύονται για περιοδείες ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνουν οικογένειες ή ακολουθούν επικερδέστερες καριέρες. Αν θα υπάρξουν While Heaven Wept μετά τα shows, θα είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό, αλλά όπως είπα και πριν δεν είμαι σίγουρος για το τι έρχεται μετά, δε νομίζω ότι θα είναι με αυτό το lineup, ακόμα και να τελειώσουμε με τις εκκρεμότητες.

Θα δούμε τους While Heaven Wept στο Temple, την Κυριακή 18/11/18. Τι μπορούμε να περιμένουμε απ’ την πολυαναμενόμενη αυτή εμφάνιση;

Πολλά έντονα συναισθήματα! Πολλοί ξέρουν ότι έχω δηλώσει ανοιχτά ότι "Η Ελλάδα είναι εκεί που είναι η καρδιά μου" και ότι "Η Ελλάδα είναι η καρδιά μου". Έχω ιστορία με την Αθήνα, Ελλάδα, γι' αυτό ερχόμαστε κιόλας. Δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε το τέλος αυτής της εποχής χωρίς να επισκεφτούμε μια τελευταία φορά. Πέρα απ' αυτό; Θα συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε 5 χρόνια πριν, και φυσικά θα τιμήσουμε την προηγούμενη ιστορία μας. Δεν υπάρχει τρόπος να εξασφαλίσουμε ότι όλοι θα ακούσουν τα κομμάτια που θέλουν. Τα μέλη της μπάντας δεν έχουν βρεθεί μαζί απ’το 2013; 2014; Έχουμε ετοιμάζει υλικό που καλύπτει τα κομμάτια με τα οποία έχουμε μεγαλύτερη σύνδεση, καθώς τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό απ' το να εξασφαλίσουμε ότι εμείς το νιώθουμε!

Tom σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Περιμένω με ανυπομονησία για το show στην Αθήνα, Ελλάδα. If you go out, let it be with a bang!

Σίγουρα! Όλοι μας ανυπομονούμε να έρθουμε και να μοιραστούμε μαζί σας την εμπειρία μια τελευταία φορά! Ευχαριστώ και πάλι!

Genre
Epic Progressive/Power/Doom Metal

Main
Sorrow of the Angels (1998)
Of Empires Forlorn (2003)
Vast Oceans Lachrymose (2009)
Fear of Infinity (2011)
Suspended at Aphelion (2014)

Current lineup
Tom Phillips (Guitars, Keyboards, Vocals)
Jim Hunter (Bass, Vocals)
Scott Loose (Guitars)
Michele Loose - Schrotz (Keyboards)
Trevor Schrotz (Drums)
Rain Irving [Vocals (lead)]


Comments

Popular posts from this blog

Asphyx: Yield or Die

Όσο μόνιμη νομίζουμε ότι είναι η ζωή, άλλο τόσο μόνιμο είναι και το τέλος. Εμείς θα βρεθούμε στο μεταίχμιο αυτών των δύο καταστάσεων μαζί με τους Asphyx  στο Κύτταρο , το Σάββατο 05/11/22 . Το Death/Doom Metal τους αποτελεί συντροφιά μας από τη γέννηση, μέχρι το πέρασμα στην αντίπερα όχθη. 10 Full-lengths γεμάτα θυμό για την καταδίκη που μας κυνηγάει, τα οποία θα αναλύσουμε παρέα, ένα-ένα. Το starting point των Asphyx , είναι το "The Rack" (1991) . Εκεί που όλες οι μπάντες τρέχουν με 1000 και συνθέτουν όλο και πιο γρήγορα κομμάτια, οι φίλοι μας εδώ έρχονται να επιβραδύνουν και να δημιουργήσουν ένα album τελείως διαφορετικό, που μας γνωρίζει μια μπάντα η οποία δείχνει από την αρχή ότι θα έχει και συνέχεια. Κάνουν το Genre να είναι ακόμα πιο  κατανοητό, με τις Guitars να κάνουν εξαίσια δουλειά, αν και λίγο lazy κάπου κάπου, μόνο που αυτό σε κάνει και νιώθεις άνετα και cozy. Τα γρήγορα parts σε ανεβάζουν τόσο όσο και, γενικά, υπάρχει μια ποικιλία στις συνθέσεις που σε κάνει να

Deafheaven @Gagarin 205, Σάββατο 15/10/22

  Μία από τις συναυλίες που ανυπομονούσα να δω από τότε που ξέσπασε η πανδημία του COVID-19 ήταν, σαφέστατα, αυτή των πρωτοπόρων  Deafheaven . Έχοντας αρκετό χρόνο στα χέρια μου για να αφουγκραστώ τη δισκογραφία τους, όπως και το νέο τους δισκογραφικό πόνημα,  "Infinite Granite" (2021) , ο ενθουσιασμός μου για την επερχόμενη συναυλία ήταν απερίγραπτος. Έτσι λοιπόν, το Σάββατο   15/10/22 , στο Gagarin 205 , θα παρακολουθήσω ζωντανά τους μύστες του Post-Black Metal/Shoehaze . Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30, με τον λιγοστό κόσμο να περιμένει από νωρίς για τον χαμό που θα ακολουθήσει. Με τον κόσμο να είναι περισσότερος, τα φώτα χαμηλώνουν, τα visuals αρχίζουν να ετοιμάζουν την ατμόσφαιρα για ζοφερό  Post-Black Metal/Shoehaze , και στις 22:20 εισέρχονται στη σκηνή οι θρυλικοί Deafheaven . Μας χτυπάνε απανωτά με τα  "Shellstar" , "In Blur"  και  "Great Mass of Coulour" , από το τελευταίο Full-length τους,  δίνοντάς μας την πρώτη δόση μελαγχολίας. Συνεχί

Septicflesh / Hypocrisy / The Agonist / Horizon Ignited @Fuzz, Παρασκευή 21/10/22

Τα μυστηριακά και απόκρυφα κείμενα και παραδόσεις ανέκαθεν συνάρπαζαν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου. Από την άλλη, πολλά γεγονότα και φαινόμενα της ιστορίας δεν εξηγούνται απλώς με τη λογική, αλλά... ας πούμε απλώς πως the truth is out there. Έτσι, σήμερα, την  Παρασκευή 21/10/22 , θα συγκεντρωθούμε στο Fuzz για να εξετάσουμε ιερές γραφές και να αναλύσουμε θεωρίες συνωμοσίας, με αρκετό κόσμο να έχει καταφτάσει ήδη από τις 18:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες. Απόψε, λοιπόν, θα παρακολουθήσω  live τους Septicflesh   για 3η φορά και, αντίστοιχα, τους Hypocrisy για 1η φορά. Την αρχή για το απόγευμα, και μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος δεδομένης και της ώρας, κάνουν στις 18:55 οι Horizon Ignited . Για τα επόμενα 30 λεπτά, καταθέτουν τη δική τους, αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση πάνω στο Melodic Death Metal/Metalcore , επιλέγοντας τα "Beyond Your Reach" , "Servant" , "Equal in Death" , "Carry Me" , "Leviathan" , και "Towards the Dying Lands"