Skip to main content

While Heaven Wept / Enemy of Realty @Temple, Κυριακή 18/11/18


Μια βραδιά που έμελλε να με αλλάξει σαν άνθρωπο. Πρώτη (και ίσως τελευταία) φορά που βλέπω τους While Heaven Wept. Περίμενα το live αυτό εδώ και πολύ καιρό, τόσο για τους headliners, όσο και για τους Enemy of Reality, τους οποίους πάντα χαίρομαι να παρακολουθώ, καθότι μέσω της μουσικής τους έχουν ανεβάσει το επίπεδο του Symphonic Metal, εντός και εκτός συνόρων. Κυριακή 18/11/18 και φτάνοντας νωρίς στο Temple, έχει προσέλθει μικρό πλήθος κόσμου. Οι πόρτες ανοίγουν με καθυστέρηση στις 20:10, και υπό βροχή μπαίνουμε στο χώρο. Falling, ever, downward to the sea.


H ώρα είναι 21:15, και στη σκηνή ανεβαίνουν οι Symphonic Metal prodigies, Enemy of Reality. Στα 45 λεπτά που έχουν στη διάθεσή τους, η  performance τους είναι σαρωτική. Παίζουν υλικό και απ'τις δύο μέχρι στιγμής Full-length κυκλοφορίες τους, "Rejected Gods" (2014) και "Arakhne" (2016). Highlight της εμφάνισής τους αποτελεί το medley "Bad Romance (διασκευή σε Lady Gaga) / Ov Fire and the Void (διασκευή σε Behemoth)" το οποίο παίρνει εύσημα για πρωτοτυπία και εφευρετικότητα. Ο ήχος τους είναι άψογος, η μπάντα βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα και σκηνικά δίνουν όλοι το 101%. Η επικοινωνία τους με το αριθμητικά αυξημένο κοινό είναι συχνή και θερμότατη. Ο Thanos (Bass) επηρεάζει την ισορροπία του σύμπαντος με κάθε νότα, o Philip Stone (Drums) πυροβολεί κατά ριπάς απ'το kit του, o Steelianos Amoiridis (Guitars) είναι απόλυτα προσηλωμένος στο έργο του και η Iliana Tsakiraki (Vocals) είναι ερμηνεύτρια ολκής, καθώς σείει το χώρο σε κάθε στίχο. Έχουν ήδη ένα δικό τους fanbase, σίγουρα όμως με την εμφάνιση αυτή κέρδισαν και καινούργιο κοινό. These words of truth I sing in vain.

Setlist
Martyr
In Hiding
Time Immemorial
Bad Romance/Ov Fire and the Void (Lady Gaga/Behemoth cover)
Nouthetisis
Afraid No More
Taste of Defeat



Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω ένα confession. Πριν το συγκεκριμένο event δεν είχα ασχοληθεί πάρα πολύ (έως καθόλου) με τους While Heaven Wept. Όταν μου προτάθηκε να τους προσεγγίσω, δημιουργήθηκε μια ανυπομονησία, και πραγματικά την ώρα του live κυριεύτηκα απ'τη μαγεία της μουσικής και των στίχων. Είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά με μπάντες που βλέπω σε live. Πήγα ανίδεος και βγήκα fan. Back to the show.

Η ώρα έχει πλέον πάει 22:20. Στη σκηνή ανεβαίνουν οι Epic Progressive/Power/Doom Metal masters, While Heaven Wept. Μια τελετή κάθαρσης έχει ξεκινήσει. Κάθε λεπτό, κάθε κομμάτι μέσα στα 110 λεπτά που διήρκεσε η εμφάνισή τους, είναι ένα ταξίδι στο εσωτερικό της ψυχής, καθαρίζοντας μας απ'ο,τι μας βαραίνει και επουλώνοντας τις πληγές μας. Παρουσιάζουν υλικό που καλύπτει σχεδόν όλη τη μέχρι τώρα μουσική τους πορεία. Είναι συγκινητικό όταν ξέρεις ότι βλέπεις αυτούς τους μουσικούς μαζί για τελευταία φορά, σου αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση. Ευτυχώς, ο Tom Phillips (Guitars, Keyboards, Vocals) ανακοινώνει ότι το τέλος είναι απλά ένα τέλος εποχής για το lineup που ξεκίνησε απ' το "Vast Oceans Lachrymose" (2009), οπότε υπάρχει πιθανό μέλλον στον ορίζοντα. Ο ήχος τους είναι αψεγάδιαστος και η τεχνική τους αρτιότητα είναι οφθαλμοφανέστατη. Τα μεγαλύτερα ατού της μπάντας είναι, πρώτον, η σκηνική τους παρουσία, η οποία είναι σαρωτική καθώς δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στη σκηνή, και δεύτερον, η επικοινωνία με το μεγάλο πλήθος κοινού η οποία είναι συχνή και θερμότατη, καθώς υπάρχει ιδιαίτερη σύνδεση με το κοινό της Ελλάδας και ειδικά της Αθήνας. Μας αγαπούν και τους αγαπάμε. Ο Tom Phillips είναι ο απόλυτος ηγέτης και ιθύνων νους, ο Jim Hunter (Bass, Vocals) στέκεται επιβλητικός, ο Scott Loose (Guitars) είναι απόλυτα προσηλωμένος στο έργο του, η Michelle Loose – Schrotz (Keyboards) αποτελεί το στολίδι του συγκροτήματος, ο Trevor Schrotz (Drums) είναι αεικίνητος, και ο Rain Irving [Vocals (lead)] είναι ο ερμηνευτής του πόνου και δίαυλος επικοινωνίας με τον εσώτερο εαυτό. Tonight, will you sail away, with open arms and eyes ablaze?

Setlist
Introspectus
Icarus and I
Ardor
Heartbust
Vast Oceans Lachrymose
The Furthest Shore
To Wander the Void
Of Empires Forlorn
Voice in the Wind (Jane cover)
Soulsadness
The Drowning Years
Vessel
Thus with a Kiss I Die


Το Temple διοργάνωσε ένα εξαιρετικό event. Απ'τη μια, οι Enemy of Reality μέσα σε 45 λεπτά και 8 κομμάτια συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία προς την κορυφή του Symphonic Metal, ενώ οι While Heaven Wept μέσα σε 110 λεπτά και 13 κομμάτια απέδειξαν ότι αποτελούν κορυφή στο Epic Progressive/Power/Doom Metal. Αν δεν τους έχεις βάλει στη ζωή σου, καν'το. Χτες.

(Photo Credits: Panos Mourtzis)

Comments

Popular posts from this blog

Septicflesh / Hypocrisy / The Agonist / Horizon Ignited @Fuzz, Παρασκευή 21/10/22

Τα μυστηριακά και απόκρυφα κείμενα και παραδόσεις ανέκαθεν συνάρπαζαν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου. Από την άλλη, πολλά γεγονότα και φαινόμενα της ιστορίας δεν εξηγούνται απλώς με τη λογική, αλλά... ας πούμε απλώς πως the truth is out there. Έτσι, σήμερα, την  Παρασκευή 21/10/22 , θα συγκεντρωθούμε στο Fuzz για να εξετάσουμε ιερές γραφές και να αναλύσουμε θεωρίες συνωμοσίας, με αρκετό κόσμο να έχει καταφτάσει ήδη από τις 18:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες. Απόψε, λοιπόν, θα παρακολουθήσω  live τους Septicflesh   για 3η φορά και, αντίστοιχα, τους Hypocrisy για 1η φορά. Την αρχή για το απόγευμα, και μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος δεδομένης και της ώρας, κάνουν στις 18:55 οι Horizon Ignited . Για τα επόμενα 30 λεπτά, καταθέτουν τη δική τους, αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση πάνω στο Melodic Death Metal/Metalcore , επιλέγοντας τα "Beyond Your Reach" , "Servant" , "Equal in Death" , "Carry Me" , "Leviathan" , και "Towards the Dying Lands" ...

Asphyx: Yield or Die

Όσο μόνιμη νομίζουμε ότι είναι η ζωή, άλλο τόσο μόνιμο είναι και το τέλος. Εμείς θα βρεθούμε στο μεταίχμιο αυτών των δύο καταστάσεων μαζί με τους Asphyx  στο Κύτταρο , το Σάββατο 05/11/22 . Το Death/Doom Metal τους αποτελεί συντροφιά μας από τη γέννηση, μέχρι το πέρασμα στην αντίπερα όχθη. 10 Full-lengths γεμάτα θυμό για την καταδίκη που μας κυνηγάει, τα οποία θα αναλύσουμε παρέα, ένα-ένα. Το starting point των Asphyx , είναι το "The Rack" (1991) . Εκεί που όλες οι μπάντες τρέχουν με 1000 και συνθέτουν όλο και πιο γρήγορα κομμάτια, οι φίλοι μας εδώ έρχονται να επιβραδύνουν και να δημιουργήσουν ένα album τελείως διαφορετικό, που μας γνωρίζει μια μπάντα η οποία δείχνει από την αρχή ότι θα έχει και συνέχεια. Κάνουν το Genre να είναι ακόμα πιο  κατανοητό, με τις Guitars να κάνουν εξαίσια δουλειά, αν και λίγο lazy κάπου κάπου, μόνο που αυτό σε κάνει και νιώθεις άνετα και cozy. Τα γρήγορα parts σε ανεβάζουν τόσο όσο και, γενικά, υπάρχει μια ποικιλία στις συνθέσεις που σε κάνει...

André Andersen (Royal Hunt - Keyboards, Guitars, Bass): ''Ναι, είμαστε μια Progressive ή Power Metal- όπως θες πες μας (σ.σ.: Melodic Progressive Metal)-, αλλά οι στίχοι μας έχουν να κάνουν με την επικαιρότητα και αυτό είναι η διαφορά μας.''

Στα πλαίσια της πολυαναμενόμενης, επικείμενης συναυλίας των Royal Hunt την Παρασκευή 20/04/18 στο Κύτταρο , το Metal Asylum μίλησε με τον André Andersen ( Keyboards , Guitars , Bass ) για το νέο '' Cast in Stone '' ( 2018 ), ανέλυσε την συνθετική διαδικασία που ακολουθεί και ανέδειξε την σχέση αγάπης μεταξύ Metal και wrestling. Tag me, André! Καλησπέρα André, είναι τιμή μου που μιλάμε. Το 2018 μπήκε πριν λίγους μήνες και εσείς το υποδεχτήκατε με μια ολοκαίνουργια κυκλοφορία. Ποια ήταν τα feedback που λάβατε τόσο από τον τύπο, όσο και από τους fans, σχετικά με το νέο "Cast in Stone" (2018); Oh, πολύ καλή μέχρι τώρα. Όλες οι reviews είναι τόσο καλές που με κάνουν και ντρέπομαι, haha, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ! Πώς προέκυψε η δημιουργία του υλικού του "Cast in Stone" (2018); Ακολουθήσατε κάποια συγκεκριμένη formula κατά τη διαδικασία της σύνθεσης; Δεν πρόκειται ακριβώς για κάποια formula, οι Royal Hunt υπάρχουν πάνω από 25 χρόνια, πάντα πρ...