Alice in Chains @Πλατεία Νερού, Δευτέρα 24/06/19

Η μέρα που θα νιώσουμε την απόλυτη, γλυκιά νοσταλγία των '90s, επιτέλους έφτασε. Δευτέρα 24/06/19, και οι Alice in Chains θα μας χορηγήσουν ενδοφλέβια αγνό Heavy Metal/Grunge και θα μας αφήσουν μισολιπόθυμους να ταξιδεύουμε σε μέρη ουτοπικά. Η ώρα είναι 17:00, οι πόρτες στο Πλατεία Νερού ανοίγουν, ο ήλιος είναι καυτός, get on your knees, time to pray, boy!

Η ώρα είναι 23:00, ζοφεροί ήχοι γεμάτοι πόνο ακούγονται στην ατμόσφαιρα, και οι ηγέτες του Heavy Metal/Grunge, Alice in Chains, εμφανίζονται στη σκηνή. Με το "Bleed the Freak" ξεκινάει η αναδρομή στην τελευταία γνήσια εποχή. "Check My Brain", και, αν και νύχτα, νιώθω τον ήλιο της California πάνω μου να με καίει. "Again" για τη συνέχεια, ξέροντας πως δεν πρόκειται κάνεις να αλλάξει πραγματικά, και έτσι μένει αξέχαστος, "Never Fade". Κομμάτι-σταθμός, "Them Bones", γιατί όλοι τελικά θα καταλήξουμε ένα μάτσο κόκαλα, και ξαφνικά σκόνη από το χώμα της ερήμου έρχεται στον λαιμό μου, καθώς τραγουδάω, "Dam That River". Εσωτερικά είμαστε "Hollow", κούφιοι, με δρόμους όπως τα βουνά, και μέσα σε αυτό το μπέρδεμα είναι "Your Decision" εάν θα πάρεις την στροφή προς την κατρακύλα. Το εξαιρετικό "Rainier Fog" από την τελευταία εξαίσια κυκλοφορία τους αποδεικνύει πως έχουν επιστρέψει να μας κατακτήσουν ξανά, κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο, ειδικά στον συγκεκριμένο ήχο και ειδικά αυτή η μπάντα. Είναι σαν να επιστρέφει ο πρώτος σου έρωτας. Απόλυτα καταθλιπτικό το "Down in a Hole", μόνο δάκρυα μου φέρνει, σκεπτόμενη ότι πρέπει να συνεχίσω αυτή τη ζωή, with "No Excuses". "Stone" για τη συνέχεια, για να αποτελειωθούμε με το "We Die Young". "Nutshell", αφιερωμένο στο δεύτερο αδικοχαμένο μέλος των Alice in Chains. Ο θάνατος και ο πόνος που έχουν βιώσει τους επισκιάζει, αλλά μέσα από αυτόν λαμβάνουν έμπνευση... For Mike. "Angry Chair" χαμός, "Man in the Box", επιστροφή στο εφηβικό νεύρο και πουτάνα όλα. Επιστρέφουν για encore, με το "The One You Know" από τον τελευταίο δίσκο, για να πέσουμε ψυχολογικά, μιας και τίποτα καλό δεν κρατάει για πάντα, με το "Got Me Wrong". "Would?", "Rooster" και τέλος. Ο απόηχος μου έφερε έναν κόμπο στο στομάχι που δεν μπορώ ακόμα να προσδιορίσω τον λόγο που δημιουργήθηκε. Στα τεχνικά θέματα τώρα, ο ήχος είναι αρκετά καλός, πέρα από κάποια θέματα εδώ και εκεί, η επικοινωνία με το, κατά τη γνώμη μου για αυτή τη μπάντα, που έρχεται πρώτη φορά στην Ελλάδα, μικρό κοινό, είναι βαθιά ειλικρινής και σεμνή, και η σκηνική παρουσία, χωρίς πολλές φανφάρες, πληθωρική. Ο Sean Kinney (Drums), και Jerry Cantrell (Guitars, Vocals) έχουν περάσει από την κοιλάδα του θανάτου και στέκονται όρθιοι, πιο δυνατοί από ποτέ, ο "Mike Inez" (Bass) οργώνει, ενώ ο "William DuVall" (Guitars, Vocals) είναι μορφή.

Setlist
Bleed the Freak
Check My Brain
Again
Never Fade
Them Bones
Dam That River
Hollow
Your Decision
Rainier Fog
Down in a Hole
No Excuses
Stone
We Die Young
Nutshell
Angry Chair
Man in the Box

The One You Know
Got Me Wrong
Would?
Rooster

Το Fuzz, έχει σηκώσει τον πήχη πολύ ψηλά, με μια εξαιρετική διοργάνωση από κάθε άποψη. Από τον εξαίσιο χώρο, το πόσο όμορφα ήταν διαμορφωμένος, μέχρι πολλές μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Πολλά συγχαρητήρια. Από την άλλη, οι Alice in Chains, μέσα σε 2 ώρες και με 21 κομμάτια, με έκαναν χίλια κομμάτια, με ένωσαν, και με διέλυσαν ξανά. Gimme another blast.