Manowar / Rhapsody of Fire / Battleroar: Hold Your Hammers High

Θεοί, ιππότες και πολεμιστές, δράκοι, γίγαντες και δαίμονες, σπαθιά, τσεκούρια και κουμπούρες, πίστη στον βασιλιά, σεβασμός στους θεούς και υπακοή στους στρατηγούς. Απ'όλα θα έχει η Παρασκευή 14/06/19, στο Πλατεία Νερού. Εάν θέλεις να ακολουθήσεις τον δρόμο προς την Valhalla, της οικογένειάς ή το μονοπάτι για την αγκαλιά κάποιας μοναχικής πριγκίπισσας, join us.

Η γη σείεται, μια υποχθόνια συχνότητα ακούγεται από το υπέρ πέραν και ο ουρανός γίνεται κόκκινος. Φωτιές στολίζουν αυτό το post apocalyptic σκηνικό, ενώ στο έδαφος αρχίζει να εμφανίζεται μια μικρή ρωγμή. Τα σύννεφα πυκνώνουν και ένας ξερός και εκκωφαντικός κεραυνός, δίχως βροχή, ανοίγει τη γη στα δύο. Άρωμα από θειάφι, αλλά και ατσάλι που σφυριλατείται αναδύεται, φιγούρες ημίθεων εμφανίζονται αμυδρά, και η αποκάλυψη έρχεται μέσα από την επίσκεψη των τιτάνων του Speed/Power Metal, Manowar. Θα βιάσουν, θα λεηλατήσουν, θα σκοτώσουν ό,τι ψεύτικο και ενάντια στο Metal υπάρχει, γιατί μόνο έτσι θα ξεβρομίσει ο τόπος.

Ένας τελείως διαφορετικός κόσμος έχει δημιουργηθεί μέσα από τη μουσική τους. Είναι ένα Genre, μια μπάντα και μια ιστορία από μόνοι τους. Κάθε Full-length είναι μια βουτιά στην αχαλίνωτη ζωή των βαρβάρων, με ιστορίες που διψάμε να ακούσουμε.

Αρχές '80s. Το "Battle Hymns" (1982) δεν είναι τόσο βαρύ ηχητικά, έχει όμως αναμφισβήτητα από το πιο επικό κλείσιμο δίσκου, που όμοιο του δεν έχει ξανά δημιουργηθεί. Έχει συναίσθημα και πολύ στιβαρές συνθέσεις, από νέους που είναι αποφασισμένοι να πετύχουν, και να ανέβουν στον θρόνο. Ένα classic της δεκαετίας εκείνης που πρέπει να στολίζει κάθε δισκογραφία που θέλει να θεωρείται τίμια (9).

Στο "Into Glory Ride" (1983) παρουσιάζονται στο εξώφυλλο με ένα τρόπο που ίσως είναι λίγο αστείος, αλλά είναι γνήσιος 100%, χωρίς κανένα δισταγμό. Μουσικά είναι λίγο πιο heavy και gloomy. Είναι ωμό με μπόλικη ενέργεια μέσα και πολλές επικές στιγμές. Η παραγωγή δεν είναι η καλύτερη, αλλά συμβαίνει γιατί πηγάζει απευθείας από τον ιδρώτα των βαρβάρων, αφού έχουν λεηλατήσει κάποιο χωριο. Οι πολυτέλειες δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, παρά μόνο οι απολαύσεις (8).

Στο "Hail to England" (1983) τα πράγματα σοβαρεύουν και το επικό στοιχείο γίνεται δεύτερη φύση τους. Η παραγωγή δεν το αναδεικνύει όσο του αξίζει, αλλά αυτό δεν αλλάζει την επιτυχία του. Έχουν αποφασίσει ότι θα δολοφονήσουν βάναυσα το False Metal και θα το ποδοπατήσουν γλεντώντας το κουφάρι του. Έχει τον μοναδικό ήχο τους και κάποιοι λένε ότι είναι η καλύτερη κυκλοφορία τους. Δεν θα τους αδικήσω αν και κάτι του λείπει...(8)

Αυτό που λείπει στο προηγούμενο Full-length το βρίσκουμε στην συνέχεια του, καθώς κυκλοφορεί την ίδια χρονιά το "Sign of the Hammer" (1984). Η έμπνευση λειτουργεί σαν ορμόνες εφήβου και εκκρίνει συνέχεια μουσική. Ακούγεται εξαιρετικά ευχάριστα ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, διατηρεί ωραία ατμόσφαιρα και δυναμικα leads. Η παραγωγή είναι εμφανώς καλύτερη από τα προηγούμενα και προτείνεται η συμμετοχή του στο starter pack (8).

Το "Fighting the World" (1987) πρόκειται για μια πολύ σημαντική κυκλοφορία για τον ακραίο ήχο. Έχει πολύ δυνατά riffs, πορωτικά solos και κομμάτια που πραγματικά σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι μέρος μιας αδελφότητας που ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψει. Αυτό είναι το νόημα της μουσικής των Manowar. Είμαστε ενωμένοι και όλα τα σκατά θα τα πολεμήσουμε μαζί. Ένα album το οποίο φέρνει μεγαλύτερο κοινό κοντά στην μπάντα και ο στρατός μεγαλώνει (7).

Η αποκάλυψη έρχεται με το "Kings of Metal" (1987). Προσωπικό αγαπημένο. Αυτός ο δίσκος έχει ποικιλία διότι συνδυάζει όλους τους ήχους της μπάντας. Έχουμε up tempo, speed κομμάτι, epic ballads και sing along μέρη που ευχαριστιέσαι να τραγουδάς. Μηχανές, γυναίκες και στίχοι, απλά για τους ίδιους και το Metal. Εκπέμπει μια αλαζονεία που μόνο αυτοί μπορούν να την υποστηρίξουν (8).

"The Triumph of Steel" (1992). Η έννοια cheesy δεν μπορεί να τους χαρακτηρίσει, όσο και αν το προκαλούν. Όλο αυτό το style το έχουν κάνει δικό τους και δέχεσαι τα πάντα...Τόλμα να μην το δεχτείς και θα σε αποκεφαλίσουν. Είναι γνήσιο, η παραγωγή αναδεικνύει πολύ όλη τη δουλειά και μουσικά είναι αρκετά aggresive. Αυτός ο δίσκος είναι η επιτομή του epic ήχου. Πρέπει να βρίσκεται στη δισκογραφία όλων για να επιφέρει την ισορροπία (8).

Στο "Louder than Hell" (1996) δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία ηχητική, αλλά τα κομμάτια που διατηρούν την ίδια δομή περίπου είναι in your face. Η αλήθεια είναι ότι τα Vocals είναι θεϊκά και κάνουν την περισσότερη δουλειά στο album. Σε κάποιους δεν άρεσε αυτό, σε άλλους είναι από τα κορυφαία. Διχάζει, αλλά και πάλι είναι αρκετά δυνατό. Old ass fucking Metal. No fillers (7).

Είμαστε στα '00s και οι Manowar κυκλοφορούν το "Warriors of the World" (2002). Θα το χαρακτηρίσω λίγο πιο εκκεντρικό και περίεργο, αλλά φυσικά μέσα από το πρίσμα του ανοξείδωτου μετάλλου που ρέει στις φλέβες τους. Όταν αυτή η μουσική εκπέμπει τόσο δυνατό συναίσθημα αναδύεται από μέσα μας μια ποικιλία αντιδράσεων. Αυτό κάνουν και σε αυτόν τον δίσκο. Σου ανοίγουν το μυαλό και μπορείς να εκφραστείς πιο εύκολα. Πως; Μαγικό (8).

Το "Gods of War" (2007) ίσως είναι ο πιο φιλόδοξος δίσκος που έχει κυκλοφορήσει η μπάντα. Μιλάμε για ένα concept album σχετικά με την νορβηγική μυθολογία που εμπεριέχει αρκετά συμφωνικά μέρη για να αναδείξει το επικό μέρος. Ενώ είναι εξαιρετική η δουλειά, ίσως το χάνουν λίγο λόγω μεγάλης χρονικής διάρκειας αυτών των σημείων. Αργούν να βγάλουν νέο υλικό, αλλά ποτέ δεν θα απογοητεύσουν πλήρως (6).

Δεν θα συμφωνήσω καθόλου με το "Battle Hymns MMXI" (2010). Θεωρώ ότι είναι απλά ένας τρόπος για να μας πάρουν τα λεφτά (και θα το πετύχουν φυσικά). Διαφορετικό σίγουρα είναι, αλλά δεν αγγίζει το "Battle Hymns" (1982) ούτε για αστείο. Το original album μπορεί να μην ήταν το καλύτερο τους, αλλά η αίσθηση του δεν αντικαθίσταται με τίποτα (4).

Μετά από τόσα χρόνια που ακούω την μπάντα ξέρω ότι χρειάζεται απλά καρδιά και απλότητα για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Στο "The Lord of Steel" (2012) μου λείπει λίγο η καρδιά άρα και το συναίσθημα. Δεν περιμένω να ακούσω κάτι διαφορετικό και ούτε θέλω πειραματισμούς, όχι! Αλλά το να μου θυμίζουν όλα τα κομμάτια κάποιο παλαιότερο με ενοχλεί λίγο. Είναι βαρετό και δυστυχώς πονάει να το λέω (5) 

Όχι στο αγαπημένο μου... Γιατί κυκλοφόρησαν το "Kings of Metal MMXIV" (2014) δεν μπορώ να το ψυχολογήσω. Το μόνο που με χαροποιεί στην προκειμένη περίπτωση είναι μήπως στο setlist έχει την τιμητική του. Νομίζω ότι αυτό το μυστήριο με την ανασκαφή παλιότερων δουλειών είναι σαν να σκάβουν τον λάκκο τους. Κάντε ένα tour για την επέτειο. Είστε μαχητές, μην παραδώσετε έτσι τα όπλα. Ξέρουμε ότι θα το κάνετε και είμαστε εδώ, στρατός έτοιμος για μάχη (4).

Πόλεμος, Δόξα, Τιμή, Νορβηγική μυθολογία, Heavy Metal. Οι Manowar δίνουν την δική τους μάχη απέναντι στο οτιδήποτε ψεύτικο. Η μουσική τους λειτουργεί σαν αγχόνη στους προδότες που ατίμασαν το δοξασμένο Metal. Καθαρίζουν την τιμή τους παρέα με τον Odin και αναμένουν την είσοδο τους στην Valhalla καβάλα σε μηχανές-θηρία, παρέα με γυναίκες έτοιμες να τους εκπληρώσουν κάθε επιθυμία. Για να κλείσει το επικό στοιχείο της εισόδου η μουσική υπόκρουση δεν μπορεί να είναι άλλο από αγνό και τίμιο Heavy Metal. Εγωμανείς μέχρι το μεδούλι και άλλο τόσο πιστοί στην ιδεολογία και κουλτούρα που οι ίδιοι έχουν χτίσει. Γι'αυτό λοιπόν, τους λατρεύουμε σαν θεούς, και τους ακολουθούμε καθολικά.

Genre:
Heavy/Speed Metal

Main:
Battle Hymns (1982)
Into Glory Ride (1983)
Hail to England (1984)
Sign of the Hammer (1984)
Fighting the World (1987)
Kings of Metal (1988)
The Triumph of Steel (1992)
Louder than Hell (1996)
Warriors of the World (2002)
Gods of War (2007)
Battle Hymns MMXI (2010)
The Lord of Steel (2012)
Kings of Metal MMXIV (2014)

Current lineup:
Joey DeMaio (Bass, Keyboards)
Eric Adams (Vocals)

Τέρμα οι αηδίες. Σοβαρές και ανατριχιαστικές μάχες με δράκους, που κόβουν την ανάσα, θα παρακολουθήσουμε από τους masters του Symphonic Power Metal, Rhapsody of Fire. Μετά από αυτήν την εμφάνιση θα μείνουν μόνο αποκαΐδια. Rise, mighty dragon...

Από τις στάχτες τους θα αναδυθούν έπειτα τα παιδιά του Odin, γι'αυτό ο ρόλος τους είναι πολύ σημαντικός, καθώς προετοιμαστούν το έδαφος για την Αποκάλυψη.

Φαντασία, Επικές μάχες, Ιστορίες. Ο κόσμος των ιπποτών φαντάζει παραμυθένιος, στολισμένος με όμορφα χρώματα και πριγκιπικούς έρωτες. Το ότι έχει μάχες με αμέτρητα θύματα, κυρίως νεαρής ηλικίας, η οποίοι σκοτώνονται από σπαθιά, οπότε αυτόματα μιλάμε για αιματοχυσία, ότι έχουμε φτωχό λαό κάτω από αυστηρούς βασιλιάδες που απαγχονίζουν ή αποκεφαλίζουν δημόσια χωρίς ιδιαίτερο λόγο, μάχες μέχρι θανάτου για διασκέδαση, υποχθόνιος μάγους και μάγισσες που ορίζουν τις τύχες των βασιλείων ή απλά σκοτώνουν και γλεντάνε περαστικούς και τέλος, φυσικά αυτός ο γλυκούλης κόσμος είναι γεμάτος απαίσια, τρομακτικά και αιμοβόρα τρομακτικά τέρατα κάθε είδους. Βέβαια με όλα τα παραπάνω και την σημερινή κοινωνία και καθημερινότητα λίγες είναι οι διαφορές, απλά ο κόσμος των ιπποτών διατηρεί την μαγεία του όμορφου τέλους. Εμείς λοιπόν, που δεν πρόκειται να έχουμε αίσιο τέλος όση φαντασία και να επιστρατεύσουμε, ζούμε παραμυθένιες στιγμές μέσα από τα κομμάτια των Rhapsody of Fire.
Πιστοί στους οπαδούς τους και στον εαυτό τους, ενεργοί δισκογραφικά και συναυλιακά από το 1995, γεμάτοι ιστορίες από μέρη φανταστικά ή μη, θα μοιραστούν τις εμπειρίες τους μαζί μας και θα συναρπάσουν.

Genre:
Symphonic Power Metal

Main:
Legendary Tales (1997)
Symphony of Enchanted Lands (1998)
Dawn of Victory (2000)
Rain of a Thousand Flames (2001)
Power of the Dragon flame (2002)
Symphony of Enchanted Lands II - The Dark Secret (2004)
Triumph or Agony (2006)
The Frozen Tears of Angels (2010)
From Chaos to Eternity (2011)
Dark Wings of Steel (2013)
Into the Legend (2016)
Legendary Years (2017)
The Eighth Mountain (2019)

Current lineup:
Alex Staropoli [Keyboards, Piano, Harpsichord, Orchestrations, Vocals (choirs)]
Roberto De Micheli (Guitars)
Alessandro Sala (Bass)
Manuel Lotter (Drums)
Giacomo Voli (Vocals)

Πριν από την μεγάλη επανάσταση, σιωπηλά και αθόρυβα δίνονται μικρές μάχες στα περίχωρα, και υποχθόνια σχέδια καταστρώνονται σε καταφύγια. Έτσι και οι στρατηγοί του Epic Heavy/Power Metal, Battleroar θα ανοίξουν την πιο επική συναυλία ever. Θέλει πάθος και ανδρεία για να περάσει αυτή η βραδιά. There will be no one left to survive, no!

Μάχες, Επικά θέματα, Φαντασία, Metal. Η αξίες που είχαν οι ήρωες της Ελληνικής επανάστασης είναι κάτι που που πλέον έχει χαθεί. Όχι γιατί δεν έχει χρειαστεί να πολεμήσουμε, αλλά γιατί έχουμε γίνει μαλθακοί. Κρυβόμαστε πίσω από την οθόνη του υπολογιστή και νομίζουμε ότι κάνουμε την διαφορά γράφοντας μπούρδες. Ψηφίζουμε υποτίθεται εθνικιστικά γιατί πάνω από όλα είμαστε "Έλληνες" και τελικά κάνουμε κακό στον τόπο μας. Οι Battleroar κάνουν το καλύτερο δυνατό για να μας αφυπνίσουν, μέσα από αληθινές ή όχι ιστορίες, βγαλμένες από αιματηρές μάχες και στρατιώτες που πληρώνουν το τίμημα για μια καλύτερη ζωή. Για να γράφω εγώ αυτές τις γραμμές και εσύ να τις κατακρίνεις. Το Metal είναι τρόπος ζωής και μια επανάσταση από μόνο του. Αν το χρησιμοποιήσουμε σωστά μπορούμε μέσα από την έκφραση να αλλάξουμε κάποια ηλίθια μυαλά. 
Ο Elric Melnibone είναι προορισμένος από τη Μοίρα να κρατήσει στα χέρια του το πεπρωμένο ολόκληρου του κόσμου. Φιλόσοφος και ιδεαλιστής, θα αναγκαστεί να γίνει ένας δαιμονισμένος φονιάς, που θα καταλήξει να καταστρέψει όλους όσους αγαπάει κι όλους όσους μισεί. Τραγικές ιστορίες αγάπης και μίσους, ονειρικών κόσμων και εφιαλτικών διαστάσεων, αγγελικών πλασμάτων και καταχθόνιων δαιμόνων, πόνου, αίματος και πάθους. Η φαντασία οργιάζει και συνεπάρει τους Battleroar. Μελέτησε τους και θα τους ακολουθήσεις.

Genre:
Epic Heavy/Power Metal

Main:
Battleroar (2003)
Age of Chaos (2005)
To Death and Beyond... (2008)
Blood of Legends (2014)
Codex Epicus (2018)

Current lineup:
Kostas "H.K." Tzortzis (Guitars)
Gerrit Mutz (Vocals)
Sotiris "Sverd" Tsolakoglou (Bass)
Michael Kontogiorgis (Guitars)
George Tsinanis (Drums)

Το Fuzz θα ανοίξει τις πύλες της Valhalla και όσοι πραγματικοί μαχητές αξίζουν, θα μπορέσουν να δουν την ζωή μετά θάνατον... Οι Battleroar θα στήσουν το ναρκοπέδιο, οι Rhapsody of Fire θα ηχήσουν τις σάλπιγγες και οι Manowar θα μας λεηλατήσουν. Ύστερα θα κάτσουν στον θρόνο τους, όπως ο Konan the Conqueror, και πολύ απλά θα απολαύσουν την νίκη τους πάνω από τα πτώματα μας! 


"I believe in the fans. I believe in Metal more than anybody you've ever met. And another thing, I'm prepared to die for Metal. Are you?" (Joey DeMaio)