Trevor de Brauw (Pelican - Guitars): ''Αυτή η μπάντα είναι το μέσο μας για να δώσουμε φωνή σε κομμάτια του εαυτού μας, κάτι που άλλο μέσο δεν υπάρχει να το κάνει.''

Στα πλαίσια της εμφάνισης των ηγετών του Post Metal, Pelican, στο Fuzz, την Παρασκευή 11/10/19, ο Trevor de Brauw (Guitars) μίλησε στο Metal Asylum για το νέο "Nighttime Stories" (2019) και τον τρόπο σύνθεσής του, το πώς λειτουργεί η φιλοσοφία της instrumental αισθητικής στον καθένα, αλλά και το πώς επηρεάστηκαν από το "A Red, Red Rose" του Robert Burns.

Καλησπέρα Trevor, είναι μεγάλη τιμή που μιλάω μαζί σου!
Το "Nighttime Stories" (2019) κυκλοφόρησε μόλις πριν λίγους μήνες. Ποιο είναι το γενικό feedback που λάβατε μέχρι στιγμής, τόσο από τους fans όσο και από τον τύπο;

Ήταν αρκετά αφυπνιστική η ανταπόκριση, ο κόσμος πραγματικά ανταποκρίθηκε καλά στο νέο υλικό και οι συναυλίες που έχουμε παίξει φέτος ήταν μερικές από τις καλύτερες που έχουμε κάνει απ'όσο μπορώ να θυμηθώ. Το να δουλεύεις με τη μουσική σε αποστασιοποιεί λίγο. Μπαίνεις τόσο βαθιά στη διαδικασία και τα πρακτικά της μουσικής και είναι πολύ δύσκολο να είσαι αντικειμενικός ο ίδιος σχετικά με το πως το λαμβάνουν οι άλλοι. Νιώθω ευγνώμων που το νέο album είχε απήχηση σε τόσο κόσμο.

Πως προσεγγίσατε το νέο υλικό αυτή τη φορά; Πες μας μερικά πράγματα σχετικά με το πως κύλισε η διαδικασία της σύνθεσης.

Είναι η πρώτη μας φορά που γράφουμε ένα album με τον Dallas Thomas (Guitars), ο οποίος μπήκε στην μπάντα το 2012, μόλις λίγο πριν ηχογραφήσουμε το "Forever Becoming" (2013), το οποίο όμως ήταν σχεδόν έτοιμο όταν ήρθε. Λόγω αυτής της version του lineup ήταν πιο πολύ σαν live μπάντα. Θέλαμε να μπούμε όλοι στη διαδικασία σύνθεσης για να αντικατοπτριστεί αυτή η ενέργεια. Γενικά μάθαμε ότι για να λειτουργήσει αυτό αρκούσε να ήμαστε οι 4 μας κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο δουλεύοντας κομμάτια. Αυτό ήταν δύσκολο μιας και μένουμε αρκετά μακρυά ο ένας με τον άλλον και βρισκόμαστε μαζί κυρίως στις περιοδείες. Μας πήρε λίγο καιρό να βρούμε τις ισορροπίες και να προχωρήσουμε με το γράψιμο των κομματιών και με το συναίσθημα της στιγμής, αλλά μόλις το κάναμε ήρθε και η ροή των κομματιών.

Είναι η νυχτερινή ώρα και η μεσκαλίνη απαραίτητα για τον ακροατή, ώστε να κατανοήσει πλήρως το νέο album;

Μπορεί να είναι επωφελή σε κάποιους ακροατές η εμπειρία, αλλά δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση.

Το "Nighttime Stories" (2019) κυκλοφόρησε από την high-profile Southern Lord Recordings, με την οποία συνεργάζεστε περίπου μια δεκαετία. Ποιο είναι το μυστικό για μια τέτοια επιτυχημένη συνεργασία;

Σε αυτό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ο Greg Anderson που έχει μεγάλο σεβασμό στην μπάντα μας και στις μεθόδους μας. Το συγκεκριμένο album μας πήρε 6 χρόνια να το γράψουμε και νιώθω ότι σε άλλη Label θα υπήρχε η προσπάθεια να πιέσουν να γίνει ταχύτερα η διαδικασία, αλλά θα ήταν βλαβερό στο τελικό αποτέλεσμα. Ευτυχώς ο Greg εμπιστεύτηκε το timeline μας, την αισθητική μας, το artwork και τις μουσικές μας επιλογές, το οποίο μας έδωσε όλη την ελευθερία να συλλάβουμε το όραμα μας και να το εκδηλώσουμε σωστά.

Πριν λίγα χρόνια κυκλοφορήσατε τα "Live at Empty Bottle December 15, 2015" (2016), "Live in Wroclaw, November 11 2007" (2016) και "Live at Dunk​!​Fest 2016" (2016). Πως αποφασίσατε να κυκλοφόρησε ρε 3 Live albums μέσα στην ίδια χρονιά;

Το "Live at Dunk​!​Fest 2016" (2016) πραγματικά κυκλοφόρησε το 2017, αλλά γενικά το το κάθε ένα έχει άλλο λόγω ύπαρξης. Το "Live at Empty Bottle December 15, 2015" (2016) κυκλοφόρησε μετά το Live album "Arktika" (2014). Όλον αυτόν τον καιρό ηχογραφούσαμε όλα μας τα shows, περισσότερο σαν αρχείο, αλλά και για τον Dallas, που πήγαινε σε μια σχολή ηχοληψίας, ώστε να έχει ακατέργαστο υλικό για να εξασκείται με το mix. Το "Empty Bottle December 15, 2015" (2016) τυχαία βγήκε καλύτερο από το "Arktika" (2014) και λάβαμε την, μάλλον, παρορμητική απόφαση να το κυκλοφορήσουμε στο Bandcamp ως bonus gift στους fans. Το "Live in Wroclaw, November 11 2007" (2016) είχε σκοπό να συνοδεύσει την επανακυκλοφορία του "City of Echoes" (2007) που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά. Η original έκδοση αυτού του album αποτελούνταν από ένα μονό βινύλιο. Βασικά είναι το μοναδικό μας album που δεν αποτελούνταν από 2 βινύλια, οπότε μας καρφώθηκε η ιδέα να προσθέσουμε και ένα δεύτερο βινύλιο με live ηχογράφηση κάποιου show. Έτυχε να έχουμε αυτό στα αρχεία μας και ήταν και καλή καλή η ηχογράφηση, αλλά είχαμε και πολύ όμορφες αναμνήσεις, οπότε το επιλέξαμε να είναι σαν bonus. Το βινύλιο έπρεπε να έχει και ένα δωρεάν download, αλλά κάτι πήγε στραβά, οπότε το ανεβάσαμε και στο Bamdcamp, ώστε να μπορούν να το κατεβάσουν όσοι πήραν το βινύλιο, αλλά και οι υπόλοιποι. Τέλος, το "Live at Dunk​!​Fest 2016" (2016) έγινε live streamed και ανακαλύψαμε ότι ήταν πολυκάναλη ηχογράφηση, οπότε ζήτησε ο Dallas αν μπορεί να την έχει ώστε να την μιξάρει σωστά για την version που θα κυκλοφορούσε στο YouTube. Από τη στιγμή που έκανε τόση δουλειά γι'αυτό, μας βγήκε φυσικά να το κυκλοφορήσουμε. Το Dunk!fest έχει τη δική του δισκογραφική, οπότε τους δώσαμε την ευκαιρία να κυκλοφορήσουν ένα διπλό βινύλιο, και την πήραν. Μπορεί να είναι πολλά Live albums, δεν ξέρω, αλλά κάθε ένα μας φάνηκε ότι άξιζε να το μοιράσουμε από τη στιγμή που το είχαμε στα χέρια μας.

Η στιχουργική σας προσέγγιση είναι γενικά αφηρημένη, με τη λογική ότι αφήνετε τα όργανα σας να πουν τα λόγια που θέλετε να μεταφέρετε στον ακροατή. Παρόλα αυτά, όταν κυκλοφορήσατε το εξαιρετικό "What We All Come to Need" (2009), αποφασίσατε να συνθέσετε ένα κομμάτι με στίχους, το "Final Breath" το οποίο είναι επηρεασμένο από το ποίημα του Robert Burns, "A Red, Red Rose" Πως έτσι; Έχετε σκεφτεί να δημιουργείτε στιχουργικά κομμάτια πιο συχνά;

Ποτέ δεν είχαμε σκοπό να ήμαστε instrumental μπάντα, απλά δεν βρήκαμε έναν τραγουδιστή την κατάλληλη χρονική στιγμή που αναπτύξαμε την πρώιμη μουσική μας. Την ώρα που ξεκινήσαμε να παίζουμε σε shows η μουσική μας είχε ήδη ξεκινήσει να εξελίσσεται και αυτό δεν μας άφησε πολύ χώρο για Vocals και αποφασίσαμε ότι, για καλύτερα ή χειρότερα, ήμασταν προορισμένοι να μείνουμε μια instrumental μπάντα, αλλά αυτό ποτέ δεν ήταν manifesto ή κάτι τέτοιο. Συμφωνήσαμε ότι εάν ποτέ έχουμε υλικό που θα μπορούσε να αναδειχθεί καλύτερα με έναν τραγουδιστή, θα παίρναμε έναν guest. Το "Final Breath" ήταν ακριβώς αυτό το κομμάτι, το οποίο ήταν πολύ ανοιχτό και έτοιμο για κάποιον να τραγουδήσει πάνω του. Δεν υπήρχε ποτέ κάποια διαμάχη, όλοι συμφωνήσαμε ότι ο Allen Epley ήταν ο κατάλληλος ώστε να ζωντανέψει το κομμάτι και αυτό επιβεβαιώνεται από την δουλειά που έκανε. Έκανε εξαιρετική δουλειά και είμαστε πολύ περήφανοι για το κομμάτι.

Στην περίπτωση σας, πάντως, βρίσκω την απουσία των στίχων απόλυτα ωφέλιμη: Καθώς ακούει την μουσική σας, ο ακροατής δεν περιορίζεται στις λέξεις και είναι ελεύθερος να δημιουργήσει τις εικόνες που θέλει εκείνος, κάτι που φυσικά διαφέρει στον καθένα. Αυτό είναι υπέροχο.

Ναι, έχουμε βρει πως μέσα από τη μουσική υπάρχει ιδιαίτερα δυνατή η εκτόνωση της έκφρασης συναισθημάτων και ιδεών που ανοίγονται πέρα από τα όρια της ομιλουμένης γλώσσας. Αυτή η μπάντα είναι το μέσο μας για να δώσουμε φωνή σε κομμάτια του εαυτού μας, κάτι που άλλο μέσο δεν υπάρχει να το κάνει. Παρόμοια, το κοινό μπορεί να βρει πράγματα στη μουσική μας που μπορεί να μην έχουμε βρει εμείς. Είναι όπως η αντανάκλαση στην πισίνα. Ο κόσμος μπορεί να βρει τον εαυτό του στην μουσική.

Από τη στιγμή που το τελευταίο σας Full-length κυκλοφόρησε μόλις πριν λίγους μήνες, υποθέτω ότι τα μελλοντικά σας σχέδια εμπεριέχουν εκτενή περιοδεία στα πλαίσια προώθησης του.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε δουλειές και παιδιά πέρα από την μπάντα, οπότε η περιοδεία είναι part-time επιδίωξη. Περιοδεύουμε όσο παραπάνω μπορούμε την εκάστοτε στιγμή, αλλά δεν έχουμε σκοπό να την επεκτείνουμε αυτή τη στιγμή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε show μας να είναι πολύτιμο και σημαντικό σαν εμπειρία για εμάς. Νιώθουμε γεμάτοι ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που έχουμε να μοιραζόμαστε αυτές τις στιγμές με τους fans μας.

Θα δούμε τους Pelican live στο Fuzz, την Παρασκευή 11/10/19. Τι να περιμένουμε από αυτήν την  πολυαναμενόμενη εμφάνιση;

Ευελπιστούμε πολύ ένταση, headbanging και κάθαρση.

Trevor ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, ανυπομονώ να παρακολουθήσω την συναυλία σας! ‘Til the seas run dry…

Cheers! Ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις σου.

Genre:

Post Metal

Main:

Australasia (2003) 

The Fire in Our Throats Will Beckon the Thaw (2005) 

City of Echoes (2007) 

What We All Come to Need (2009) 

Forever Becoming (2013) 

Nighttime Stories (2019)

Current lineup:

Bryan Herweg ( Bass) 

Larry Herweg (Drums) 

Trevor de Brauw (Guitars) 

Dallas Thomas (Guitars)