Annihilator / Archer Nation / Dreamlord @Piraeus 117 Academy, Παρασκευή 15/11/19

Τα κελιά του ψυχιατρείου άνοιξαν και όλοι οι schizos είναι στον δρόμο. Αυτή είναι η 2η φορά που παρακολουθώ live τους Annihilator. Πάρα πολύς κόσμος έχει μαζευτεί από νωρίς στο Piraeus 117 Academy, την Παρασκευή 15/11/19. 20:15, οι πόρτες ανοίγουν. Welcome to your death!

Στις 20:20 ανεβαίνουν στη σκηνή οι Dreamlord, Heavy/Thrash Metal μπάντα, που, στα 10 λεπτά που της διατίθενται, παίζει τα "Out for Blood" και "Humanity Enslaved". Φαίνεται πως είναι τεχνικά καταρτισμένοι, ενώ ο ήχος είναι σχετικά καθαρός. Από την άλλη, η επικοινωνία τους με το πολύ μικρό αριθμητικά κοινό είναι ισχνή, ενώ σκηνικά βγάζουν μεγάλη αμηχανία, ενδεχομένως απόρροια μερικών ας-πούμε-τεχνικών προβλημάτων. Και, ξαφνικά, το set τους κόβεται. Λοιπόν, τα πράγματα είναι πολύ απλά: Υπό τέτοιες συνθήκες, δεν βγαίνεις καθόλου- ακόμη κι αν πρόκειται για εμφάνιση που περιμένεις πώς και πώς. Ο θεατής, φυσικά, δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τι μπορεί να συμβαίνει backstage και κρίνει το τελικό αποτέλεσμα και μόνο, κάτι που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι, αναμενόμενα (και άδικα), αρνητικό. Πάραυτα, διακρίνω ορισμένα θετικά στοιχεία: Έχουν μια δική τους αισθητική, καθώς και τσαγανό- τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Shit happens, ανασυγκροτούμαστε και προχωράμε.

Στις 20:45 ανεβαίνουν οι Archer Nation στη σκηνή. Στα 55 λεπτά που έχει στη διάθεσή της, η Melodic Heavy Metal μπάντα παίζει τα "Not My Own", "Shackled", ''Acedia", "Hell in a Handbag", "Day that Never Came", "Division", "Severed" και "I Am the Dawn". Είναι αρκετά δυναμικοί σκηνικά, ιδιαίτερα επικοινωνιακοί με το πολύ μεγάλο αριθμητικά κοινό, καταρτισμένοι τεχνικά και με το παραπάνω, ενώ διαθέτουν και αρκετά καθαρό ήχο. That being said, μουσικά είναι αρκετά μονότονοι. Από κάποιο σημείο και μετά, χάνεται το ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα, αν και τους αναγνωρίζεται ότι λειτουργούν διαρκώς στο full των δυνατοτήτων τους, εκπέμποντας μεγάλη ενέργεια και δημιουργώντας σχετικά καλή διάθεση στους παρευρισκομένους. Δεν αρκεί μόνο αυτό, όμως.

Η ώρα είναι 22:00, και στη σκηνή εμφανίζονται οι masters του Groove/Thrash Metal, Annihilator. Metal, Διαστροφή, Νοητικοί δαίμονες, Παράνοια, Ψυχολογία, Humor, Διαταραχές, Θάνατος. Μια οικογένεια του ''φαίνεσθαι'', χτισμένη με ψέμματα, είναι "Betrayed" και καταδικασμένη, στο "King of the Kill'' γίνεται το σώσε, "No Way Out" για την ψυχοπαθή, αλαζονική σκρόφα που δολοφονεί και σπιλώνει και την μνήμη του θύματος. Ο ψυχολογικός πόνος που προκαλεί για να κάνει το κέφι της μια αληθινά κακιά γυναίκα φτάνει σε σημείο "One to Kill", "Set the World on Fire", με αντάλλαγμα την ψυχή μου. Η φυγή από τα πάντα αποτελεί την μοναδική επιλογή, αφού η "Ultraparanoia" μας καταλαμβάνει εξ ολοκλήρου, "Schizos (Are Never Alone) Parts I & II", οι σχιζοφρενείς έχουμε πάντοτε παρέα (συμφωνούμε, έτσι ακριβώς είναι). Μπορεί να βρισκόμαστε σε stalemate σε αυτήν την παρτίδα σκάκι, αλλά "Knight Jumps Queen" και ξέρετε πολύυυ καλά τι σημαίνει αυτό- "Twisted Lobotomy", ΡΕ! Ο κακός χαμός στο "Psycho Ward". Η ζωή είναι σκατένια και τα "Tricks and Traps" σε διαλύουν τελείως, "Phantasmagoria", το μυαλό παίζει περίεργα κόλπα και παντού βλέπουμε φαντάσματα. Η μπάντα αποχωρεί και επιστρέφει για encore- "Burns like a Buzzsaw Blade", πουτάνα όλα, σφαγή στο "W.T.Y.D.", το "Alison Hell" είναι ένα αριστούργημα. Σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής της, η μπάντα διαθέτει κρυστάλλινο ήχο, θερμότατη επικοινωνία με το τεράστιο αριθμητικά κοινό και jaw-dropping, in-your-face σκηνική παρουσία- ο Jeff Waters (Guitars, Bass, Vocals) είναι ο Απόλυτος lunatic. We set the world on fire.

Setlist
Betrayed
King of the Kill
No Way Out
One to Kill
Set the World on Fire
Ultraparanoia
Schizos (Are Never Alone) Parts I & II
Knight Jumps Queen
Twisted Lobotomy
Psycho Ward
Tricks and Traps
Phantasmagoria

Burns like a Buzzsaw Blade
W.T.Y.D.
Alison Hell





















Η Krisis διοργάνωσε μια εξαίσια συναυλία. Από την άλλη, οι Annihilator, σε 1 ώρα και 45 λεπτά και με 15 κομμάτια, ισοπέδωσαν τα πάντα στο πέρασμά τους και επιβεβαίωσαν πως αποτελούν τους ηγεμόνες του Groove/Thrash Metal. Schizos are never alone.

(Photo credits: Tilemachos Kouklakis)