Powerwolf: Amen and Attack

Όταν το φεγγάρι γίνει ολόγιομο και τα αστέρια κρυφτούν, τα υπερφυσικά όντα και οι αποκρυφιστές στήνουν γιορτή. Η δική μας βόλτα into the wild θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 29/11/19, με αφετηρία το Piraeus 117 Academy. Σκοτεινοί οδηγοί μας οι Powerwolf και το ιδιαίτερα μεταφυσικό Power Metal τους.

Κάθε Full-length και ένα ανθολόγιο σκοτεινών ιστοριών, μεταφυσικών πλασμάτων, αλλά και αληθινών διηγήσεων.

Ξεκινάμε λοιπόν, για το απόλυτα μαγικό ταξίδι. Το "Return in Bloodred" (2005) μας παρουσιάζει μια μπάντα που συνδυάζει άψογα τις ιστορίες που περιγράφει στην μουσική της, με το image της. Σε κάποιους δεν αρέσει ο συνδυασμός, αλλά όταν κάτσεις και το δεις χωρίς προκαταληψεις θα καταλάβεις ότι βιώνουν αυτό που εκτελούν μουσικά, με τον απόλυτο τρόπο. Όσοι δεν άκουσαν την μουσική απλά έχασαν, γιατί μιλάμε για πολύ δυνατές συνθέσεις, καλοπαιγμένου Power Metal, με στίχους για θέματα που ελκύουν άπαντες (8).

Το "Lupus Dei" (2007) είναι ο ορισμός την εξέλιξης. Πολύ πιο στιβαρό, μελετημένο, πάντα όμως με το style που αγαπούν. Μου αρέσει που το Power Metal τους είναι αυτό το αγνό που έχει και αρκετά Heavy Metal ψήγματα, που το κάνουν ακόμα πιο δυναμικό. Γενικά οι συνδυασμοί που ακολουθούν είναι εξαιρετικοί και τους κάνουν με μεγάλη προσοχή και μεράκι. Διασκεδαστικό, με catchy refrains, ό,τι πρέπει για να δεις την χιουμοριστική πλευρά των αιμοδιψών τεράτων που σκοτώνουν και τεμαχίζουν αθώους ανθρώπους για πλάκα. Μου αρέσει όλο αυτό το οξύμωρο στοιχείο, με ιντριγκάρει και το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον (9).

Συνεχίζουν εξαιρετικά, με το "Bible of the Beast" (2009). Στα ίδια μονοπάτια σχετικά, αλλά ακόμα πιο ορχηστρικό, πομπώδες και βαρύ. Δηλαδή ακόμα καλύτερο. Ακόμα υπάρχουν οι ηλίθιοι που δεν κατανοούν την έννοια humor, αλλά τους αγνοώ πανηγυρικά και προχωράω. Εξαιρετικές συνθέσεις, ωραία και memorable σημεία με catchy riffs, και ατμοσφαιρικά Keyboards που δίνουν αυτή την μυστήρια και gothic αισθητική, όλα μαζί μέσα από μια εξαιρετική παραγωγή. Δεν υπάρχει ίχνος βαρεμάρας, είναι εξαιρετικά ευχάριστο, με πολύ καλή ροή (8).

"Blood of the Saints" (2011). Έχουν αναγνωριστεί πλέον και έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα. Διατηρούν την παραδοσιακή formula τους που δεν απογοητεύει και δημιουργούν ένα ακόμα εξαίσιο album. Ο ήχος του organ δίνει μια πιο gothic αισθητική, και σε συνδυασμό με τις πιο aggressive συνθέσεις καταφέρνουν να βγάλουν ένα όμορφο αποτέλεσμα. Η εξαιρετική μουσική, μέσα από τις σκοτεινές, ρουμανικής προέλευσης, ιστορίες, αλλά και των, κλασσικά, αγαπημένων λυκανθρώπων, καλά κρατεί και ευδοκιμεί. Ακόμα πιο αναβαθμισμένο και προσεγμένο (8).

Συνεχίζουν δυναμικά με το "Preachers of the Night" (2013). Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο γρήγορα, αλλά είναι αρκετά στιβαρά. Πλέον, μιλάμε για μια μεγάλη μπάντα που μπορεί να κάνει διάφορους πειραματισμούς και να πετύχει. Τα Vocals κάνουν εξαιρετική δουλειά, για ακόμα μια φορά, και μουσικά έχουμε αυτό το τραχύ και γλυκό τρόπο τους, που μας αιχμαλωτίζει. Υπάρχουν επιρροές από πολλά Genres και μετά από ευγενική επεξεργασία στο μυαλό τους, μας παρουσιάζουν ένα δημιούργημα Frankenstein. Δηλαδή ένα classic album (8).

Επιστρέφουν, με το "Blessed & Possessed" (2015). Η συνταγή γνωστή, τα Keyboards ατμοσφαιρικά, γεμάτα organ, το Bass έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και οι Guitars είναι λίγο πιο ελαφριές. Τα Vocals όπως ξέρουμε και αγαπάμε. Παρόλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ωστόσο, είναι πολύ δυναμικό και ιδιαίτερα τονωτικό. Το theme γνωστό, ο ήχος ακόμα πιο οικείος, οπότε έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμα λιθαράκι σε μια δισκογραφία που θα μεγαλώνει για πολύ καιρό (8).

Το "The Sacrament of Sin" (2018) είναι ό,τι περίμεναν οι fans. Δυναμικό, μελωδικό, ευκολομνημόνευτο, ιδανικό για να τραγουδάς μαζί τους. Θεωρώ ότι είναι το καλύτερο album για starters στην μουσική τους. Χωνεύεται εύκολα και πιάνεις αμέσως το νόημα της μουσικής τους, αλλά και της ιδιοσυγκρασίας τους. Αρκετά κινηματογραφικό και ιδιαίτερα πρόστυχο, δεν κολλάνε να πουν τίποτα, πόσο μάλλον να κάνουν tease με κάτι όπως η εκκλησία. Το κάνουν καλά και προχωρούν. Τα τεράστια choruses είναι φυσικά εδώ και περιμένουν να τα τραγουδήσουμε μαζί τους (8).

Όλες οι μεγάλες μπάντες έχουν δικαίωμα να κυκλοφορήσουν και ένα album, έτσι γιατί μπορούν. Το "Metallum Nostrum" (2019) είναι μια συλλογή από διασκευές παιγμένες με το ιδιαίτερο ύφος των Powerwolf, οι οποίες κανονικά ήταν στην special version του "Blessed & Possessed" (2015) . Προσωπικά τέτοιες κινήσεις με αφήνουν παγερά αδιάφορη, αλλά εδώ έχει κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Έχουν διαλέξει πολύ ωραία κομμάτια και όχι τα συνηθισμένα που "παίζουν" σε κάθε τέτοια κυκλοφορία. Εξαιρετικά ευχάριστο (9).

Λυκάνθρωποι, Σκοτεινοί Μύθοι, Τρόμος, Θρησκεία, Sex, Humour. Μετά την αλλαγή σε λύκο, το μόνο που ζητούν οι ορμόνες σου είναι να ξεμουδιάσεις τρέχοντας, αναπνέοντας ελευθερία. Κάθε πλάσμα έχει ανάγκη αυτήν την έμφυτη αίσθηση. Οι άνθρωποι την αποζητούν μέσα από ιστορίες, μυθολογίες και την φαντασία τους. Η κάθε θρησκεία, φυσικά, που βοηθάει στο να μην υπάρχει αυτό το συναίσθημα, θεωρεί πως κάθε τέτοιο διήγημα είναι δαιμονικό, κακό και καταστροφικό, μόνο και μόνο γιατί ζητά να τρέξει ανέμελο. Την ίδια αντιμετώπιση έχει και το sex, διότι επιφέρει απόλαυση, οπότε είναι μοχθηρό, ύπουλο και θα βράζεις στα καζάνια της κόλασης για πάντα. Ε! Είναι να μην τους ειρωνεύεσαι μέχρι να παγώσει η κόλαση; Ένα κοινό έχουν όλα τα παραπάνω. Και οι λυκάνθρωποι, και όλα τα περίεργα τέρατα, αλλά και η θρησκεία, διψάνε για το ζωτικό στοιχείο όλων. Το αίμα. Είτε για να το πιουν, είτε για να το χύσουν στο όνομα Του. In blood we trust - Halleluja!

Η Playfalse θα ζωντανέψει τις ιστορίες των σκοτεινών μυθιστορημάτων, και εμείς θα γίνουμε πρωταγωνιστές αυτών.

Genre:
Power Metal

Main:
Return in Bloodred (2005)
Lupus Dei (2007)
Bible of the Beast (2009)
Blood of the Saints (2011)
Preachers of the Night (2013)
Blessed & Possessed (2015)
The Sacrament of Sin (2018)
Metallum Nostrum (2019)

Current lineup:
Charles Greywolf (Bass, Guitars)
Matthew Greywolf (Guitars)
Falk Maria Schlegel (Keyboards)
Attila Dorn (Vocals)
Roel van Helen (Drums)