
Μέσα στον πόνο και τη ματαιότητα, αισθάνομαι μια ανακούφιση. Εκεί που χάνω την ελπίδα, έρχεται το Σάββατο 15/02/20. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Fuzz, όλα τα συναισθήματα εκφράζονται απόψε από τους inmates, Leprous. Μια βραδιά με ζοφερό Progressive Metal/Rock, για να αντέξουμε ακόμα μια μέρα. Τρίτη φορά που παρακολουθώ ζωντανά την μπάντα, έχω προετοιμαστεί για τη συναισθηματική αποφόρτιση που θα βιώσω, η ώρα είναι 19:00, οι πόρτες ανοίγουν, ο λίγος κόσμος εισέρχεται στον χώρο, and they are echoing again.
20:40, και στη σκηνή ανεβαίνουν οι Klone. Η Progressive Metal/Rock μπάντα διαθέτει 50 λεπτά για να μας παρουσιάσει τα "Yonder", "Rocket Smoke", "Breach", "Sealed", "Immersion", "Nebulous" και "Silver Gate". Εξαιρετικά ταιριαστή επιλογή για τη βραδιά, διαθέτουν πεντακάθαρο ήχο, που αναδεικνύει κάθε όργανο ξεχωριστά, ειδικά το Bass που γεμίζει πολύ μελωδικά τα κομμάτια που μας συντροφεύουν σε αυτό το μουσικό grand voyage. Η σκηνική τους παρουσία είναι δυναμική, γνωρίζουν κάθε πιθαμή των οργάνων τους και άξια κερδίζουν το χειροκρότημα του μεγαλύτερου, πλέον, αριθμητικά κοινού, με το οποίο η επικοινωνία γίνεται κυρίως μέσα από τις μελωδίες τους. Όσοι πιστοί του Genre τους τσεκάρετε αμέσως, καθώς διαθέτουν και πλούσιο υλικό, πέρα από ποιοτικό.
Το ρολόι δείχνει 22:00, η μαύρη πόρτα της ψυχής ανοίγει και οι ταξιδιώτες του Progressive Metal/Rock, Leprous, εμφανίζονται στη σκηνή. Με την πρώτη νότα του "Below" κάθε φόβος και ανάμνηση που κρύβουμε, εμφανίζεται μέσα από τη σπαρακτική μελωδία και εκτέλεση του. Το σκοτεινό beat του "I Lose Hope" μαγεύει άπαντες και δημιουργεί μια ανακούφιση, ξέροντας ότι τελικά όλα είναι μάταια. "Stuck" για όσους κολλάνε σε αρρωστημένες καταστάσεις, για να ανοίξουν τα μάτια κάποια στιγμή και να βρεθούν στο "The Valley", αναζητώντας αυτή τη χαμένη ψυχή που τους εγκατέλειψε. Το "Foe" μπαίνει δυναμικά, με τις εξαιρετικές παύσεις του, για να συνεχίσουμε τη θεραπεία αποκαλύπτοντας τη λούπα της τοξική ζωής μας, μέσω του "The Flood". Όλο το venue τραγουδάει "From the Flame" έντονα σαν να θέλουμε να βγάλουμε φωτιές οι ίδιοι, για να χαλαρώσουμε με το "Observe the Train" χαζεύοντας, προσπαθώντας να βάλουμε το μυαλό μας σε τάξη. Όλα καταρρέουν με το "Alleviate", το πιο συναισθηματικό κομμάτι του "Pitfalls" (2019), που φέρνει ακούσια δάκρυα στα μάτια. Ό,τι έχουμε πράξει και μετανιώσει, το κρύβουμε κάτω από το "The Cloak" του μυαλού, μέχρι να ηχήσουν οι "Distant Bells" και να φύγουμε μακρυά. Με αυτόν τον τρόπο κλείνει το main set, για να επιστρέψουν με το εξαιρετικό "The Price" και ένα μικρό ατύχημα του Einar Solberg (Vocals, Keyboards) που μας δείχνει, πέρα από τον άψογο επαγγελματισμό του, την τεράστια δύναμη του, καθώς και το humor του. "The Sky is Red" για να μας παγιδέψουν για πάντα στο σύμπαν τους, και ακόμα ένα encore έρχεται για το μαγεμένο γεμάτο venue, με το "Slave" που κλείνει την έντονη αυτή βραδιά. Ο ήχος είναι κρύσταλλο, η σκηνή γίνεται ένα με το σώμα τους, οι κινήσεις τους ένα με τη μουσική τους και όλοι μαζί κολυμπάμε στη σφαίρα των συναισθημάτων που δημιουργούν. Οι εκτελέσεις είναι καλύτερες από το studio, σε σημείο ανατριχιαστικό και η live προσθήκη του Cello δίνει άλλη αίσθηση. Η επικοινωνία με τον κόσμο είναι τόσο θερμή, σε σημείο που, όπως ο ίδιος ο Einar ανέφερε, βγήκε από το comfort zone του. Ο Tor Oddmund Suhrke [Guitars, Vocals (backing] ετοιμάζει την μαγεία σαν orb, ενώ ο πανέξυπνος, και πλέον πιο κοινωνικός, Einar Solberg έχει το task να την απλώσει πάνω μας. Είναι απίστευτο που στην εποχή μας έχουμε την δυνατότητα να βιώνουμε την εξέλιξη μιας μπάντας, στον ίδιο χρόνο με την δική μας διαδικασία ωριμότητας.
Setlist
Below
Losing hope
Stuck
The Valley
Foe
The flood
From the Flame
Observe the train
Alleviate
The cloak
Distant bells
Losing hope
Stuck
The Valley
Foe
The flood
From the Flame
Observe the train
Alleviate
The cloak
Distant bells
The Price
The Sky is Red
The Sky is Red
Slave
Η Archangel διοργάνωσε μια εξαιρετική συναυλία που λειτούργησε καθαρτικά. Οι Leprous, μέσα σε 1 ώρα και 45 λεπτά και 14 κομμάτια, απέδειξαν γιατί είναι στην κορυφή του είδους τους.
(Photo credits: Anastacia Papadaki)
(Photo credits: Anastacia Papadaki)
Comments
Post a Comment