Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι Fragment Soul είναι ιδανική για να ανοίξει η βραδιά. Κατά τις 20:20 η Progressive Metal, μπάντα από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, Κέρκυρα, εκτυλίσσει το υλικό της με άρτιο και ευγενικό τρόπο, σε σημείο που τρεμοπαίζουν τα chakras μου από τις μελωδίες τους. Στα 30 λεπτά που έχουν στη διάθεσή τους, μας παρουσιάζουν την φρέσκια δουλειά τους, "Axiom of Choice" (2021) η οποία είναι αρκετά ελκυστική για τους λάτρεις τους είδους. Πέρα από κάποια θέματα στην αρχή, ο ήχος είναι εξαιρετικός, η μπάντα εκκρίνει από παντού ενέργεια με κάθε νότα να διαπερνά σαν αερικό κάθε παραβρισκόμενο. Μια όμορφη, αν και όχι Metal, επιλογή για να ανοίξει αυτή η μελαγχολική βραδιά.
Η ώρα έχει πάει 21:30, τα φώτα που κυριαρχούν στον χώρο είναι μουντά και μυστηριακά, ιδανικά για τις απόκοσμες μελωδίες των Paradise Lost. "Embers Fire" διότι έχω πάψει να τρέχω από τον πόνο, δεν έχει νόημα, γιατί πολύ απλά είμαστε "Forsaken", ζώντας μια συνεχόμενη άνευ λόγου αγωνία για το αύριο, που δεν θα φέρει κάτι καλύτερο. Ο Θεός μέσα μας είναι νεκρός, έχει μείνει μόνο "Blood and Chaos", ενώ η πίστη διχάζει, για να ενώσει αναπόφευκτα το χώμα, ηχώντας "Faith Divides Us - Death Unites Us". "Eternal" για τη συνέχεια, τραγουδάμε την ωδή προς την απελπισία και τη χαμένη ελπίδα, για να κάνουμε ένα διάλειμμα "One Second" να καταραστούμε όποιον μας έχει κάνει κακό, αυθόρμητα... Επιτέλους κάποια στιγμή, όμως, θα επέλθει η "Serenity", θα φύγει μακριά ο κλέφτης, "The Enemy", και τότε θα ξεκουραστώ και εγώ, "As I Die"... Το "The Devil Embraced" είναι για τις λάθος επιλογές, το "The Last Time" για τις λάθος στιγμές. Καμία ελπίδα, "An Eternity of Lies", γι'αυτό "Say Just Words", έτσι και αλλιώς δεν πρόκειται να αισθανθείς ποτέ ένα ζεστό αίσθημα, είναι όλα μάταια, "No Hope in Sight". Μια ανάσα από τα αναφιλητά πίσω από την γαμημένη μάσκα, για να επιστρέψουν για encore με το "Darker Thoughts" που δεν φεύγουν από το ρημάδι το κεφάλι μου, να συνεχίσουν με "So Much Is Lost", λες και έχω ξεχάσει την απώλεια, ενώ κλείνοντας αυτήν την σκοτεινή μουσική θεραπεία συνειδητοποιώ ότι έχω μείνει με "Ghosts" παρέα. Το οδοιπορικό στην άσχημη αυτή ζωή, τις σχέσεις, τον χρόνο, την απώλεια και τον πόνο, με οδηγούς τους Paradise Lost έφτασε στο τέλος του. Η θεραπεία πραγματοποιείται μέσω της αντιμετώπισης της σκληρής πραγματικότητας, χωνεύοντας την κατάσταση αυτή, κλαίγοντας πολύ χωρίς καμία ντροπή, και τέλος, καθώς έρχεται αυτό το μούδιασμα από την εξάντληση της διαδικασίας, καλωσορίζοντας την αποδοχή. Αυτό έζησα σε αυτή τη συναυλία και ήταν απαραίτητο μετά από 2 χρόνια νεκρικής σιγής. Το πλούσιο και μοναδικό υλικό τους εκτελέστηκε άψογα, με πολύ βαρύ και καθαρό συνάμα ήχο, ενώ το σκοτεινό στήσιμο, που αρμόζει στο Genre και φυσικά στους ιδρυτές του, ολοκληρώνει μία πολύ όμορφη παρουσία. Η μυστηριακή επικοινωνία με τον ασφυκτικά γεμάτο χώρο είναι θερμότατη, με τον Nick Holmes (Vocals) να μην αφήνει τίποτα ασχολίαστο και προσωπικά να με πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω, μόνο ακούγοντας την χροιά του. Επιστροφή στην κανονικότητα δεν πρόκειται να έχουμε ποτέ, όλο κάτι καινούριο θα μας κατακεραυνώνει. Στιγμές, όμως, όπως αυτή η συναυλία είναι βαθιές ανάσες.
Setlist
Embers Fire
Forsaken
Blood and Chaos
Faith Divides Us - Death Unites Us
Eternal
One Second
Serenity
The Enemy
As I Die
The Devil Embraced
The Last Time
An Eternity of Lies
Say Just Words
No Hope in Sight
Darker Thoughts
So Much Is Lost
Ghosts
Η High Priority διοργάνωσε, ίσως, την πρώτη πιο μαζική, από άποψη προσέλευσης, συναυλία. Αρκετές στιγμές νόμιζα ότι δεν κυκλοφορεί ο COVID-19... Οι Paradise Lost με 16 κομμάτια και 90 λεπτά, μας μετέφεραν σε μέρη αλλόκοτα, σκοτεινά, και όμως πολύ πιο ευχάριστα από την καθημερινότητα.
(Photo credits: Afroditi Zaggana)
Comments
Post a Comment