Τα τελευταία 2 χρόνια το αίσθημα της μελαγχολίας και της ματαιότητας φούντωσε ακόμα και στις πιο λουλουδένιες ψυχές. Ένα νέο great cleansing από την αισιοδοξία έλαβε χώρα στον κόσμο και συνεχίζει κάθε φορά με νέα γεγονότα, είτε αυτό είναι η πανδημία του COVID-19, είτε είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία που δεν λέει να σταματήσει, είτε είναι η οικονομική κρίση που μας γονατίζει, είτε είναι το έγκλημα του αιώνα και η κάθε ηλίθια άποψη που ξερνάει ο καθένας πίσω από το κινητό του. Οι απόλυτοι ηγέτες της θλίψης και της μαυρίλας, Paradise Lost, είναι ό,τι πιο ταιριαστό σε ένα depression era, καθώς με το Doom/Death, Gothic Metal/Rock τους θα μελοποιήσουν τη μαύρη μας μοίρα σαν όντα, την Κυριακή 17/04/22, στο Fuzz.
Αυτή τη φορά θα μιλήσουμε για το iconic album της μπάντας, και προσωπικό αγαπημένο, καθώς τυχαίνει να είναι από τα πρώτα Full-lengths του ακραίου ήχου που έπεσαν στα χέρια μου και με οδήγησαν στα μυστήρια μονοπάτια της gothic υποκουλτούρας.
Το "Gothic" (1991), πρόκειται για ένα δημιούργημα-σύμβολο του Genre. Από τον απλοϊκό του τίτλο που σε βάζει απευθείας στο mood, από το abstruct Cover Art που βασανίζει την ψυχή σου, μέχρι τις μελωδίες που δείχνουν τον δρόμο για το δημιουργικό σκότος, αυτό που κρύβει μέσα πράγματα θαυμαστά, μόνο για αυτούς που θέλουν να μάθουν και που είναι άξιοι να γνωρίζουν. Συνδυάζει αρκετά Genres με μαεστρικό τρόπο, σαν πολύπλοκο κέντημα που στο τέλος απεικονίζει κάτι σχετικά απλό. Η παραγωγή είναι ωμή, αγνή, και προσδίδει στο δημιούργημα την ακατέργαστη gothic αισθητική, σαν να ακούγεται από παντού στην ύπαιθρο, μια γλυκιά, πολύ σκοτεινή βραδιά, χωρίς φεγγάρι, αλλά με πολλά αστέρια. Η αίσθηση που εκκρίνει είναι απόλυτα ταιριαστή με τον τίτλο του. Έπειτα έχουμε το lyrical theme, που ο θάνατος, η θρησκεία και ο τρόμος αναδύονται από κάθε λέξη, μα και μελωδία, ενωμένα πολύ ταιριαστά με αποτέλεσμα να δημιουργούν μια γοτθική Ευρωπαϊκή νουβέλα που θα μείνει στην ιστορία. Η έννοια του χρόνου, μέσα από το δικό τους πρίσμα, καθώς και η αιώνια πτώση εκφράζονται υπέροχα από το ομότιτλο "Gothic", ενώ στο "Dead Emotion" διαπιστώνουμε την απόλυτη ματαιότητα συναισθημάτων, με μοναδική λύση τον θάνατο, που απελευθερώνει από τον πόνο... Ακραία, μα δυστυχώς πραγματικά συναισθήματα στοιχειώνουν τις ευαίσθητες ψυχές, ειδικά τη στιγμή του ύπνου αναφέρει το "Shattered", ενώ η θρησκεία είναι το καταφύγιο για κάποιους, ώστε να νιώσουν λίγη ανακούφιση τραγουδούν στο "Rapture", όπως και στο "Eternal" όπου ψάχνουν να βρουν μέσω της προσευχής την απάντηση για το που θα καταλήξει η ύπαρξη. Η απάντηση βρίσκεται στο "Falling Forever": ζήσε την πραγματικότητα, αμάρτησε και ίσως συγχωρεθείς... Το "Angel Tears" προσωπικά μου δημιουργεί αγωνία για το αύριο, στίχους δεν έχει, άλλα μιλάνε οι συνθέσεις δυνατά μέσα μου και αφήνει τη φαντασία μου να δημιουργήσει λέξεις. "Silent" είναι το τέλος, όπως και "Painless", ώστε τελικά να αφεθούμε στις μελωδίες του "Desolate", διότι η κατάληξη αυτή είναι και η μόνη λύση. Προσπαθήσαμε πολύ, μα τίποτα τελικά δεν λυτρώνει (9).
Genre:
Doom/Death, Gothic Metal/Rock
Full-lengths:
Lost Paradise (1990)
Gothic (1991)
Shades of God (1992)
Icon (1993)
Draconian Times (1995)
One Second (1997)
Host (1999)
Believe in Nothing (2001)
Symbol of Life (2002)
Paradise Lost (2005)
In Requiem (2007)
Faith Divides Us - Death Unites Us (2009)
Tragic Idol (2012)
The Plague Within (2015)
Medusa (2017)
Obsidian (2020)
Current lineup:
Steve Edmondson (Bass)
Greg Mackintosh [Guitars (lead), Keyboards]
Aaron Aedy [Guitars (rhythm)]
Nick Holmes (Vocals)
Waltteri Väyrynen (Drums)
Η High Priority θα μελοποιήσει την καθημερινότητά μας. Θα δώσει πνοή στις σκέψεις μας, μέσα από τις μελωδίες των Paradise Lost. Εγγυημένη κάθαρση.
Comments
Post a Comment