Ensiferum: Let My Heart Go!

Οι μελωδίες τους οδηγούν σε μέρη φανταστικά, και αστερισμοί δείχνουν τον δρόμο προς την αθανασία. Οι Ensiferum θα ηχήσουν το Epic Folk Metal τους, την Πέμπτη 12/05/22, στο Fuzz, και εμείς θα χορέψουμε σαν αερικά στους ρυθμούς τους. Αν με καταπιεί η θάλασσα έπειτα, η ψυχή μου θα είναι καθαρή και εξαγνισμένη.

Πριν το ταξίδι που θα μας πάνε, θα κάνουμε μια βουτιά στη δισκογραφία τους, που κοσμεί τη Metal σκηνή σαν αγνά μαργαριτάρια.

Ομότιτλο ντεμπούτο. Το "Ensiferum" (2001) πρόκειται για το ιδανικό ξεκίνημα μιας μπάντας, που ο ήχος της είναι κάπως obscure. Σαλπάρουν με τις ευχές των θεών, με αρμονία στα κομμάτια τους, killer riffs, τεχνικές Guitars και Drums, επηρεασμένα από κάθε Genre του Metal, φιλτραρισμένα με εξαίσιο τρόπο. Εδώ το folk στοιχείο δεν είναι πρωταγωνιστικό και αυτό είναι που τους ξεχωρίζει. Φυσικά και υπάρχει, αλλά βρίσκεται στο background και γενικά στη φιλοσοφία τους. Διατηρούν από την αρχή μια μοναδική προσωπικότητα που δείχνει το μονοπάτι της επιτυχίας. Η ιστορία που θα γράψουν θα τραγουδηθεί ανά τα χρόνια (9).

Η θεματολογία των vikings ελκύει τους περισσότερους Metal fans, αυτό είναι γεγονός. Όταν, λοιπόν, συνδυαστεί η βαρβαρότητα τους, με την περιπετειώδη φύση τους, αλλά και την τάση τους να διασκεδάζουν, το "Iron" (2004) τους χαρακτηρίζει απόλυτα. Το album έχει εξαιρετική ροή, παρουσιάζει πολύ διασκεδαστικά όλο το folklore των αγαπητών βαρβάρων, και μένεις να σιγοτραγουδάς catchy σκοπούς χαμογελώντας. Προσωπικά μου φτιάχνει τη διάθεση. Το μόνο αρνητικό σε αυτό το δημιούργημα είναι ότι είναι λίγο. Με αφήνει στα μισά της ευχαρίστησης, αλλά ευτυχώς υπάρχει το μαγικό κουμπί, repeat. Ένα Full-length για κάθε mood, κάθε κομμάτι έχει κάτι special να προσφέρει και το σύνολο αφήνει μια γλυκιά επίγευση. Εξαιρετικό follow up από το ντεμπούτο (9).

Η συνέχεια είναι καθηλωτική, με το "Victory Songs" (2007) να κυκλοφορεί. Ανοίγοντας το CD νομίζω ότι θα ξετυλιχθεί μπροστά μου σαν αυτά τα 3D παραμύθια που ανοίγουν κάστρα και δάση μαγευτικά, ειδικά μπροστά στο μάτι ενός παιδιού. Έτσι νιώθω όταν κατά την ακρόασή του. Οι επικές ιστορίες των vikings της Φινλανδίας τρομάζουν, ελκύουν, καθηλώνουν, και στο τέλος μεταφέρουν στους νεότερους την ιστορία τους για να μείνουν αθάνατοι. Με το album αυτό, κατασταλάζουν τον ηχητικό τους προσανατολισμό και τον παρουσιάζουν με εξαιρετικό τρόπο. Το κάθε κομμάτι είναι ξεχωριστό, με διαφορετική δυναμική και χαρακτήρα, ευχάριστο και πραγματικά ένα must του Genre. Ένα Epic Folk Metal αριστούργημα (9).

Εκεί που νομίζεις ότι θα πέσουν λίγο οι ταχύτητες, όπως συμβαίνει συνήθως στη δισκογραφία μιας μπάντας μετά από 3 σερί εξαιρετικά albums, καταφθάνει το "From Afar" (2009). Η συνεχόμενη εξέλιξη είναι γεγονός για αυτήν την μπάντα. Ταξίδι χωρίς ξεκούραση, ανθίζουν τις φυλλωσιές τους συνεχώς και φτάνουν στα ουράνια. Το δημιούργημα είναι μια γιορτή για το Genre και για τα αυτιά των fans. Οι μεγάλες αλλαγές στο lineup δεν επηρέασαν το folklore τους, δεν ξερίζωσαν τις γερές τους βάσεις, ίσα ίσα η μάνα έμπνευση τους έδωσε τη δύναμη να συνεχίσουν να διαδίδουν τις ιστορίες τους και οι fans να ακολουθούν πιστά (9).

Μετά από τα εξαιρετικά βήματα τους, προχωρούν σε λίγο διαφορετικά μονοπάτια με το "Unsung Heroes" (2012). Υπάρχει μεράκι από κάθε μέλος της μπάντας, υπάρχει και όρεξη για κάτι καινούριο, αλλά η κατάσταση είναι αρκετά awkward. Σαν album έχει μια ροή, είναι στιβαρό και ίσως αν δοκίμαζαν να το κάνουν μια δεύτερη φορά να έβγαινε κάπως καλύτερο, αλλά η αλλαγή αυτή δεν είναι πολύ καλή επιλογή. Έχει πολύ καλή παραγωγή, όλα ακούγονται εξαιρετικά, έχει κάποιες καλές στιγμές εδώ και εκεί, αλλά είναι σίγουρα από τα λιγότερα καλά δημιουργήματα της μπάντας. Αυτό είναι το τίμημα του ανήσυχου μυαλού του μουσικού (6).

Επανέρχονται με το "One Man Army" (2015) και βελτιώνουν την προηγούμενη εικόνα τους με πολύ πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Στιχουργικά το μοτίβο είναι ίδιο, με επικές ιστορίες, χωρίς κάποια διαφορετική προσέγγιση, ενώ μουσικά η ενέργεια κυλάει πιο γρήγορα και πιο ομαλά στο δημιούργημα. Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, γιατί μας έχουν δείξει τι μπορούν να γράψουν, απλά φαίνεται ότι το προχωρούν κλιμακωτά, όπως μια ιστορία που δημιουργεί suspense. Γενικά έχει μια αίσθηση roller-coaster, διότι έχει κάποιες πολύ καλές στιγμές, αλλά και κάποιες τελείως goofy θα έλεγα. Αναγνωρίζω, όμως, ότι έχει πολύ ωραία riffs που θα μπορούσαν να εξελιχθούν καλύτερα (7).

"Two Paths" (2017), η επόμενη δημιουργία που καταφθάνει. Λένε ότι οι Ensiferum έχουν χάσει λίγο από την μαγεία τους και ότι την σκορπούν άδικα. Η δικαιολογία είναι πιο απλή: οι ταξιδιώτες συχνά βρίσκουν εμπόδια μπροστά τους ή προκλήσεις που τους αποσπούν. Εμείς οι nerds τα λέμε side quests και μας αρέσουν, αν και πολλές φορές είναι τελείως άκυρα με την πλοκή του παιχνιδιού, αλλά σε κάνουν πιο δυνατό, πιο έμπειρο και πιο σοφό. Έτσι, λοιπόν, πειραματίζονται και προχωρούν με την ίδια λαχτάρα της

ανακάλυψης, ώστε η επιστροφή τους να είναι αξέχαστη (7).

Η συγκίνηση είναι τεράστια. Όταν ψάχνεσαι και περιφέρεσαι χρόνια με κάτι γιγάντιο και άπειρο όπως η μουσική και πέφτει στα χέρια σου ένα δημιούργημα όπως το "Thalassic" (2020), στην εποχή μας, μέσα στην πανδημία, μέσα σε μια περίοδο που η αμφιβολία και η απογοήτευση έχουν φτάσει όλους στα όρια μας, νιώθεις όπως ο θαλασσοπόρος όταν δει στεριά ή όπως η Ανδρομέδα όταν την έσωσε από το κήτος ο Περσέας. Δείχνουν να θέλουν να επιστρέψουν πίσω στις ρίζες τους και προσεύχομαι σε όποιον θεό μπορεί να με ακούσει να συνεχίσουν αυτόν τον δρόμο για να δούμε εξαιρετικά πράγματα ακόμα από τους ταξιδιώτες μας (9).

Θρύλοι, Φαντασία, Μάχες, Θλίψη, Παγανισμός. Υπάρχουν ιστορίες και μύθοι για θεούς που ζουν στις θάλασσες και τα βουνά, που ψιθυρίζουν μέσα από τις φυλλωσιές των δέντρων και που περιπλέκονται με τους θνητούς για καλοπέραση ή και για διαλέξουν τους εκλεκτούς προφήτες τους. Η μητέρα Γη και μάνα όλων των ειδών που την περπατάνε κρατάει στην αγκαλιά της εμάς, αλλά και άλλα πλάσματα, δαιμονικά, που τιμωρούνται για αμαρτίες που έχουν διαπράξει. Αυτά τα τέρατα κυνηγούν τον άνθρωπο, κρύβονται και του τραγουδούν, τον σαγηνεύουν στην αδύναμη στιγμή του και τον κατασπαράζουν. Η λύπη και η μοναξιά τους λόγω της αιώνιας πίκρας που έχουν λάβει από τους θεούς δεν κατευνάζει, γίνεται εκδίκηση και απλά παραμένουν να περιφέρονται άσκοπα και να αγκαλιάζουν τη θλιβερή κατάσταση τους. Από γυναίκες που τραγουδούν σε ναύτες, από αερικά που χαϊδεύουν ελαφρά μόνους άνδρες που περπατούν σε κάποιο δάσος, μέχρι τεράστια απροκάλυπτα τρομακτικά πλάσματα που ζουν στον σκοτεινό βυθό της θάλασσας ή στις κορυφές των ψηλών βουνών. Ο άνθρωπος έχει προσπαθήσει να τα κυνηγήσει, μα τελικά αναλώνεται στο να αλληλοσκοτωθεί με το είδος του, πάρα να ενωθεί για την εξάλειψη τους, και τελικά να μην έχει πολλές διαφορές από το ίδιο το κακό. Καταλήγουμε να αυξάνουμε τα τέρατα που ζουν στην όμορφη γη που μας έχει χαριστεί απλόχερα. Άθλια όντα που είμαστε, κάνουμε μόνο για κοπριά, μήπως ανθίσει λίγο πράσινο μόνο για τα άκακα critters... Αυτό μας αξίζει.

Genre:
Epic Folk Metal

Full-lengths:
Ensiferum (2001) 
Iron (2004) 
Victory Songs (2007) 
From Afar (2009) 
Unsung Heroes (2012) 
One Man Army (2015) 
Two Paths (2017) 
Thalassic (2020)

Current lineup:

Sami Hinkka [Bass, Vocals (clean, harsh, backing)] 
Petri Lindroos [Vocals (harsh), Guitars] 
Janne Parviainen (Drums, Percussion) 
Pekka Montin [Keyboards, Vocals (clean)]

Markus Toivonen [Guitars, Vocals (backing), Vocals (clean)] 

Η Playfalse θα οργανώσει μια γητεία αφιερωμένη σε όλα τα πλάσματα της γης. Οι Ensiferum θα είναι οι μάγοι που θα την τελέσουν.