2012. Βρίσκομαι ακόμη στα πρώιμα στάδια ανακάλυψης του μαγικού κόσμου του Metal. Σε κάποιο νυχτοπερπάτημα με έναν καλό φίλο, μαθαίνω για μια αλήτικη μπάντα που πρόκειται άμεσα να μας επισκεφτεί, και που επιβάλλεται να ακολουθήσω συναυλιακά, μα και δισκογραφικά. 10 ολόκληρα χρόνια μετά, όλα είναι ίδια και όλα είναι διαφορετικά, τόσο στην κοινωνία στην οποία ζω, όσο και στον δικό μου ψυχισμό. Κάτι τέτοια υπαρξιακά ζητήματα μου εγείρονται για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, οπότε αναμενόμενα με συνοδεύουν (μαζί με την αναπόφευκτη ζέστη) και την Πέμπτη 02/06/22, κατά τη διαδρομή μου προς το Gagarin 205, όπου, προς πολύ μεγάλη μου ευχαρίστηση, διαπιστώνω πως πολύς κόσμος βρίσκεται από αρκετά νωρίς, περιμένοντας υπομονετικά την ώρα να πάει 20:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες. Αυτή, λοιπόν, είναι η συνολικά 5η φορά που παρακολουθώ live τους Accept.
Το επιβλητικό banner δεσπόζει, ο φωτισμός χαμηλώνει, οι ιαχές του κόσμου δυναμώνουν και στις 21:30 εμφανίζονται στη σκηνή οι Heavy Metal ηγεμόνες, Accept. Σε μια παντελώς διεφθαρμένη κοινωνία, το μόνο που μπορούμε να απολαύσουμε είναι οι διάφορες σεξουαλικές περιπτύξεις, ενώ πορευόμαστε καθημερινά με σύντροφο τα αγαπημένα μας είδη μουσικής, αφήνοντας τον νου μας να περιπλανηθεί σε φανταστικά τοπία και συλλογιζόμενοι ιστορικές πολεμικές συρράξεις. Μια ορδή από άψυχα, άμυαλα όντα, 24/7 συνδεδεμένα διαδικτυακά, περιφέρονται παντού γύρω σε αυτήν τη "Zombie Apocalypse" που βιώνουμε, τίποτα και κανένας δεν δύναται να σταματήσει μια ανήσυχη και εκρηκτική, μες στην αδρεναλίνη, προσωπικότητα που, πολύ απλά, είναι "Too Mean to Die" και out for blood, και στο "Living for Tonite", μα και όλη τη νύχτα που έχουμε μπροστά μας, άπαντες παίζουμε επικίνδυνα παιχνίδια, just for fun. Likes, dislikes, ηλίθια reactions και τα Kardashian-esque άεργα φλωράκια, χωρίς να χρειαστεί καν να βγουν από το δωμάτιό τους, γίνονται "Overnight Sensation", σεισμοί, tsunamis, βομβιστές αυτοκτονίας, ο κόσμος φλέγεται και οδηγούμαστε προς "The Abyss". Παρά την αυτονόητη ενοχή των κατηγορουμένων, οι ένορκοι μας απογοητεύουν με την τελική τους απόφαση, και ο δικαστής φωνάζει "Objection Overruled" απέναντι στην αλήθεια, ώρα λοιπόν για αναρχία στο ακροατήριο, και το "Symphony of Pain", αυτή η συναισθηματική φυλακή, είναι εμποτισμένο με μοναξιά, αγωνία, θλίψη και αλυχτά να ακουστεί από κάποιον. Σπίθες, κεραυνοί, νυχτερίδες και βροχή πλαισιώνουν το αποψινό, φρικιαστικό "Demon's Night", κατά το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή για κανέναν, τα φώτα του πλούσιου Hollywood και τα αντίστοιχα του ομιχλώδους Λονδίνου δεν συγκρίνονται με το εκτυφλωτικό "Starlight", όπου όλοι είμαστε ίσοι, γράψε ρε στην κοπελιά ένα όμορφο γράμμα, πες της τι αισθάνεσαι και, όταν σε απορρίψει, δώσ' μου το, ίσως κάτσει σε μένα, εσύ χαλάρωσε και πήδα τη διπλανή, άλλωστε σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν "Losers and Winners", και ο αθάνατος "Flash Rockin' Man" είναι διάσημος, αρχηγική φυσιογνωμία, ήρωας εφήβων, ένας larger-than-life rockstar, όλοι ξέρουν το όνομά του και όλοι θέλουν να του μοιάσουν, δεν γνωρίζουν όμως και την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, το μαρτύριο που τραβά, τη μοναξιά που νιώθει ακόμη και μες στο πλήθος και ότι ουσιαστικά αποτελεί υπηρέτη δισκογραφικών yes-men, όλα παιγμένα με τη μορφή ενός οργιαστικού, γεμάτου riffs medley. Μετά τις βροχές λάμπουν ουράνια τόξα, μετά το σκοτάδι φωτίζουν αστέρια και, ακόμη και στο νεκροκρέβατο, "The Best Is Yet to Come", για τη δική μας πολύτιμη ελευθερία προσφέρουν τη ζωή τους και μέσα από εμάς συνεχίζουν να ζουν οι "Shadow Soldiers" που κείτονται παντού τριγύρω. Το "Princess of the Dawn" αποτελεί τέτοιο αέναο αριστούργημα που θέτει σε κίνηση όλα τα πιόνια στη μυστηριακή γη που βασιλεύει το πνεύμα της ίδιας της Λαίδης στα Λευκά, πανδαιμόνιο επικρατεί τώρα που πέφτει η νύχτα και ο φονιάς, την ανάσα του οποίου νιώθουμε, καραδοκεί για να χτυπήσει από πίσω "Fast as a Shark", και από το 1999 το αναφέρει στις ειδήσεις ο χειρουργός, η ανθρωπότητα πεθαίνει και το "Metal Heart", αυτό το κομμάτι άψυχου ατσαλιού, χωρίς το οποίο όμως δεν ζει κανείς, βρίσκεται παντού. Το "Teutonic Terror" προκαλεί ντελίριο σε άπαντες, αφού μας δίνουν ό,τι ζητάμε, εκρηκτικά και αναζωογονητικά, κατευθείαν στη μάπα, και το μεταλλικό "Pandemic" εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά σε ολόκληρη τη γη, δεν μπορεί να αναχαιτιστεί, κυλάει στο αίμα μας πια. Η μπάντα αποχωρεί προσωρινά, σηματοδοτώντας πως φτάνουμε στο σημείο του εκρηκτικού encore: το δικαστήριο διακόπτεται, ο soon-to-be "Hung, Drawn and Quartered" κατηγορούμενος για προδοσία δέχεται ποινή ανάλογη των εγκλημάτων του, προς τέρψη του βασιλιά και του πλήθους, στο "Balls to the Wall" οι καταραμένοι δούλοι όλοι του κόσμου συνειδητοποιούν τη δύναμή τους και επαναστατούν, δείχνοντας το σήμα της νίκης, στο "I'm a Rebel (AC/DC cover)" κραυγάζουμε όλοι τι είμαστε, κι ας μας κοροϊδεύει ολόκληρος ο κοινωνικός περίγυρος που δεν λέει να καταλάβει ότι αποτελούμε προϊόντα ενός σκατένιου κόσμου, και νεαρά αγόρια και κορίτσια προκαλούμε τον απόλυτο χαμό, ζούμε τελείως "Restless and Wild", όντες φτιαγμένοι για την αεικίνητη ζωή στον δρόμο. Σε ένα set συνολικής διάρκειας 1 ώρας και 45 λεπτών, ηχούν κρυστάλλινα διαυγείς, εκπέμπουν με το ειλικρινές street attitude τους απίστευτη ενέργεια στη σκηνή και τη μεταδίδουν στο πελώριο αριθμητικά κοινό, η σχέση αγνής αγάπης με το οποίο πραγματώνεται με εκδηλώσεις λατρείας εκατέρωθεν (το γράφω παραπάνω, κατευθείαν στη μάπα). Ειδικότερα, ο Mark Tornillo (Vocals) ερμηνεύει μέσα από τη ψυχή του, μεταφέροντάς μας ό,τι ακριβώς νιώθει κάθε φορά, ενώ ο virtuoso Wolf Hoffmann (Guitars) σαγηνεύει το είναι μας με το εξωπραγματικό του παίξιμο.
Setlist
Zombie Apocalypse
Too Mean to Die
Living for Tonite
Overnight Sensation
The Abyss
Objection Overruled
Symphony of Pain
Demon's Night / Starlight / Losers and Winners / Flash Rockin' Man
The Best Is Yet to Come
Shadow Soldiers
Princess of the Dawn
Fast as a Shark
Metal Heart
Teutonic Terror
Pandemic
Hung, Drawn and Quartered
Balls to the Wall
I'm a Rebel (AC/DC cover)
Restless and Wild
Η Eventation αναλαμβάνει τη διοργάνωση μιας καθόλα εξαίσιας συναυλίας, στην οποία οι Accept, παίζοντας 22 κομμάτια, προβαίνουν σε μια ανεπανάληπτη τευτονική επέλαση που ανάβει μια φλόγα μέσα μας, δυνατή και παντοτινή. And the best is yet to come.
Photo credits: Afroditi Zaggana
Comments
Post a Comment