Ahoy, me hearties! Το πειρατικό καράβι έχει σαλπάρει για το καλοκαιρινό του ξέφρενο ταξίδι. Το ρούμι ρέει άφθονο, οι αιχμάλωτοι περπατούν στη σανίδα, και τα scurvy dogs προετοιμάζονται κατάλληλα για το μυθικό party που έπεται. Το ημερολόγιο του καπετάνιου γράφει Τρίτη 12/07/22 και... για μισό λεπτό. Τι βλέπω στο μονοκυάλι; Στεριά; Shiver me timbers! Πρόκειται για το Gagarin 205. Avast ye, mates, ρίξτε την άγκυρα, βρισκόμαστε στο σημείο Χ που δείχνει ο χάρτης. Σύμφωνα με τους ναυτικούς υπολογισμούς, η ώρα είναι 21:00, οι πόρτες έχουν ανοίξει και πολλοί θαλασσόλυκοι έχουν μαζευτεί ήδη εδώ. Κάντε γρήγορα, λοιπόν, καθώς αυτή είναι η 1η φορά που παρακολουθώ live τους Alestorm, εκτός αν θέλετε να καταλήξετε στο ντουλάπι του Davy Jones!
Η πολύ μεγάλη προσμονή εντείνεται βλέποντας το γιγάντιο κιτρινωπό παπί να δεσπόζει αγέρωχο στο stage. Μην σας ξεγελά το αθώο του παρουσιαστικό. Αυτό το τέρας των επτά θαλασσών είναι σίγουρα πολύ πιο μοχθηρό απ' όσο δείχνει. Aye, στις 22:00, τα φώτα σβήνουν και στη σκηνή εμφανίζονται οι θρυλικοί Folk/Power Metal θαλασσόλυκοι, Alestorm. Ένας ολόκληρος (και αρκετά περίεργος) πειρατικός κόσμος γεμάτος... ale (duh!), περιπετειώδεις εξιστορήσεις και πολύ, μα πάρα πολύ γέλιο. Προτού σερβίρουμε τον βρομερό, προδότη στεριανό που έχει εισχωρήσει στο πλήρωμά μας ως δείπνο για τους καρχαρίες, τον τιμωρούμε χαρωπά στο "Keelhauled", στο "Treasure Chest Party Quest" παραδεχόμαστε πως αποτελούμε ένα μάτσο ξεπουλημένα τομάρια που ενδιαφέρονται μονάχα για φράγκα, πόρνες, ξεφάντωμα και Lamborghinis, και η γη της Επαγγελίας βρίσκεται μακριά στη δύση, στο "Mexico", ένα μέρος γεμάτο κοπέλες, δωρεάν alcohol, κάκτους, margaritas και tacos. Υπό την καθοδήγηση του Φερδινάνδου Μαγγελάνου και τον καστιλλιάνικο θρόνο, αφήνουμε πίσω τον Ατλαντικό Ωκεανό κατά το "Magellan's Expedition", χαράσσοντας μια νέα διαδρομή, μέσα από αντάρτικα ξεσπάσματα και θαλασσοταραχές, προς τον Ειρηνικό και τη Δύση, και κάθε λογής καθάρματα μαζεύονται στο "The Sunk'n Norwegian", μια άθλια ταβέρνα στο Wisconsin, μια τρύπα με ελεεινό προσωπικό και ιδιοκτήτη, ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε δηλαδή για να ξεδιψάσουμε. Πανδαιμόνιο επικρατεί στο "Shipwrecked", με αποτέλεσμα να χτυπήσουμε πάνω σε έναν ύφαλο και έκτοτε να έχουμε ξωμείνει σε ένα ξερονήσι, πίνοντας και περιμένοντας τον θάνατο, απέναντι στην πανούκλα που επιφέρει το άνοιγμα της έβδομης σφραγίδας στις εφτά θάλασσες, απαντάμε ανοίγοντας άφοβα το "Seventh Rum of a Seventh Rum", στο "Alestorm" άπαντες αποτίουμε φόρο τιμής σε μπύρα, ρούμι, υδρόμελο και στις περιπέτειες που μας περιμένουν σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι. Ένας καρχαρίας rap- συγνώμη, πάμε άλλη μία- ο MC Shark φτύνει ρίμες για κανόνια που βαράνε αλύπητα και το Βασιλικό Ναυτικό που καταδιώκει το man-o'-war μας, ιστορίες βγαλμένες δηλαδή από την gangsta ζωή στις ακτές του "Tortuga", ενός εκ των σημαντικότερων καταφυγίων των πειρατών σε ολόκληρη την Καραϊβική, και, lads, ήρθε η ώρα να γίνουμε όλοι τύφλα στο "Hangover (Taio Cruz cover)", πι-πιείτε μέχρι να ξεράσετε, liquer, gin, σαμπάνια, ό,τι υπάρχει διαθέσιμο, δεν μασάνε οι βετεράνοι. Μετά την πτώση του Portobello εντός 24 ωρών και 2 αποτυχημένες προσπάθειες, ο μεγαλειώδης στόλος της Britannia προετοιμάζεται για την τελική μάχη ενάντια στους Ισπανούς στη διάρκεια του War of Jenkins' Ear και, συγκεκριμένα, κατά το "1741 (The Battle of Cartagena)". Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από δενδροφάγους ζωντανούς νεκρούς, δημιουργήματα δρυίδων, οι οποίοι αναζητούν ξύλο κλεμμένο από τα δάση τους. Πώς το ξέρω αυτό; Το γνωρίζω, διότι "Zombies Ate My Pirate Ship". Άντε γαμηθείτε, μαλακισμένα zombies. Οι παρευρισκόμενοι ναύτες ξεκινούν ομαδικά να κάνουν κουπί και ξαποσταίνουν να πνίξουν τον καημό τους στο cafe της "Nancy the Tavern Wench", το απόλυτο άντρο της ακολασίας και της βίας, το καλύτερο μέρος στην πόλη με την ιδανικότερη συντροφιά, και μονάχα μία λέξη, μα με βαθύ νόημα, είναι ικανή να περιγράψει απόλυτα μια παρέα εριστικών βλαμμένων: "Rumpelkombo". Ένα πελώριο και έξαλλο πειρατικό "P.A.R.T.Y." στήνεται από παθιασμένους με τις θαλάσσιες περιπέτειες ναυτικούς που βρίσκει τον Captain Yarrface να πίνει από ένα παπούτσι, και η ανταρσία απέναντι στον καπετάνιο πληρώνεται πολύ ακριβά με το "Captain Morgan's Revenge" να ακολουθεί για χρόνια με τη μορφή κατάρας όσους παραβιάσαμε τον κώδικα, στερώντας μας οποιαδήποτε χαρά, μέχρι και την τελική μας πορεία προς την κρεμάλα. "Shit Boat (No Fans)" και το πράγμα έχει ως εξής: τα καράβια των άλλων είναι γελοία και μπορούν να φάνε μια τεράστια σακούλα από καυλιά, οπότε ας παραδώσουν τον θησαυρό, μη βάλουμε τον Kristof να τους χέσει το γκαζόν. Aaargh, μη φεύγετε, θέλουμε κι άλλο. Α, ώρα για encore, σωστά. Καλή η πειρατεία, αλλά δεν πληρώνει, και, επειδή όλοι αγαπάμε τα δωρεάν πράγματα, ορμάμε να αρπάξουμε ποτά στο "Drink", yo ho ho, ως "Pirate Metal Drinking Crew" και γνήσιοι απόγονοι του Μαυρογένη, δεν δίνουμε μία και θεωρούμε όσους γιορτάζουν τα Χριστούγεννα ηλίθιους, και σκοπεύουμε να περιποιηθούμε καλά στο "Fucked with an Anchor" τον γαμημένο μαλάκα σαμάνο που μας καταράστηκε στη γέννα και μας έκανε τόσο γαμημένα αθυρόστομους. Σε μια εμφάνιση συνολικής διάρκειας 1 ώρας και 35 λεπτών, η μπάντα ακούγεται κρυστάλλινα σαν τα κρυστάλλινα νερά της Καραϊβικής, διαθέτει έναν αέρα βλακείας στο stage που εξισορροπείται από το αγέρωχο ύφος του μεγάλου μοχθηρού κίτρινου πλάσματος, γνωστού ως "παπιού", ενώ η σχέση αγάπης με το τεράστιο και παθιασμένο κοινό φλερτάρει με τα όρια της λαγνείας, ειδικά με τις αλλοπρόσαλλες χαζομάρες του Christopher Bowes (Keyboards, Guitars) και τα υπέροχα σανδάλια του (yummy). Ο Captain Morgan και ο Scurvy Steve είναι περήφανοι.
Setlist
Keelhauled
Treasure Chest Party Quest
Mexico
Magellan's Expedition
The Sunk'n Norwegian
Shipwrecked
Seventh Rum of a Seventh Rum
Alestorm
Tortuga
Hangover (Taio Cruz cover)
1741 (The Battle of Cartagena)
Zombies Ate My Pirate Ship
Nancy the Tavern Wench
Rumpelkombo
P.A.R.T.Y.
Captain Morgan's Revenge
Shit Boat (No Fans)
Drink
Pirate Metal Drinking Crew
Fucked with an Anchor
Η Playfalse μας προσκάλεσε σε ένα ξέφρενο πειρατικό πάρτι που τα είχε όλα, κυρίως, όμως, πολύ γέλιο και άφθονο ρούμι, με τους Alestorm να πραγματοποιούν, με 20 κομμάτια, ένα ξεκαρδιστικό ρεσάλτο, μετά το πέρας του οποίου dead men tell no tales. Fuck you, fucking wankers!
Photos: Elena Vasilaki
Comments
Post a Comment