Skip to main content

Iron Maiden @Ο.Α.Κ.Α., Σάββατο 16/07/22


Ξέρετε, συνήθως όταν μπαίνω στη διαδικασία συγγραφής, δεν σκέφτομαι από πριν τι θα γράψω. Κάποιες σκόρπιες ιδέες υπάρχουν, αλλά ως εκεί, δεν προγραμματίζω κάτι. Απλά κάθομαι και μου βγαίνει. Αφήνομαι κυρίως στο συναίσθημα της εκάστοτε στιγμής και προσπαθώ να αποτυπώσω σε λέξεις ό,τι ακριβώς αισθάνομαι. Αυτό, λοιπόν, θα κάνω και τώρα.

Στον κόσμο του Metal μπήκα με αυτήν μπάντα. Για την ακρίβεια, πέρασα ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ακούγοντας μονάχα εκείνη. Με συνόδευσε σε σκοτεινές, μα και όμορφες στιγμές, διαμόρφωσε την αισθητική μου, αλλά και την οπτική μου πάνω σε πολλά ζητήματα και διεύρυνε τους πνευματικούς και μουσικούς μου ορίζοντες. Οπότε, το βρήκα ιδιαίτερα συμπαντικό, όταν οι πλανήτες ευθυγραμμίστηκαν και αποτέλεσε την παρθενική μου συναυλιακή εμπειρία. Ιούνιος 2011: έφτασα με τεράστια προσμονή και ενθουσιασμό στη Μαλακάσα. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έβλεπα ζωντανά τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, ούτε, αργότερα, μπορούσα να πιστέψω ότι βρίσκονταν σε απόσταση κάποιων μέτρων από εμένα. Μέρες μετά, ακόμη εκεί βρισκόμουν. Προσπαθούσα να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου και να συνειδητοποιήσω τι βίωσα. Επτά ολόκληρα χρόνια μετά, η ιστορία θα επαναλαμβανόταν. Μόνο που, τούτη τη φορά, είχα ανακαλύψει πολλή περισσότερη μουσική και είχα μαζέψει μέσα μου μια πληθώρα αντίστοιχων βιωμάτων. Ήμουν ένας πολύ πιο συνειδητοποιημένος ακροατής. Ιούλιος 2018: ξανά Μαλακάσα, ξανά η ίδια τεράστια προσμονή. Τους είδα και απορρόφησα κάθε λεπτομέρεια, κάθε στιγμή, έφυγα γεμάτος και ευτυχισμένος. Δεν ήθελα να ζητήσω κάτι παραπάνω. Και, τότε, ο κόσμος άλλαξε. Συνέβησαν πράγματα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο που κανείς δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει προηγουμένως. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω απλώς να τους δω πάλι, αλλά έχω ανάγκη να συμβεί αυτό. Κάτι που μας φέρνει στο σήμερα. Σάββατο 16/07/22: ο λιγοστός κόσμος που βρίσκεται στο Ο.Α.Κ.Α. από τις 15:00, ώρα κατά την οποία ανοίγουν και οι πόρτες, αυξάνεται εκθετικά. Καταφθάνοντας, αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο συναίσθημα της τρομερής προσμονής να με κατακλύζει. Η σημερινή μέρα αποτελεί τη συνολικά 3η φορά που παρακολουθώ live τους Iron Maiden. Το φετινό Summer of Metal™ μετατράπηκε κι επίσημα σε Summer of Maiden.

Ο ήλιος δύει σταδιακά και τα σκηνικά έχουν ήδη στηθεί. Η μεγάλη ώρα έφτασε. 21:00. Γιατρέ, ξεκίνησε το intro, και οι Heavy Metal/NWOBHM Θρύλοι, Iron Maiden, εφορμούν στη σκηνή. Ιστορικά γεγονότα, λογοτεχνικές αφηγήσεις, πολεμικές συρράξεις, μυθολογικά πρόσωπα, κοινωνικές αναλύσεις, θρησκευτικοί προβληματισμοί. ΦΩΣ. Το ενωτικό κάλεσμα μας φέρνει όλους κατά το "Senjutsu" στον μεγάλο τοίχο για την απώθηση των εχθρών την ημέρα της κρίσης, ολόκληρη η τέχνη του πολέμου ξεδιπλώνεται στο "Stratego", με το τελεσίγραφο να διακυβεύει πολλά παραπάνω από όσα θα μπορούσαμε να φανταστούμε σε αυτό το επιτραπέζιο παιχνίδι, και έχουμε γίνει ό,τι είχαμε απομείνει, χρησιμοποιώντας την άγνοιά μας ως δικαστή και σώμα ενόρκων, αλλά η αλλαγή έρχεται και θα το γνωρίζαμε ήδη, εάν προσέχαμε το "The Writing on the Wall" και τους καβαλάρηδες που ιππεύουν πλάι μας. "Θεέ, άκου τις κραυγές μας και πάρε μακριά από εμάς την περηφάνια" ζητά ο G. K. Chesterton στο "Revelations", με τον ανόητο να γνωρίζει το έξυπνο μονοπάτι, τον κρεμασμένο να χαμογελά όλο νόημα, το φίδι να σκίζει τη ραχοκοκαλιά μας και το μάτι του Νείλου επιτέλους να μας βοηθά να δούμε, περπατώντας στον κήπο της ζωής, μόνο φόβο, ντροπή και απογοήτευση μπορούμε να αισθανθούμε για τον κόσμο που συνεχίζει να επαναλαμβάνει τα ίδια παλιά λάθη και ανατρέπει εύκολα την ισορροπία, λησμονώντας πως άπαντες είμαστε "Blood Brothers". Έντεκα, καλυμμένοι με πέπλο, άγιες σιλουέτες εμφανίζονται στον φλογερό ουρανό, κραδαίνοντας το "The Sign of the Cross", υποσχόμενοι άφεση αμαρτιών και αθανασία, με το ρόδο να παραμένει μονάχα ως κενή ονομασία, και, καθώς οι πρώτες ακτίνες φωτός ζεσταίνουν το έδαφος στο "Flight of Icarus", το βλέμμα του ματαιόδοξου γιου μας προϊδεάζει για το τολμηρό διάβημά του, πετώντας "στο όνομα του Θεού, πατέρα" σαν αετός τόσο κοντά στον ήλιο και πληρώνοντας για την ύβρη του με τη ζωή του. Εκείνο που (νομίζουμε ότι) πάντα παραμονεύει στις σκιές, κάνοντάς μας όλους να απορούμε για τα παιχνίδια που παίζει το μυαλό μας, ο πρωταρχικός φόβος για το άγνωστο που μετατρέπεται σε φοβία, θα μας ταλαιπωρεί στο διηνεκές, όπως αιώνιο, άλλωστε, είναι και το ανατριχιαστικό "Fear of the Dark", τα δάκρυα κυλάνε κατά το το αριστουργηματικό "Hallowed Be Thy Name" και την πορεία προς το φυσικό τέλος, με τη ζωή να περνά από μπροστά μας, τις εύλογες απορίες για τον τρόπο δράσης του Δημιουργού μας να μένουν αναπάντητες και τη συνειδητοποίηση πως ό,τι βιώνουμε εδώ κάτω αποτελεί μια παράξενη ψευδαίσθηση, αφού η αλήθεια βρίσκεται παραπέρα. Η Αποκάλυψη πραγματοποιείται στο "The Number of the Beast", και "όποιος διαθέτει γνώση, ας υπολογίσει τον ανθρώπινο αυτόν αριθμό ως 666". Αναμμένοι πυρσοί, ορδές από φιγούρες να δοξάζουν με χέρια στραμμένα στον ουρανό, απόψε λαμβάνει χώρα θυσία. Άραγε, πρόκειται για πραγματικότητα ή κάποιο τρελό όνειρο; Όπως και να 'χει, είναι τόσο υπνωτιστικό... Δεν έχουμε επιλογή παρά να εισέλθουμε στο δωμάτιο, διότι, well, η ''Iron Maiden" δεν μπορεί να καταπολεμηθεί και θα μας βρει όπου κι αν είμαστε, αφού διψά για το αίμα μας. Το σκοτάδι έχει καλύψει τα πάντα τριγύρω, η μπάντα αποχωρεί, μα το Θηρίο δεν έχει τελειώσει ακόμη τη δουλειά του, επανερχόμενο για το πρώτο encore: η σάλπιγγα σηματοδοτεί την έναρξη της επέλασης της ελαφράς ταξιαρχίας κατά των Ρώσων στον Κριμαϊκό Πόλεμο, υπό τις διαταγές του μεγαλοπρεπούς, μάχιμου Eddie "The Trooper", ουρλιάζουμε για το ιδανικό της ελευθερίας και ακουγόμαστε σε ολόκληρα τα Highlands κατά το "The Clansman", υπερασπιζόμενοι τη φυλή μας και τον καθαρό αέρα των λόφων απέναντι στους κατακτητές, και πανδαιμόνιο επικρατεί στο "Run to the Hills", με τους λευκούς Αμερικάνους να φέρνουν την καταστροφή στη γη των ερυθρόδερμων, βιάζοντας γυναίκες, φυλακίζοντας νέους και σκοτώνοντας γέρους των Cree. Η μπάντα αποχωρεί εκ νέου και προετοιμάζεται για την τελική αεροπορική επιδρομή στο δεύτερο encore, με έναν εκ των σημαντικότερων λόγων του Winston Churchill στη Βουλή των Κοινοτήτων κατά τη Μάχη της Γαλλίας να εκτοξεύει την αδρεναλίνη μας στα ύψη: "We shall go on to the end. We shall fight in France, we shall fight on the seas and oceans, we shall fight with growing confidence and growing strength in the air, we shall defend our island, whatever the cost may be. We shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets, we shall fight in the hills. We shall never surrender!": οι σειρήνες ηχούν και το επιβλητικότατο Spitfire καταδιώκει τα Me 109 κατά το "Aces High" και τη Μάχη της Αγγλίας, με κάθε πιλότο της Βασιλικής Αεροπορίας να ζει μονάχα για να πετάει και να πετάει προκειμένου να ζει. Η εμφάνιση της μπάντας ολοκληρώνεται, με την κλασική, βρετανική προτροπή να βλέπουμε πάντοτε τη θετική πλευρά της ζωής. Σε αυτές τις μαγικές 2 ώρες, ακουγόταν σεμιναριακά κρυστάλλινη, το συγκλονιστικό στήσιμό της στη σκηνή, το οποίο άλλαζε ανάλογα τη θεματική περίσταση, μας έκοβε την ανάσα, ενώ το απερίγραπτο πάθος που της τρέφουμε οι πολυπληθείς ακόλουθοί της εκδηλωνόταν κάθε στιγμή, παρακολουθώντας το κάθε μέλος να επιτελεί το θεάρεστο, ξεχωριστό του έργο: τον Nicko McBrain (Drums) να δονεί το είναι μας με κάθε του χτύπο, τον πάντα χαμογελαστό Dave Murray (Guitars) να μας συνεπαίρνει σε κάθε του νότα, το εξωπραγματικό παίξιμο του Adriam Smith (Guitars) να μας ταξιδεύει στον χωροχρόνο, τον εκστατικό Janick Gers (Guitars) να αποπνέει έναν θεατρικό αέρα, τον captain Steve Harris (Bass) να εναρμονίζει τις ψυχές μας με τις συμπαντικές συχνότητες και τον αεικίνητο Bruce Dickinson (Vocals), τον "The Air Raid Siren", να προκαλεί ντελίριο και παραλήρημα με τις απίστευτες επιδόσεις του πάνω στο stage και την αιωνίως μαγευτική, χαρακτηριστική ερμηνεία του. Scream for them, Athens!

Setlist
Senjutsu
Stratego
The Writing on the Wall
Revelations
Blood Brothers
The Sign of the Cross
Flight of Icarus
Fear of the Dark
Hallowed Be Thy Name
The Number of the Beast
Iron Maiden

The Trooper
The Clansman
Run to the Hills

Aces High


















Η High Priority ανέλαβε να διοργανώσει τη συναυλία της χρονιάς, κατά την οποία οι Iron Maiden, προσφέροντάς μας 17 από τα πολλά σπουδαία δώρα τους προς την ανθρωπότητα, γέμισαν άπλετο φως τις ψυχές μας. Hallowed be thy name.

Αυτή είναι η καλύτερη μπάντα στον κόσμο. Και είναι η καλύτερη από την πρώτη μέρα. Up the irons, τότε, τώρα, για πάντα.

Comments

Popular posts from this blog

Asphyx: Yield or Die

Όσο μόνιμη νομίζουμε ότι είναι η ζωή, άλλο τόσο μόνιμο είναι και το τέλος. Εμείς θα βρεθούμε στο μεταίχμιο αυτών των δύο καταστάσεων μαζί με τους Asphyx  στο Κύτταρο , το Σάββατο 05/11/22 . Το Death/Doom Metal τους αποτελεί συντροφιά μας από τη γέννηση, μέχρι το πέρασμα στην αντίπερα όχθη. 10 Full-lengths γεμάτα θυμό για την καταδίκη που μας κυνηγάει, τα οποία θα αναλύσουμε παρέα, ένα-ένα. Το starting point των Asphyx , είναι το "The Rack" (1991) . Εκεί που όλες οι μπάντες τρέχουν με 1000 και συνθέτουν όλο και πιο γρήγορα κομμάτια, οι φίλοι μας εδώ έρχονται να επιβραδύνουν και να δημιουργήσουν ένα album τελείως διαφορετικό, που μας γνωρίζει μια μπάντα η οποία δείχνει από την αρχή ότι θα έχει και συνέχεια. Κάνουν το Genre να είναι ακόμα πιο  κατανοητό, με τις Guitars να κάνουν εξαίσια δουλειά, αν και λίγο lazy κάπου κάπου, μόνο που αυτό σε κάνει και νιώθεις άνετα και cozy. Τα γρήγορα parts σε ανεβάζουν τόσο όσο και, γενικά, υπάρχει μια ποικιλία στις συνθέσεις που σε κάνει να

Deafheaven @Gagarin 205, Σάββατο 15/10/22

  Μία από τις συναυλίες που ανυπομονούσα να δω από τότε που ξέσπασε η πανδημία του COVID-19 ήταν, σαφέστατα, αυτή των πρωτοπόρων  Deafheaven . Έχοντας αρκετό χρόνο στα χέρια μου για να αφουγκραστώ τη δισκογραφία τους, όπως και το νέο τους δισκογραφικό πόνημα,  "Infinite Granite" (2021) , ο ενθουσιασμός μου για την επερχόμενη συναυλία ήταν απερίγραπτος. Έτσι λοιπόν, το Σάββατο   15/10/22 , στο Gagarin 205 , θα παρακολουθήσω ζωντανά τους μύστες του Post-Black Metal/Shoehaze . Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30, με τον λιγοστό κόσμο να περιμένει από νωρίς για τον χαμό που θα ακολουθήσει. Με τον κόσμο να είναι περισσότερος, τα φώτα χαμηλώνουν, τα visuals αρχίζουν να ετοιμάζουν την ατμόσφαιρα για ζοφερό  Post-Black Metal/Shoehaze , και στις 22:20 εισέρχονται στη σκηνή οι θρυλικοί Deafheaven . Μας χτυπάνε απανωτά με τα  "Shellstar" , "In Blur"  και  "Great Mass of Coulour" , από το τελευταίο Full-length τους,  δίνοντάς μας την πρώτη δόση μελαγχολίας. Συνεχί

Septicflesh / Hypocrisy / The Agonist / Horizon Ignited @Fuzz, Παρασκευή 21/10/22

Τα μυστηριακά και απόκρυφα κείμενα και παραδόσεις ανέκαθεν συνάρπαζαν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου. Από την άλλη, πολλά γεγονότα και φαινόμενα της ιστορίας δεν εξηγούνται απλώς με τη λογική, αλλά... ας πούμε απλώς πως the truth is out there. Έτσι, σήμερα, την  Παρασκευή 21/10/22 , θα συγκεντρωθούμε στο Fuzz για να εξετάσουμε ιερές γραφές και να αναλύσουμε θεωρίες συνωμοσίας, με αρκετό κόσμο να έχει καταφτάσει ήδη από τις 18:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες. Απόψε, λοιπόν, θα παρακολουθήσω  live τους Septicflesh   για 3η φορά και, αντίστοιχα, τους Hypocrisy για 1η φορά. Την αρχή για το απόγευμα, και μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος δεδομένης και της ώρας, κάνουν στις 18:55 οι Horizon Ignited . Για τα επόμενα 30 λεπτά, καταθέτουν τη δική τους, αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση πάνω στο Melodic Death Metal/Metalcore , επιλέγοντας τα "Beyond Your Reach" , "Servant" , "Equal in Death" , "Carry Me" , "Leviathan" , και "Towards the Dying Lands"