Όλα τα ωραία κάποτε φτάνουν στο τέλος τους. Όχι απαραίτητα, όμως, στο οριστικό. Γίνεται μια παύση και, μετά από κάποιον καιρό, επανέρχονται. Έτσι, και το φετινό Summer of Metal™ ολοκληρώνεται. Δεδομένων των εμπειριών που μας προσέφερε, οφείλει να τελειώσει θεαματικά, και τι καλύτερος τρόπος να συμβεί αυτό από μία εξαιρετικά δυναμική δήλωση καθόλα ασυμβίβαστης στάσης ζωής; Αψηφώντας την απίστευτη ζέστη το Σάββατο 23/07/22, πολλοί τολμηροί βρίσκονται ήδη Πλατεία Νερού στις 17:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες, ενώ, καταφτάνοντας, οι σκέψεις μου εστιάζουν στο ότι θα παρακολουθήσω live για 1η φορά τους Sepultura.
Ο ουρανός έχει αποκτήσει μια μωβ απόχρωση, το εξωτικό banner δεσπόζει επιβλητικά και ήδη ετοιμαζόμαστε να ξεσπάσουμε ολοκληρωτικά σαν ανήμερα θηρία. Στις 21:00, οι Groove/Thrash/Nu-Metal αρχηγοί της φυλής, Sepultura, εισέρχονται στη σκηνή. Η λογοτεχνική ανάλυση πολιτικών ζητημάτων και κοινωνικών φαινομένων ξεκινά. Η ισόβια διαβίωση σε ένα κλουβί και η παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η μαζική φυλάκιση και εξολόθρευση τροφοδοτεί την οργή μας στο "Isolation", και ρατσιστές δικτάτορες εξαπατούν τον κάποτε περήφανο, πλέον ντροπιασμένο κόσμο με τους λόγους τους, προκαλώντας χάος στο "Territory". Στο "Means to an End" ξυπνάμε και παίρνουμε θέση απέναντι στην αποτυχημένη δημοκρατία, στην οποία υποκριτές πολιτικοί κάνουν πλύση εγκεφάλου στους αφελείς, αξιοποιώντας ως όπλο τον απατηλό φόβο του ξένου εισβολέα, δεν υπάρχει διαφυγή από το "Capitan Enslavement" που οδηγεί τον κόσμο μέχρι και στον φόνο, προκειμένου να αποκτήσει όλο και περισσότερο χρήμα, ώσπου, μέσα στην ασταμάτητη απληστία του, απομονώνεται και αποτρελαίνεται, βλέποντας παντού πιθανούς εχθρούς, και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Διαπερνάμε ανυποχώρητοι τα εμπόδια και τον γραμμικό χρόνο και παραμένουμε προσηλωμένοι στη μοίρα μας, διαμορφώνοντάς τη με τις επιλογές μας στο "Kairos". Δεν πρέπει να πιστεύουμε άκριτα όσα βλέπουμε και διαβάζουμε από ειδικούς στην "Propaganda", αφού πρόκειται για ανώριμα, φοβισμένα και μοναχικά καθάρματα, συνηθισμένα στο να διαστρεβλώνουν λέξεις, να ασκούν κριτική σε ό,τι αδυνατούν να κατανοήσουν και να μειώνουν άτομα, τα οποία δεν θα τολμούσαν ποτέ να αντιμετωπίσουν κατ' ιδίαν, γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι αξιολύπητες "Cut-Throat" εταιρείες μας φλομώνουν στο ψέμα και τις κενές υποσχέσεις, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν, δεν ενδίδουμε και επιλέγουμε να παραμείνουμε ακέραιοι μέχρι τέλους, και εγκαταλείπουν κάθε ελπίδα οι "Convicted in Life", χαμένες ψυχές, εισερχόμενες στην Κόλαση, το μέρος του αιώνιου πόνου, αφού στη ζωή επαναλάμβαναν τα ίδια λάθη διαρκώς. Τα φτερωτά "Troops of Doom" του Αντίχριστου σπέρνουν την καταστροφή τριγύρω, βάφοντας με αίμα τους τοίχους των εκκλησιών, οι βωμοί φλέγονται και ο μεσσίας βρίσκεται αλυσοδεμένος στον Άδη. Στον πυρηνικό πόλεμο, μονάχα ο θάνατος βασιλεύει και η ανθρωπότητα αφανίζεται. Προσπαθούμε να απεγκλωβιστούμε από τις αμφιβολίες που κατακλύζουν το μυαλό μας, γεμίζοντάς μας με το "Agony of Defeat", οι ελπίδες, όμως, σβήνουν και πρέπει να το αποδεχτούμε, υπάρχει τόση παράλογη βία τριγύρω, αλλά το προκατειλημμένo "Slave New World" επιθυμεί να λογοκρίνει μέχρι και τον αέρα μας, σκλαβώνοντάς ελεύθερους ανθρώπους. Χάος κυριαρχεί μ.Χ. στο "Refuse/Resist", με τα tanks και την αστυνομία στους δρόμους να αιματοκυλούν τον μανιασμένο, απτόητο λαό, ο οποίος ξεκινά το λιντσάρισμα και το κάψιμο αμαξιών. Πανδαιμόνιο επικρατεί κατά το "Arise", με το ανθρώπινο είδος να εξαλείφεται σε πολέμους κατά της δήθεν τρομοκρατίας και τον παλιό, νεκρό κόσμο να αναγεννάται κάτω από έναν ανοιχτόχρωμο γκρίζο ουρανό, χωρίς πια τις παρεμβατικές θρησκείες να διαιωνίζουν προβλήματα, και στο "Ratamahatta" ο Zé do Caixão αναζητά την τέλεια fubanga, ο Zumbi ενθαρρύνει συμπατριώτες του να απελευθερωθούν από τη σκλαβιά, ενώ ο Lampião δοξάζεται ως θρύλος στις απανταχού favelas και τις άθλιες bibocas, όλα σε μια περιοχή γεμάτη τόσο με μοναδικά malocas, όσο και με φτωχικά garagens και κακόφημα bocadas. Απελευθερωνόμαστε και γινόμαστε όλοι δυνατότεροι, χωρίς να αλλάξουμε τους τρόπους μας ή να προσποιούμαστε, απλά πηγαίνοντας στο μέρος, όπου βρίσκουμε τα "Roots Bloody Roots". Μετά από 1 ώρα και 10 λεπτά ακραίου ξεσπάσματος, η μπάντα ολοκληρώνει την εμφάνισή της. Με εξωτικό, κρυστάλλινο ήχο και εκπέμποντας απίστευτη ενεργητικότητα στη σκηνή, κάλεσε το τεράστιο κοινό να την ακολουθήσουμε στα βάθη της σύγχρονης ζούγκλας, εκεί που το φρενήρες παίξιμο του Eloy Casagrande (Drums, Percussion) προκαλεί βροχές, ο Paulo Jr. (Bass) εκπέμπει στις σαμανικές συχνότητες των ελεύθερων ιθαγενών, ενώ η ανεξέλεγκτη οργή μας καθοδηγείται από τον χαρισματικό Derrick Green (Vocals). Porra!
Setlist
Isolation
Territory
Means to an End
Capital Enslavement
Kairos
Propaganda
Cut-Throat
Convicted in Life
Troops of Doom
Agony of Defeat
Slave New World
Refuse/Resist
Arise
Ratamahatta
Roots Bloody Roots
Το φετινό Release έφτασε στο μεγαλοπρεπές κλείσιμό του, ολοκληρώνοντας το φεστιβαλικό καλοκαίρι αυτού του έτους και δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερες προσδοκίες για το επόμενο, μέσα από τη σεμιναριακή διοργάνωση του Fuzz του αποψινού μουσικού extravaganza, στο οποίο οι Sepultura, κάνοντας 15 δυναμικές κοινωνικοπολιτικές δηλώσεις, ανέτρεψαν οριστικά το παρόν status quo. Under a pale grey sky we shall arise!
Photos: Cristina Alossi
Comments
Post a Comment