Øystein G. Brun (Borknagar - Guitars): "Σε μια φυσιολογική ζωή, το να χάνεις τον πατέρα ή τη μητέρα σου αποτελεί κάτι πραγματικά βάρβαρο."

Μετά από ένα έντονο καλοκαιρινό συναυλιακό όργιο, αποχαιρετάμε την ξέγνοιαστη εποχή του χρόνου, για να υποδεχτούμε εκείνη των νέων ξεκινημάτων. Την Κυριακή 28/08/22, θα απολαύσουμε τους Borknagar στο Κύτταρο, και το Metal Asylum συνομιλεί με τον Øystein G. Brun (Guitars) για το τελευταίο, υπέροχο "True North" (2019), για πολύ προσωπικά βιώματα του ίδιου που λειτούργησαν σαν έμπνευση, αλλά και τη στάση του απέναντι σε μια πληθώρα ζητημάτων, όπως η θρησκεία, η μουσική βιομηχανία και η σημασία του ανήκειν. Επικοινωνώντας μαζί του, κατάλαβα ότι εκπέμπουμε ακριβώς στα ίδια μήκη κύματος, κατανοώντας ακόμα περισσότερο γιατί με αγγίζει τόσο πολύ η μουσική τους.

Καλησπέρα Øystein, είναι μεγάλη μου τιμή που μιλάμε!

Καλησπέρα, χαίρομαι πολύ που μιλάμε και γενικά που επανερχόμαστε στη διαδικασία επικοινωνίας, συναυλιών κτλ. 

Πέρασαν 3 χρόνια από το masterpiece "True North" (2019), ένα Full-length που αγαπήθηκε και από τους fans, αλλά και από τον τύπο. Λέγοντας αυτό, με την ασφάλεια που παρέχει ο χρόνος, κοιτώντας πίσω, ποια είναι τα συναισθήματά σου απέναντι του;

Ξέρεις, ακόμη έχω σε υψηλή εκτίμηση αυτό το Full-length, αποτελεί σίγουρα μία αποκορύφωση της μουσικής μας ιστορίας κατά κάποιον τρόπο. Θέλω να πω, το νιώθω τόσο ολοκληρωμένο κι επίσης αισθάνομαι ότι, υπό ένα χαριτωμένο πρίσμα, εκπροσωπεί ολόκληρη την καριέρα της μπάντας υπό μία έννοια. Εμπεριέχει, βασικά, ό,τι προσπαθούμε να κάνουμε από το ντεμπούτο μας μέχρι σήμερα, όλες τις όψεις, όλα τα σκαμπανεβάσματα, όλες τις δυναμικές που επιθυμούμε να φέρνουμε στη μουσική. Νομίζω ότι είναι υπέροχο. Πρέπει να παραδεχτώ πως δεν το ακούω τόσο αυτές τις μέρες, επειδή παίζουμε τα κομμάτια του συχνά, αλλά, για μένα, είναι ένα τέλειο album, δεδομένου ότι, ειλικρινά, δεν υπάρχει κάτι που θα ήθελα να του αλλάξω. Δεν μπορώ να με δω να κάνω κάτι διαφορετικό με το περιεχόμενό του. Οπότε, ναι, για μένα είναι τέλειο, το αγαπώ, είμαι πολύ περήφανος για αυτό. Κι επίσης, για μένα ένα album δεν αποτελεί απλά αποτέλεσμα κάποιας δουλειάς, στην περίπτωσή μας μουσικής, αλλά και μία κατάθεση της εποχής μας. Είναι πανέμορφο, λοιπόν! Πάραυτα, τώρα δουλεύουμε παρασκηνιακά πάνω στο νέο μας album, απλά πρέπει να  ξεμπερδέψουμε με τις περιοδείες που λαμβάνουν χώρα, υπάρχει μεγάλη κινητικότητα μετά την πανδημία. Κατά τη γνώμη μου, θα προκύψει ένα "True North" (2019) επί δύο, θα ακολουθήσουμε το συγκεκριμένο μουσικό μονοπάτι και θα δημιουργήσουμε ένα μεγαλύτερο και πιο τολμηρό album για τον επόμενο γύρο. Οπότε, ναι, το προηγούμενο Full-length μας αποτελεί ένα καλό βήμα στην καριέρα μας, και το επόμενο βήμα μας θα είναι, όπως είπα, μεγαλύτερο, πιο τολμηρό και σπουδαιότερο. 

Μιλώντας για αυτό το album, τον τίτλο, το υπέροχο εικαστικό κομμάτι, το μουσικό περιεχόμενο, όλα δείχνουν πως αποτελεί έναν φόρο τιμής στην πόλη σας, οπότε θα ρωτήσω: είναι το Bergen, στο Vestland της Νορβηγίας γενικά, ο Αληθής Βορράς;

Για μένα, ναι. Θέλω να πω, όταν περιοδεύω, όταν μου λείπει κάπως το σπίτι, ναι. Ξέρεις, πρόσφατα ολοκληρώσαμε μια περιοδεία στην Αμερική. Έχω παιδιά, έχω ζωή και μου έλειψαν. Και ακόμη κι αν το μυαλό μου είναι φυσικά στο ταξίδι, η καρδιά μου βρίσκεται πάντα σπίτι κατά κάποιον τρόπο. Έχω αυτήν τη θέση, την πολυθρόνα, στο σαλόνι μου, το δικό μου σημείο μηδέν. Τα πάντα προκύπτουν από τη συγκεκριμένη θέση. Σε ευρύτερο πλαίσιο, βέβαια, το true north αποτελεί βασικά έναν όρο πλοήγησης. Η βασική ιδέα που είχαμε πίσω από τον τίτλο είχε ως εξής: ο Αληθής Βορράς είναι αντικειμενικό. Αν τα πάντα αποτύχουν, π.χ. το GPS στο αμάξι ή κάποιος που βρίσκεται σε πλοίο και έχει χαθεί σε μια καταιγίδα ή ομίχλη, αν γενικά δεν μπορείς να προσανατολιστείς, βρίσκεις τον Αληθή Βορρά και ξέρεις κάπως πού είσαι και πού πρέπει να κατευθυνθείς. Πρόκειται για την ιδέα του να επιστρέφεις σπίτι, στην ασφάλειά σου, στην άνεσή σου, όπως συμβαίνει με μένα. Για άλλους ανθρώπους, μπορεί να συμβολίζει κάτι άλλο, κάποιο διαφορετικό μέρος, ακόμη φυσικά και τον νότο, haha! Βασικά, αυτός ο κόσμος του χάους, με όλα όσα του συμβαίνουν- έχουμε τον πόλεμο στην Ευρώπη τώρα-, όλα όσα λαμβάνουν χώρα είναι μεγαλύτερα από την κοινωνία. Θέλαμε απλώς να φέρουμε στο προσκήνιο την ιδέα πως ορισμένα πράγματα στη ζωή βρίσκονται εκεί, και πάντοτε θα βρίσκονται εκεί. Στο συγκεκριμένο album την αναπαριστάμε με ένα βουνό, ένα από τα πιο ισχυρά πράγματα που γνωρίζω. Έχω στενή σχέση με τα βουνά, το τοπικό μας βουνό βρίσκεται ακριβώς πίσω από το σπίτι μου και αποτελεί το υψηλότερο στο Bergen. Έχω τη δική μου πύλη, το δικό μου μονοπάτι προς αυτό. Για μένα, αποτελεί ένα δυνατό σύμβολο. Πολλά συμβαίνουν: μπορείς να βομβαρδίσεις τη Νορβηγία, μπορείς να βομβαρδίσεις το Bergen, αλλά το βουνό θα συνεχίσει να στέκεται εκεί, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ουσιαστικά, αυτή ήταν η γενική ιδέα που είχαμε γύρω από τον συγκεκριμένο τίτλο.

Καθώς το τσέκαρα, παρατήρησα ότι το "Wild Father's Heart" είναι αφιερωμένο στον εκλιπόντα πατέρα σου. Δεν πρόκειται για την πρώτη φορά που αφιερώνετε το κομμάτι ενός album σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Όταν κυκλοφορήσατε το "The Olden Domain" (1997), το "Om hundrede aar er alting glemt" ήταν αφιερωμένο στον πατέρα του Ivar Bjørnson's [Enslaved - Guitars, Keyboards, Piano, Electronics, Effects, Percussion, Vocals (backing)]. Φαίνεται ότι η πατρική φιγούρα είναι συναισθηματικά πολύ σημαντική (και με επιρροή) στις τάξεις της μπάντας.

Ναι, οπωσδήποτε. Μέσα στο στιχουργικό τοπίο που δουλεύουμε, εγώ τουλάχιστον έχω μία, πώς να το πω... μερικές φορές μπορεί ακούγεται αρνητική, αλλά υπό μία έννοια γίνεται να αποτελεί και θετική λέξη, και αυτή είναι η "προϊστορική". Αυτή η προϊστορική αίσθηση του να ξέρεις πού ανήκεις, ποιος είναι ο πατέρας σου, από πού προέρχεσαι, όλα αυτά, διότι, όταν ταξιδεύεις στον κόσμο, όπως ένας μουσικός ή δικηγόρος ή δημοσιογράφος κλπ., το κάνεις με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ασφάλεια, εάν γνωρίζεις την καταγωγή σου, εάν διαθέτεις κάποιες ρίζες, είτε αυτές είναι ο πατέρας σου, είτε η μητέρα σου, είτε ένα μέρος, ή ακόμη και η γάτα σου. Δεν θέλω να πω σε κανέναν πώς πρέπει να ζει τη ζωή του ή τι να αποτελεί σημαντικό για άλλους, αλλά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά παλιές νορβηγικές παραδόσεις και την ανατροφή μου κ.ο.κ., ο δικός μου τρόπος να εκφράσω το παραπάνω  πραγματοποιείται μέσω τούτης της πατρικής φιγούρας. Νομίζω πως, μέσα στα χρόνια, μέσω εκείνης έχει διαμορφωθεί και η θρησκεία που ξέρουμε. Να ξεκαθαρίσω πως εγώ προσωπικά είμαι αθεϊστής, αλλά θεωρώ ότι, εάν ξεφλουδίσεις εξολοκλήρου τις θρησκείες, θα δεις πως όλες αφορούν το ίδιο πράγμα: αυτήν την αίσθηση του ανήκεις κάπου, να προέρχεσαι από κάπου, να έχεις κάποιες ρίζες μέσα στον κόσμο. Υποθέτω πως αυτός είναι ο τρόπος μας να εκφραζόμαστε για τέτοια ζητήματα. Και, για να προσθέσω και λίγες παραπάνω πληροφορίες, πάντα ήταν πολύ σημαντικό για μένα να διατηρώ τη μουσική και τους στίχους ειλικρινείς. Και πώς το κάνεις αυτό σε έναν κόσμο με YouTube κλπ., πώς κρατάς την έκφρασή σου ειλικρινή; Εγώ το κάνω κρατώντας τη μουσική μου όσο πιο αληθινή γίνεται, επηρεασμένη από τη ζωή μου. Πρέπει να αντικατοπτρίζει όλες τις όψεις της ζωής, τις άσχημες στιγμές, τις όμορφες στιγμές, τις ισχυρές, καθώς και τις αδύναμες. Ανέφερες το "Wild Father's Heart", ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για μένα. Ήμουν πολύ αδύναμος εκείνη την περίοδο. Όταν ξεκίνησα να το γράφω, ο πατέρας μου ήταν πολύ άρρωστος. Υπήρχε πολύ δράμα με τα νοσοκομεία, την αναπνευστική στήριξη, λες και ήμασταν σε τροχόσπιτο εγώ και η οικογένειά μου, να προσπαθούμε να τηλεφωνήσουμε σε ιατρούς στην Αμερική για να μάθουμε τι είναι αυτό, τι συμβαίνει- ακόμα δεν γνωρίζουμε τι το προκάλεσε, το γιατί πέθανε, το σώμα του απλώς κατέρρευσε. Ήμουν αδύναμος, στεναχωρημένος, πες το όπως θες, αισθάνθηκα όμως τελείως γυμνός σαν άνθρωπος. Ξέρεις, είμαι 47 τώρα, τότε ήμουν 41 ή κάτι τέτοιο, και εκείνον τον καιρό ένιωθα δυνατός, ότι έχω κάνει τα πάντα, πως έχω πραγματοποιήσει τόσα. Είχαμε χτίσει το studio μαζί, έχτισα ο ίδιος το σπίτι μου, είχα κάνει τόσα πολλά σε τούτο τον κόσμο, είχα δουλέψει πολύ. Ήμουν ένας δυνατός τύπος, μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα. Δεν μπορούσα, όμως, να έχω τον πατέρα μου. Αυτή, λοιπόν, ήταν η ιδέα πίσω από το κομμάτι αυτό. Ήθελα να είναι συναισθηματικό, ήθελα να είναι ευαίσθητο κτλ, ήθελα, όμως, να είναι, λόγω της προσωπικότητας του πατέρα μου, και λίγο 

εμψυχωτικό. Ναι, ο θάνατος δεν είναι εμψυχωτικός. Είναι μαύρο σκοτάδι. Είναι όσο πιο μαύρο μπορείς να φανταστείς το να χάνεις την κοντινότερη οικογένειά σου, τον πατέρα σου ή όποιον τέλος πάντων, είναι το πιο μαύρο του μαύρου, κατά τη γνώμη μου, από οτιδήποτε μπορείς να βιώσεις ως ανθρώπινο ον. Υπάρχουν, φυσικά, κι άλλα πράγματα, όπως ο βασανισμός και άλλα. Σε μια φυσιολογική ζωή, το να χάνεις τον πατέρα ή τη μητέρα σου αποτελεί κάτι πραγματικά βάρβαρο. Είναι πυκνό σκοτάδι, δεν υπάρχει στην αλήθεια κάποια αίσθηση δικαιοσύνης ή λύτρωσης, δεν υπάρχει τίποτα που να βοηθάει, γιατί, στο τέλος της ημέρας, το συγκεκριμένο άτομο πεθαίνει. Όσο βάρβαρο κι αν ακούγεται, όμως, ο πατέρας μου ήταν πάντα ένας τύπος που συνέχιζε, που προχώραγε. Επόμενο βουνό, "ah, πονάει η μέση μου, πάμε όμως". Είχε εκείνη τη θετική ενέργεια του να μην τα παρατάς. Γι' αυτό ήθελα αυτό το κομμάτι να είναι στενάχωρο, συναισθηματικό και πολύ προσωπικό, αλλά ήθελα να του προσδώσω και έναν πιο εμψυχωτικό τόνο. Γιατί τέτοια ήταν η προσωπικότητα του πατέρα μου.

Για άλλη μια φορά, το Full-length κυκλοφόρησε από την high-profile Century Media Records. Με την εξαίρεση ενός μικρού διαλείμματος στα early '10s η ιστορία σας μαζί πάει πίσω στο 1997. Νομίζω ότι μπορούμε να πούμε πως, μετά από τόσα χρόνια, πρόκειται για μια win win συνεργασία.

Ναι ναι, είμαι με τη Century Media Records από τότε που ήμουν περίπου 20 χρόνων. Σχεδόν όλη μου τη ζωή είμαστε μαζί, τους γνωρίσω τους ανθρώπους. Για να είμαι ειλικρινής υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω, διαφορετικές γνώμες, διαφωνίες, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε ένα σεβασμό από κοινού, αλλά και κέρδος από αυτό. Εκείνοι πουλάνε δίσκους και μαζί έχουμε χτίσει ένα μέρος της μουσικής ιστορίας. Είναι πολύ καλοί, και, αν και είναι μια μεγάλη εταιρία, όλοι στην Century Media Records ακόμα έχουν την καρδιά για τη μουσική και αυτό κάνει τη διαφορά. Δεν με ενδιαφέρει ποιος πουλάει CDs στον κόσμο και γενικά πράγματα της βιομηχανίας, γιατί όσο μεγαλώνω βλέπω ότι το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι γύρω μας, είτε είναι ο sound engineer, μέλη της μπάντας ή η δισκογραφική εταιρεία ή ο manager. Το θέμα είναι να εμπιστεύεσαι τον άλλον και να βγάζουμε το καλύτερο που μπορούμε, οπότε είμαστε: "ας κάνουμε αυτό, αυτό και αυτό και ας βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας" και από τις δύο πλευρές, και βασικά αυτό είναι όλο το παιχνίδι της ζωής, είναι ο τρόπος να επιτύχουμε εμείς οι άνθρωποι, είτε πρόκειται για πωλήσεις δίσκων ή για να λύσουμε σημαντικά προβλήματα.

Τώρα, ας πάμε πίσω μερικά χρόνια. Στα mid '00s, κυκλοφορήσατε ένα ακουστικό Full-length, το Origin (2006). Ήταν σίγουρα μία  ευχάριστη έκπληξη, αλλά πώς και αποφασίσατε να δημιουργήσετε ένα album τέτοιας φύσεως εκείνη τη περίοδο;

Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, και πάντα είμαι ειλικρινής, εκείνη η περίοδος ήταν κάπως ιδιαίτερη για πολλούς από εμάς στην μπάντα, κυρίως, ίσως, λόγω του πού βρισκόμασταν ως ανθρώπινα όντα. Ξέρεις, ξεκινήσαμε να ενηλικιωνόμαστε: δουλεύαμε, σπουδάζαμε, πολλά άλλαξαν στην καθημερινότητά μας. Στα early '00s οι ζωές μας ήταν λίγο χαοτικές υπό μία έννοια. Θυμάμαι κάναμε το "Empiricism" (2001), ένα, κατά τη γνώμη μου, πολύ συγκεντρωμένο, πραγματικά cool album με τον τρόπο του. Υπάρχουν πράγματα που θα ήθελα να συζητήσω σχετικά με την παραγωγή του, αλλά, μουσικά μιλώντας, νομίζω ότι είναι καταπληκτικό, ακόμα το αγαπώ ο ίδιος. Μετά δημιουργήσαμε το "Epic" (2004), το οποίο ήταν ένα ολικό, πάμε-να-τα-δώσουμε-όλα album. Εκ των υστέρων, έτσι αισθανθήκαμε. Η φωτιά μας 
έκαιγε όσο περισσότερο γινόταν, υπήρχε έντονο το φιλοσοφικό στοιχείο, υπήρχαν πολυσύνθετες συνθέσεις κ.ο.κ.. Το θυμάμαι το συγκεκριμένο album και ακόμα μου αρέσει, υπάρχουν, ως συνήθως, κάποια ζητήματα παραγωγής, αλλά, μετά την ολοκλήρωσή του, είχα αυτήν την έντονη αίσθηση ή επιθυμία να προσγειωθούμε λίγο. Δεν ήθελα να χάσω τον εαυτό μου μουσικά, αν με καταλαβαίνεις. Ένιωθα ότι είχα παρεκκλίνει λίγο, ότι "ω, δεν είμαστε πολύ συγκεντρωμένοι, είμαστε λίγο από όλα εδώ". Ήταν cool για εμάς ως μουσικοί να το κάνουμε, αλλά θέλησα να το απλοποιήσω λίγο ξανά και σκεφτόμουν ποια αποτελούν τα βασικά στοιχεία μας. Και τότε μου ήρθε η ιδέα: τα πολύ πρώτα riffs που έγραψα για εμάς ήταν ακουστικά μέρη. Βασικά, πριν ξεκινήσω την μπάντα, άρχισα να γράφω ακουστική μουσική. Τα ακουστικά κομμάτια του πρώτου μας album ήταν τα πρώτα που έγραψα για τους Borknagar. Δεν έγραφα Metal μουσική στην αρχή, αλλά ακουστική, haha! Οπότε, είπα "ας το κάνουμε, ας πάμε πίσω κι ας αρχίσουμε από το μηδέν" με τη συγκεκριμένη ιδέα, κι αυτό ακριβώς κάναμε. Αφαιρείς τα πάντα και φτάνεις πίσω στον πυρήνα της μπάντας. Πώς να το εξηγήσω, είναι οι δυναμικές του μουσικού, να ακούς την καρδιά σου και τι θέλεις να κάνεις. Επιπλέον, ήταν πάντα σημαντικό για μένα να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, υπό την έννοια ότι δεν θα έφτιαχνα ποτέ ένα album που ένας παραγωγός ή μια εταιρεία θα μου ζητούσε, αλλά δεν θα ένιωθα εγώ. "Δεν θέλω να κάνω αυτό τώρα, δεν μου κάθεται καλά, ίσως σε 10 χρόνια, ίσως σε 5, ποιος ξέρει, σε αυτήν τη φάση της ζωής και της καριέρας μου, δεν έχω τέτοιες μουσικές ιδέες". Ποτέ δεν έχω συμβιβαστεί στον συγκεκριμένο τομέα. Φυσικά, Labels, managers κλπ. έχουν προσπαθήσει να μου πουν "ίσως πρέπει να κινηθείς έτσι, διότι το Viking Metal είναι στα πάνω του". Ok, cool, εγώ όμως θα κάνω το κομμάτι μου, είτε αρέσει στον κόσμο, είτε όχι, haha! Κανένας συμβιβασμός. Γι'αυτό, άλλωστε, και σε όλα τα albums που έχουμε δημιουργήσει διατηρώ έναν ενεργό ρόλο στην παραγωγή, έχω υπάρξει συμπαραγωγός, έχω λάβει μέρος στη διαδικασία του Mixing κ.ο.κ., ακριβώς γιατί, για να επιστρέφουμε και στη βασική ιδέα, θέλω ειλικρίνεια στη μουσική, θέλω να βρίσκομαι όσο πιο κοντά στον ακροατή, στον fan, σε όποιον αγοράζει τα albums μας, γίνεται. Δεν θέλω πολλούς παραγωγούς ή managers μεταξύ μας, αλλά να υπάρχει μια ξεκάθαρη γραμμή προς τους fans μας. Ό,τι γράφω ή ηχογραφώ εδώ προσπαθώ συνέχεια να δω πώς θα το προβάλλω σε αυτούς, σε όλη του την υπόσταση.

Μιλώντας για το παρελθόν, ας επισκεφθούμε και τις πρώιμες ημέρες σας. Σε ό,τι αφορά το ντεμπούτο Full-length σας, Borknagar (1996) είχατε δηλώσει ότι για καλλιτεχνικούς σκοπούς, επιλέξατε να κρατήσετε τους στίχους κρυμμένους από τη δημοσιότητα. Πώς και αποφασίσατε να μην κυκλοφόρησε στίχους στο συγκεκριμένο album;  Μέχρι σήμερα δεν έχουν κυκλοφορήσει. Θα επανεξετάζατε ίσως τη στάση σας σε αυτό; Άλλωστε, ό,τι έχετε κυκλοφορήσει μετά από αυτό το album, συμπεριλαμβάνει τους στίχους.

Έχω να σε ενημερώσω κάτι! Στην επανακυκλοφορία του ντεμπούτου μας, θα βρεις τους στίχους, haha, αλλά είναι κάπως κρυμμένοι και πρέπει να ξοδέψεις λίγο χρόνο γιατί είναι κάπως δύσκολο να τους δεις. Bασικά, βρίσκονται στην αρχική τους μορφή, χειρόγραφοι από τότε, και επίτηδες τους κάναμε δύσκολους στην ανάγνωση και πρέπει να ξοδέψεις λίγο χρόνο, αλλά είναι εκεί!

Καθώς σκεφτόμουν τη δισκογραφία σας, συνειδητοποίησα ότι δεν έχετε ακόμα κυκλοφορήσει κάποιο live album. Αυτή τη περίοδο η μπάντα έχει ένα αξιοσέβαστο back catalog, βρίσκεται σε φοβερή φόρμα live και διαθέτει την εμπειρία τουλάχιστον 3 δεκαετιών. Δεν νομίζεις ότι είναι καιρός και για μια τέτοια κυκλοφορία;

Όχι. Haha! Δεν θέλω να είμαι η άσπρο ή μαύρο σε αυτό, αλλά πάντα ήμουν λίγο σκεπτικός με τις live κυκλοφορίες και αυτό συμβαίνει γιατί στην αγνή του μορφή ένα live είναι ένα live, και πρέπει να είναι ένα live. Σε πολλά festivals μας το προτείνουν, όπως και στο Hellfest, αλλά ήμασταν, πιθανόν, η μόνη μπάντα σε όλο τον κόσμο που είπαμε "όχι, δεν το θέλουμε". Πρόκειται για μια ιδέα που έχω πολύ καιρό, κάπως θέλω να προστατέψω τη μαγική ατμόσφαιρα του live, δεν ξέρω σε αυτήν την καταναλωτική κοινωνία γιατί όλοι περιμένουν κάτι τέτοιο, αλλά δεν μπορώ να το ενστερνιστώ. Δεν θέλω να είμαι απόλυτος, ούτε να έρθω σε αντιπαράθεση με κάποιον που το έχει κάνει και του αρέσει, απλά έχω αυτήν την ιδέα, ότι το live πρέπει να είναι live, να έρχονται άνθρωποι στις συναυλίες μας και να μας συναντούν. Δεν θέλω να χαλάσω το concept του "είμαστε live μπάντα". Μπορεί να ακούγεται παλιομοδίτικο, αλλά έτσι είναι. Βέβαια, δεν μπορώ να αποκλείσω τίποτα, γιατί έχει να κάνει και με την προώθηση της μπάντας, οπότε μπορεί, δεν ξέρω.

Πριν μερικά χρόνια η ανθρωπότητα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την ανερχόμενη πανδημία του COVID-19. Τώρα, όχι μόνο δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να την εξολοθρεύσουμε, αλλά λαμβάνει χώρα και ένας πόλεμος στην Ουκρανία. Μιας και η στιχουργική σας προσέγγιση είναι, αρκετά πνευματική, και λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με την αστρονομία, εισερχόμαστε στην Εποχή του Υδροχόου, μια καθόλα πνευματική περίοδο, πώς διαχειρίζεσαι τη νέα πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε, τόσο προσωπικά, όσο και στη μπάντα;

Θα ήθελα απλά να αναφέρω ότι η πνευματικότητα είναι σημαντική για τη μουσική και για εμάς, αλλά όχι με την θρησκευτική έννοια, πρόκειται για σημαντική διαφορά. Είμαι αθεϊστής, όλοι στην μπάντα είναι. Θέλω να πάρω πίσω την έννοια της πνευματικότητας, διότι μπορείς να είσαι πνευματικός, να έχεις σκέψεις για την ζωή, να είσαι φιλοσοφημένος και να μην είσαι θρησκευόμενος, αυτό αποτελεί την αρχική μου θέση. Λέγοντας αυτό, όσο αφορά τον πόλεμο και την πανδημία δεν είμαστε μια πολιτική μπάντα, δεν θέλω να χρησιμοποιώ τη μουσική γι' αυτό, δεν είμαστε το CNN ή το BBC, ας μείνουν εκεί τα νέα και όλα αυτά. Μπορεί να ακούγεται χαζός ο τρόπος που το λέω, αλλά από όταν έφτιαξα την μπάντα ήθελα οι στίχοι και η μουσική να δημιουργούν μια συμπαντική φούσκα δική μου, γύρω μου, ανεξάρτητα από τον χρόνο, την κοινωνία, την πολιτική και τη θρησκεία. Στους στίχους χρησιμοποιούμε την φύση, θέλω να προβάλλω αυτό και να βγάλω μια naturalistic πλευρά. Εάν κάποιος αφομοιώσει τη μουσική μας, θα νιώσει ότι ζει στην εποχή της πέτρας, του σιδήρου, του χαλκού και ότι περπατάει με ένα τσεκούρι στο δάσος. Δεν έχουμε στοιχεία που να συνδέονται με την μοντέρνα κοινωνία. Όλος ο κόσμος είναι για όλους, συνδεόμενος με τη φύση, αυτό πιστεύω. Είμαστε μια μπάντα που εκφράζει την ανησυχία της για το περιβάλλον, αλλά όχι σαν την Greenpeace, δεν γίνεται με τη μορφή δράσης, με διαμαρτυρίες σχετικά με το πετρέλαιο και όλα αυτά, αλλά με τον αντίθετο τρόπο, δείχνοντας στον κόσμο την ομορφιά της φύσης και θέλω ο κόσμος να δει την αξία αυτή, να αντιληφθεί τον πυρήνα της ύπαρξης μας. Την ίδια στιγμή θα δημιουργηθεί το κίνητρο να κάνουν κάτι γι' αυτό, να πουν "ας μη γαμήσουμε τον κόσμο, ας μην καταναλώσουμε όλες τις πηγές ενέργειας που έχουμε, ας κρατήσουμε αυτή τη δύναμη ζωντανή, με όλα τα ζώα μαζί της", αντί να ασχολούνται με τη θρησκεία, γι' αυτό είμαι και επικριτικός απέναντί της, ειδικά στον Χριστιανισμό, γιατί αποτελεί την κύρια θρησκεία στη Νορβηγία. Σκέψου εναντιώθηκα στον τοπικό ιερέα και στο σχολείο, με έχουν βγάλει οι εφημερίδες γιατί πολέμησα τη θρησκεία στη Νορβηγία. 10 χρόνια πριν, με τη γερμανική κοινωνία της Νορβηγίας σπατάλησα περίπου 7 χρόνια, συζητώντας, γράφοντας άρθρα σε εφημερίδες ότι δεν επιτρέπεται να κηρύσσουν τη θρησκεία στα σχολεία. Αυτό ήταν το κυρίως θέμα μου, γιατί όταν η κόρη μου πήγαινε σχολείο, πριν 15 χρόνια, είχα τρελαθεί με το πόσο χρόνο σπαταλάνε στο να κηρύσσουν αντί να διδάσκουν αντικειμενικά, δηλαδή να εξάγουν τις διαφορές που έχουν οι θρησκείες μεταξύ τους, ο Χριστιανισμός με το Ισλάμ και τον Ινδουισμό για παράδειγμα, αλλά προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά να γίνουν Lutheran Χριστιανοί, κάτι που απέχει πολύ από τον νόμο σύμφωνα με τα ανθρώπινα δικαιώματα και είναι κάτι στο οποίο εστίασα πολύ. Πριν 10 χρόνια ήμουν πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα για τα παράπονα μου στην κυβέρνηση και με ένα τρόπο, εγώ και η σύζυγός μου, καταφέραμε να αλλάξουμε κάπως τον νόμο σχετικά με αυτό. Πολέμησα γι' αυτό, αλλά δεν είμαι ενάντια της θρησκείας καθαυτής. Εάν κάποιος είναι θρησκευόμενος το σέβομαι, αλλά οι οργανισμοί που σχετίζονται με αυτό πρέπει να ακολουθούν τους νόμους της κοινωνίας. Νομίζω και ο Nergal (Behemoth - Guitars, Vocals) έκανε κάτι παρόμοιο στην Πολωνία, με όλα αυτά που γίνονται και εκεί. Έχω ακόμα ένα σωρό άρθρα από εφημερίδες. Όσο αφορά τη μουσική, λοιπόν, δεν εκφράζομαι αντί-θρησκευτικά μέσα από τους στίχους μου, απλά θέλω να δώσω στους ανθρώπους μια εναλλακτική, να δουν την ομορφιά και τη μαγεία της πραγματικότητας. Ένας διάσημος αθεϊστής, ο Richard Dawkins, που δεν συμφωνώ σε όλα μαζί του, λέει μια πολύ όμορφη έκφραση, αυτή της μαγείας της πραγματικότητας και θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή, ότι σαν άνθρωποι πρέπει να καταλάβουμε ότι η πραγματικότητα όπως την βλέπουμε είναι, πέρα από μαγική, συναρπαστική, εμψυχωτική, ενδιαφέρουσα και ένα σωρό. Είναι πιο ενδιαφέρον να διαβάσεις πώς λειτουργεί το οικολογικό μας σύστημα, κάτι πραγματικό, όπως το δάσος πίσω μου, κάτι που δεν αναφέρει η θρησκεία ή η βίβλος. Δεν λέω σε κανέναν να μην πιστεύει, δεν είναι αυτός ο τρόπος μου, θέλω οποίος ακούει τη μουσική μου να έχει μια εναλλακτική στο τραπέζι.

Θα δούμε live τους Borknagar στο Κύτταρο, την Κυριακή 28/08/22. Το αναμένουμε εδώ και καιρό, οπότε τι μπορούμε οι fans να περιμένουμε από αυτή την πολυαναμενόμενη συναυλία;

Ότι θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, θα βάλουμε όλη την καρδιά και τη ψυχή μας για την καλύτερη εμπειρία του κοινού. Δεν είμαστε η μπάντα που έχει pyro, effects και τέτοια πράγματα στη σκηνή, είμαστε απλοί και προσπαθούμε να έχουμε καλή επικοινωνία με τους fans, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως θα βγει ένα live και αυτό είναι συναρπαστικό, ακόμα και για εμάς τους μουσικούς και τις προσδοκίες μας. Δεν γνωρίζουμε αν θα έχουμε κόσμο, αν δεν θα έχουμε, αν θα αρέσει στον κόσμο ή όχι, δεν ξέρουμε, ελπίζουμε όμως να περάσουμε καλά, έχω ένα καλό προαίσθημα γι' αυτό. Η συναυλία έρχεται σε λίγες μέρες, τώρα μιλάμε με τους promoters για τις λεπτομέρειες, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα είναι ωραία! Ελπίζω!

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, ανυπομονώ να σας δω live, και μετά τη συναυλία, we will lay there, in the field...

We will, και πάντα προσπαθούμε να κάνουμε after show πράγματα, να μιλάμε με fans, με φίλους, με ανθρώπους που γνωρίζουμε, οπότε σίγουρα θα τα πούμε. Νομίζω ότι θα είναι και οι φίλοι μας, οι Rotting Christ, και ελπίζω να περάσουμε καλά.

Genre:
Progressive Viking/Folk/Black Metal

Full-lengths:
Borknagar (1996)
The Olden Domain (1997) 
The Archaic Course (1998) 
Quintessence (2000) 
Empiricism (2001) 
Epic (2004) 
Origin (2006) 
Universal (2010) 
Urd (2012) 
Winter Thrice (2016) 
True North (2019)

Current lineup:
Øystein G. Brun (Guitars) 
ICS Vortex [Bass, Vocals (clean, choirs), Vocals (harsh)] 
Lars "Lazare" Nedland [Keyboards, Grand piano, Hammond organ, Vocals (clean, choirs)]
Bjørn Dugstad Rønnow (Drums) 
Jostein Thomassen (Guitars)