Πανδημία, ενεργειακή και οικονομική κρίση, πόλεμος. Η απελπισία και η αβεβαιότητα μας κατακλύζουν, η μουσική για ακόμα μια φορά είναι συντροφιά μας. Οι Cult of Luna έρχονται στο Fuzz, την Τετάρτη 19/10/22, γεμάτοι θλιβερό Atmospheric Sludge/Post-Metal. Όταν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη μιζέρια που μας κατακλύζει, τραγουδάμε γι' αυτήν.
Η δισκογραφία της μπάντας μπόλικη και ποιοτικότατη, και εμείς θα βουτήξουμε στα σκοτεινά νερά της.
Το ομότιτλο "Cult of Luna" (2001) γεννιέται όταν μια νέα, μοντέρνα era ξεκινάει. Έτσι και οι Cult of Luna, δημιουργούν έναν δίσκο-ορόσημο για το Genre. Πρόκειται για το πιο βαρύ ηχητικά album τους, φτιαγμένο ελεύθερα, χωρίς φραγμούς και τίποτα επιτηδευμένο. Διατηρεί στιγμές καίριες, και για την μπάντα, αλλά και για όλο το το Post Metal. Θέλει ακροάσεις για να χωνευτεί, να ανακαλυφθεί το χάος, αλλά και η ομορφιά που βγάζουν οι συνθέσεις του. Πρόκειται για ένα δημιούργημα γεμάτο αντιθέσεις. Όπως το φως με το σκοτάδι...(9)
Το "The Beyond" (2003) αναδύεται από κάποιο στοιχειωμένο εργοστάσιο που φτιάχνει cyborgs. Όλη η αισθητική του είναι εξαιρετική και προσωπικά με ελκύει ιδιαίτερα. To potential της μπάντας έχει φανεί ήδη από το πρώτο album, συνεχίζεται εδώ, αναδεικνύοντας και άλλες πλευρές της. Σε κάθε ακρόαση αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά πράγματα, ανακαλύπτεις νέες στιγμές του που σου μένουν, και γενικά ζεις μια μοναδική εμπειρία. Ηχητικά είναι heavy, όχι όσο το ντεμπούτο, αλλά στα ίδια περίπου μονοπάτια. Όπως και να έχει είναι ακόμα μια πολύ καλή και δυνατή κυκλοφορία (9).
Προχωράμε με το εξαιρετικό "Salvation" (2004). Πρόκειται για μια πειραματική μουσική εμπειρία, άνευ προηγούμενου. Δημιουργικό, με απλά αλλά memorable riffs, μπασογραμμές στο ίδιο μοτίβο, πολύ ταιριαστές, και Drums με μια φοβερή περιοδική δυναμική, που μπορούν να συνοδεύουν απαλά και ήσυχα από πίσω από τις μελωδίες, μα τελικά φτάνουν να βαράνε σε τέτοιο σημείο που ισοπεδώνουν τα πάντα. Όλα αυτά τα όμορφα, κάτω από εξαιρετική παραγωγή, που τα κάνει να ακούγονται όπως πρέπει. Η "μονοτονία" του album είναι η μαγεία του και το χαρακτηριστικό του. Σε μένα προσωπικά οι δονήσεις του λειτουργούν θεραπευτικά (9).
Προχωράμε στην εξέλιξη της μπάντας και το "Somewhere Along the Highway" (2006). Εδώ βρίσκεται ο ορισμός της ατμόσφαιρας και η ολοκλήρωση ταυτοποίησης της μουσικής τους. Είναι το album που ακούς και συνεχίζει να δουλεύει στο μυαλό σου ακόμα και την ώρα που κοιμάσαι. Είναι sneaky, μπαίνει στις σκέψεις σου και καταλαμβάνει όλη σου τη λογική. Το δέος και η μελαγχολία που πηγάζει από το δημιούργημα είναι μοναδικά, όπως και τα Vocals, που δεν είναι για όλους, κάτι που δίνει τον χαρακτήρα που πρέπει να έχει μια μπάντα αυτού του Genre. Μαγευτικό (10).
Μετά από 2 έτη, έχουμε το "Eternal Kingdom" (2008). Εδώ βυθιζόμαστε στην ιστορία του Holger Nillson, μέσα από το ημερολόγιο του. Ο κύριος αυτός, λοιπόν, ήταν ασθενής σε ένα mental Asylum που αργότερα έγινε rehearsal studio της μπάντας, όπου κάπου εκεί βρήκαν το τετράδιο με τις σκέψεις του. Ο Mr Nillson ήταν κλεισμένος γιατί δολοφόνησε τη γυναίκα του, οπότε οι σημειώσεις του σίγουρα έχουν έντονο ενδιαφέρον. Αργότερα κυκλοφόρησε και σε βιβλίο η ιστορία αυτή, όπου αποκαλύφθηκε ότι τελικά ήταν μύθος και όχι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα...ή μήπως όχι; μουσικά κινείται στα ίδια μονοπάτια, ίσως μισό click πιο κάτω από τον προκάτοχό του, ωστόσο ένα πολύ έξυπνο δημιούργημα (9).
5 χρόνια περνούν για να δούμε νέα κυκλοφορία. Το "Vertikal" (2013) κυκλοφορεί και μας αφήνει όλους άφωνους. Επηρεασμένο από την Science Fiction movie, "Metropolis" (1927), έχει αντλήσει όλη τη δραματική της αισθητική και την έχει κάνει μουσική. Ανατριχιαστικό δημιούργημα. Οι εναλλαγές που υπάρχουν, καθώς και τα πανέξυπνα περάσματα το κάνουν να ακούγεται χάνοντας τον χρόνο. Ο Klas Rydberg και η χαρακτηριστική φωνή του μου λείπει, αλλά αυτό δεν θα με κάνει να δω το album αυτό προκατειλημμένα, διότι πρόκειται για ένα αριστούργημα, με μια εξαιρετική παραγωγή που το βοηθάει πολύ να είναι στη κορυφή (10).
Περνούν ακόμα 6 χρόνια και επανέρχονται με το, πάλι εξαίσιο, "A Dawn to Fear" (2019). Διατηρεί στιβαρά sludgy guitar riffs, βροντερό Bass και όμορφα Keyboards. Η εξέλιξη της μουσικής τους εδώ φαίνεται έντονα, καθώς γίνεται μετάβαση σε πιο ζεστές και οργανικές συνθέσεις οι οποίες οδηγούν τον ακροατή στην κάθαρση. Τα Vocals έχουν πολύ ενδιαφέρον, ειδικά τα clean, που είναι ζοφερά, βαθιά και βοηθούν εξαιρετικά στην ατμόσφαιρα του δίσκου. Πιο ώριμη δημιουργία, με ωραία νέα στοιχεία, απόλυτα ταιριαστά (9).
Ένα ακόμα δυναμικό και συναισθηματικό δημιούργημα μας χάρισαν φέτος, με το όνομα "The Long Road North" (2022). Mind-blowing συνθέσεις, εξαιρετική ατμόσφαιρα, πάνε το Genre ένα βήμα παραπάνω πλέον, το αναβαθμίζουν και ακούγεται όπως πρέπει τη συγκεκριμένη περίοδο. Αυτό σημαίνει ωριμότητα: να αναβαθμίζεσαι περιοδικά και παρέα με την εποχή, κάτι που λίγες μπάντες το καταφέρνουν, οι Cult of Luna το πετυχαίνουν με χειρουργική ακρίβεια με αυτό το album (9).
Για να αντιμετωπίσεις τον πόνο και την απελπισία κυκλοφορούν πολλοί τρόποι. Κάποιοι εύκολοι και ανώδυνοι και κάποιοι που χρειάζονται τεράστια δύναμη ψυχής. Υπάρχουν, ωστόσο, και στενόμακρα μονοπάτια που βοηθούν στην επίλυση βαθιών ερωτημάτων, μετά από πολλή δουλειά όμως. Η μουσική, ως τέχνη, ελαφραίνει κάπως το βάρος των σκοτεινών σκέψεων, η φιλοσοφία όμως πάει αυτούς τους προβληματισμούς ένα βήμα παραπάνω. Ο υπαρξισμός είναι ένα μυστήριο ρεύμα που οι Cult of Luna συμμερίζονται. Η σημερινή κοινωνία, βέβαια, βοηθάει πολύ ώστε να υιοθετούν τέτοιες ιδέες και να τις μελετούν περαιτέρω μέσα από τη μουσική. Η ύπαρξη, ως μοναδικός τύπος κάθε ανθρώπου, δεν έχει στατικές έμφυτες ιδιότητες, όπως πιστευόταν ότι συμβαίνει με την ουσία του, αλλά διαμορφώνεται αέναα με την προσωπική του δράση, με αποτέλεσμα να ευθύνεται και γι' αυτό στο οποίο θα καταλήξει. Οι επιλογές είναι δικές μας για το πως θα κάνουμε τη φρίκη της καθημερινότητάς υποφερτή. Οι συναυλίες λειτουργούν σαν παυσίπονο. Ας εκμεταλλευτούμε τις μικρές αυτές χάρες.
Genre:
Atmospheric Sludge/Post-Metal
Full-lengths:
Cult of Luna (2001)
The Beyond (2003)
Salvation (2004)
Somewhere Along the Highway (2006 )
Eternal Kingdom (2008)
Vertikal (2013 )
A Dawn to Fear (2019 )
The Long Road North (2022)
Current lineup:
Magnus Lindberg (Guitars, Percussion)
Johannes Persson (Guitars, Vocals)
Andreas Johansson (Bass)
Thomas Hedlund (Drums)
Fredrik Kihlberg (Guitars, Vocals)
Kristian Karlsson (Keyboards)
Η High Priority, μέσα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, μας προσφέρει τροφή για σκέψη, με μία πολύ ιδιαίτερη συναυλία.
Comments
Post a Comment