Deafheaven: In Blur

Το Σάββατο 15/10/22 θα είναι η μέρα που θα μπούμε σε σκέψεις για τους εαυτούς μας, τις ζωές μας και τον κόσμο γύρω μας, ειδικά με τα γεγονότα και τις καταστάσεις που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό. Σε αυτό θα συντελέσουν οι masters του Post-Black Metal/Shoegaze, Deafheaven, οι οποίοι θα μας δώσουν κάποιες απαντήσεις στο Gagarin 205.

Κάθε album και ένα διαφορετικό ταξίδι με το καθένα να έχει τον δικό του χαρακτήρα και ήχο. 

Μέσα σε λίγα albums, γεμάτα με σκοτεινούς στίχους και συνθέσεις, πραγματοποιείς μία ανασκόπηση του εαυτού σου. Κάθε Full-length έχει να σου προσφέρει διαφορετικά στοιχεία, κάνοντας τη δισκογραφία της μπάντας αρκετά ξεχωριστή. Το ταξίδι μας ξεκινάει με το ''Roads to Judah'' (2010), ένα πρωτοκλασάτο album γεμάτο έξοχες συνθέσεις και στίχους που τις κολακεύουν. Μέσα σε τέσσερα κομμάτια καταλαβαίνεις πως αυτή η μπάντα έχει πατήσει με το δεξί στην πορεία της. Μοναδικό παράπονο είναι η παραγωγή, η οποία προσπαθεί να είναι old-school, αλλά δεν καταφέρνει να ταιριάξει με το κλίμα της ατμόσφαιρας που δημιουργεί το σχήμα. Ωστόσο, οι εξαίσιες συνθέσεις είναι αυτές που πρωταγωνιστούν (8).

Fast forward 3 χρόνια μετά και οι Deafheaven επιστρέφουν με το ''Sunbather'' (2013). Από το εξώφυλλο και μόνο το album σίγουρα θα προκαλεί σε κάποιους μία δυσανασχέτηση και θα τους κάνει να ξύνουν τα κεφάλια τους για το τι πρόκειται να ακούσουν, αλλά δεν μασάμε. Το συγκεκριμένο Full-length αποτελεί μία σημαντική στιγμή για το Genre, αλλά και για την ίδια τη μπάντα. Μπορεί να μην έχει την ωμότητα του προηγούμενου, αλλά έχει καλύτερη παραγωγή και αρκετή ατμόσφαιρα. Είναι ένα underrated διαμάντι (6).  

Έχοντας κάνει δύο τελείως διαφορετικά albums, η μπάντα επιστρέφει με το magnum opus της ονόματι ''New Bermuda" (2015). Το δημιούργημα αυτό φαίνεται να έχει πάρει τα καλύτερα στοιχεία από τα δύο πρώτα και να τα έχει συνδυάσει όπως πρέπει, ώστε να μας προσφέρει ένα από τα καλύτερα Full-lengths της δεκαετίας (There, I said it). Υπάρχουν έξοχες συνθέσεις, μελαγχολικές και ταυτόχρονα με θετικά vibes που ταιριάζουν αψεγάδιαστα με τους στίχους, ενώ ταυτόχρονα η παραγωγή αναδεικνύει τον ήχο και την ατμόσφαιρα που θέλουν να υπάρχει, στο 100%. Φανταστικό (9).

Οι Deafheaven εν έτει 2018 πειραματίζονται για άλλη μια φορά και μας δίνουν το "Ordinary Corrupt Human Love" (2018), ένα album, το όποιο, αν και έχει φοβερές ιδέες και εξαίσια παραγωγή σαν αυτή του "New Bermuda" (2015), είναι ένα σκαλί κάτω από τον προκάτοχό του, καθώς είχε ανεβάσει αρκετά τον πήχη. Παρόλα αυτά, κάθε fan του ιδιώματος, και μη, οφείλει να το ακούσει (7). 

Έχοντας παρακολουθήσει την πορεία της μπάντας και τις αλλαγές της, με την επόμενη κυκλοφορία περίμενα, ως συνήθως, κάτι ιδιαίτερο και ποιοτικό. Ομολογώ πως βρέθηκα μπροστά σε μία απότομη αλλαγή συνθετικής και ηχητικής προσέγγισης, αλλά έπρεπε να το φανταστώ από αυτό το σχήμα. Το "Infinite Granite" (2021) φέρνει αρκετά Shoegaze στοιχεία στον ήχο της μπάντας, γεγονός που σίγουρα θα προβλημάτισε κόσμο, αλλά το αποτέλεσμα είναι τρομερό. Σίγουρα παρεξηγημένο album και ίσως εκτιμηθεί παραπάνω στα επόμενα χρόνια (5).

Φιλοσοφία, Προσωπικές Σκέψεις, Μελαγχολία, Αφηρημένοι, Ενδοσκόπηση. Όταν η κοινωνία σε πιέζει να γίνεις αυτό που θέλει εκείνη, φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι ποιος πραγματικά είσαι και ποιος θέλεις να είσαι. Νομίζεις ότι πέφτεις στον πάτο και σκέφτεσαι πώς θα μπορούσαν τα πράγματα γύρω μας να αλλάξουν. Και εδώ έρχονται οι Deafheaven να σου προτείνουν λύσεις και να σε ωθήσουν να βρεις το δικό σου μονοπάτι με τον τρόπο σου, χωρίς να νοιάζεσαι για το τι θα σου πουν οι άλλοι. Η παραπάνω διαδικασία είναι επίπονη και πολλές φορές θα σε φέρει στα όριά σου. Η ψυχολογία σου θα καταρρεύσει παραπάνω από μία φορές. Οι στίχοι τους περιγράφουν με συγκεκριμένο, αλλά και πιο abstract, τρόπο τέτοιες καταστάσεις, ανάλογα την κατάσταση του μυαλού τους. Επίπονη διαδικασία, η επιβράβευση ωστόσο, καθαρτική.

Genre:
Post-Black Metal/Shoegaze

Full-lengths:
Roads to Judah (2011)
Sunbather (2013)
New Bermuda (2015)
Ordinary Corrupt Human Love (2018)

Infinite Granite (2021)

Current lineup:
Kerry McCoy (Guitars)
George Clark (Vocals)
Daniel Tracy (Drums)
Shiv Mera (Guitars)
Chris Johnson (Bass)

Η Smoke The Fuzz πρόκειται να διοργανώσει μία ανυπέρβλητη συναυλία, γεμάτη με φιλοσοφία και ήχους που θα μας διαταράξουν μόνο θετικά.