Septicflesh / Hypocrisy / The Agonist / Horizon Ignited @Fuzz, Παρασκευή 21/10/22

Τα μυστηριακά και απόκρυφα κείμενα και παραδόσεις ανέκαθεν συνάρπαζαν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου. Από την άλλη, πολλά γεγονότα και φαινόμενα της ιστορίας δεν εξηγούνται απλώς με τη λογική, αλλά... ας πούμε απλώς πως the truth is out there. Έτσι, σήμερα, την Παρασκευή 21/10/22, θα συγκεντρωθούμε στο Fuzz για να εξετάσουμε ιερές γραφές και να αναλύσουμε θεωρίες συνωμοσίας, με αρκετό κόσμο να έχει καταφτάσει ήδη από τις 18:00, όταν και ανοίγουν οι πόρτες. Απόψε, λοιπόν, θα παρακολουθήσω live τους Septicflesh για 3η φορά και, αντίστοιχα, τους Hypocrisy για 1η φορά.

Την αρχή για το απόγευμα, και μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος δεδομένης και της ώρας, κάνουν στις 18:55 οι Horizon Ignited. Για τα επόμενα 30 λεπτά, καταθέτουν τη δική τους, αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση πάνω στο Melodic Death Metal/Metalcore, επιλέγοντας τα "Beyond Your Reach", "Servant", "Equal in Death", "Carry Me", "Leviathan", και "Towards the Dying Lands" για την παγίωση των θέσεών τους. Στέκονται ιδιαίτερα ενθουσιώδεις στη σκηνή, εμφανίζονται επικοινωνιακά φιλικοί με το θερμό κοινό, ενώ και ο αρκετά ικανοποιητικός τους ήχος αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τις συνθέσεις τους. Σε γενικές γραμμές, αποτελούν την ιδανική αρχή μιας πολλά υποσχόμενης βραδιάς, δικαιολογώντας κατ' επέκταση και τη σημαντική θέση τους στο αποψινό billing. Το momentum βρίσκεται σίγουρα με το μέρος τους, στο χέρι τους είναι πώς θα το διαχειριστούν στο άμεσο μέλλον.

Η συνέχεια δίνεται στις 19:40 με τους αξιαγάπητους The Agonist. Για τα επόμενα 40 λεπτά, γινόμαστε μάρτυρες του εξαιρετικά παιγμένου Melodic Death Metal/Metalcore τους, δοσμένου μέσα από τα "In Vertigo", "Blood as My Guide", "Remnants in Time", "Resurrection", "Perpetual Notion", "Orphans", "Immaculate Deception" και "Days Before the World Wept". Τα πάντα ακούγονται πεντακάθαρα, η μπάντα, συνολικά, στέκεται με αέρα headliner στη σκηνή, ενώ αυτήν τη στιγμή χτίζει γερούς δεσμούς με τους παρευρισκόμενους με προοπτική να ενδυναμωθούν περαιτέρω στο μέλλον. Και παρότι κάθε μέλος επιτελεί προσηλωμένα το έργο του, την παράσταση κλέβει με απόλυτη φυσικότητα η Vicky Psarakis [Vocals (lead)], η οποία, με μια ανανεωτική αύρα και μια νότα θεατρικότητας, αποτελεί τον μάλλον πιο χαρούμενο άνθρωπο της βραδιάς. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι να έχω παρατηρήσει ζωντανά στο παρελθόν κάποιον καλλιτέχνη να κατακλύζεται από τόση ειλικρινή χαρά. Το μέλλον τους ανήκει. Και για να μην ξεχνιόμαστε: Straight edge means I am better than you.

Τα σβηστά φώτα και το επιβλητικό banner πλαισιώνουν τις ιαχές των πολυάριθμων πιστών που καιρό τώρα τους αναμένουν και έχουν μαζευτεί εδώ απόψε για να γίνουν μάρτυρες της έλευσής τους στη Γη. Και, πράγματι, στις 20:45, οι Melodic Death Metal lunatics, Hypocrisy, προσγειώνονται στη σκηνή. Όλες οι θεάσεις UFO ανά τα χρόνια σηματοδοτούν την άνοδο μιας μυστικής απολυταρχικής παγκόσμιας διακυβέρνησης, καθιστώντας τα επιστημονικά και φανταστικά σενάρια το νέο status quo. Ο ματωμένος ουρανός σηματοδοτεί την άφιξη των θεών της μάζας από τα άστρα στις δημιουργίες τους, με σκοπό να μας αιχμαλωτίσουν άπαντες κατά το "Worship", οι σκιές εμφανίζονται σαν ένα απειλητικό "Fire in the Sky" και, χωρίς να υπάρχει διαφυγή από την εισβολή στην ιδιωτικότητά μας, ξυπνάμε ως απαχθέντες για την έρευνά τους σε ένα κρύο κρεβάτι, τα αποβράσματα της κοινωνίας, οι χριστιανοί, προσεγγίζουν τους ευάλωτους, προσποιούμενοι τους καλούς Σαμαρείτες, με απώτερο σκοπό, όμως, να τους χρησιμοποιήσουν προς όφελος της θρησκείας τους, και, υποσχόμενοι την αιώνια ζωή, να τους επιφέρουν "Mind Corruption". Το υποσυνείδητο συμπληρώνει σταδιακά τα κενά μνήμης, μα η σύγχυση που προκαλεί το ανεξήγητο μας οδηγεί να μείνουμε μακριά από το φως και τον "Eraser", και οι υπηρέτες του χριστιανισμού και του μεσσία καίγονται εμπρός στα μάτια μας, ακριβώς όπως τους αξίζει, στο "Inferior Devoties". Οι φαρμακοβιομηχανίες διαθέτουν τη λύση σε κάθε μας πρόβλημα, με αντάλλαγμα την ελευθερία μας, το πορτοφόλι, μα και, τελικά, την ίδια μας την υγεία: από φυτικά προϊόντα, σε συνθετικά φάρμακα, μας εθίζουν και κατευθύνουν τις σκέψεις μας, καθιστώντας μας τη δική τους "Chemical Whore". Οι άχρηστες γνώμες των ασήμαντων wannabes, πόσο μάλλον όταν εκφράζονται με άγνοια κινδύνου δια ζώσης, δεν διαθέτουν καμία απολύτως βαρύτητα στο "Don't Judge Me", και τα τοξικά νέφη, τα πλαστικά στον ωκεανό, τα κατεστραμμένα τροπικά δάση, τούτη η ολοκληρωτική σήψη και απελπισία, ανοίγει τον δρόμο για την έλευση των "Children of the Gray". Ο αυτοκράτορας καλεί τον μεγάλο στρατό της μαύρης ορδής να αιματοκυλήσει τη βιασμένη Μητέρα Φύση, μετατρέποντάς τη σε επίγεια κόλαση, μονάχα σκοτάδι, τρόμο και θάνατο αποφέρει αυτό το "War-Path" που διαβαίνουμε, κατά τις απαγωγές τους, τα όντα με τα κενά μαύρα μάτια χρησιμοποιούν σωλήνες και καθετήρες για να λάβουν δείγματα σπέρματος, έτσι η αυτοκτονία αποτελεί τη μοναδική διαφυγή από τη θλίψη, το μίσος και τον πόνο στο "The Final Chapter". Το σκάφος απομακρύνεται για λίγο, μονάχα για να επιστρέψει για το τελειωτικό του χτύπημα κατά της ανθρωπότητας στο encore: ερχόμενοι από έναν πολύ μακρινό γαλαξία, μας προειδοποιούν για τον επικείμενο Αρμαγεδώνα, τον οποίο οι ίδιοι έχουμε φέρει πάνω μας, σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον, πιστεύοντας σε έναν ανύπαρκτο Θεό, το χρήμα και την εξουσία στο τρέχον "Fractured Millennium", όπως το κακό δεν θα υπήρχε χωρίς το καλό, έτσι και οι απεριόριστες επιστημονικές δυνατότητες εξισορροπούν το σαπισμένο θρησκευτικό σύστημα κατά το "Adjusting the Sun", και, μπορεί να διακυβευόταν η εθνική ασφάλεια, άπαντες ξέρουμε όμως πως δεν επρόκειτο για μετεωρολογικό μπαλόνι, μα κάτι άλλο που, ενδεχομένως, να κρύβει τις απαντήσεις για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής και τεχνολογίας. Σε κάθε περίπτωση, δικαιούμαστε να γνωρίζουμε τι πραγματικά έλαβε χώρα στο "Roswell 47". Μετά το πέρας 1 ώρας και 5 λεπτών, η ώρα για την αναχώρησή τους έφτασε. Ο απόκοσμος ήχος τους, τα μεθυστικά τους σκηνικά και η θερμότατη επικοινωνία τους με τους γήινους, ειδικά του αρχηγού τους, Peter Tägtgren (Guitars, Keyboards, Vocals), ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας όλα τα ασύλληπτα μυστικά τους, μας ωθεί να τους ακολουθήσουμε στο διαγαλαξιακό τους ταξίδι.

Setlist

Worship

Fire in the Sky

Mind Corruption

Eraser

Inferior Devoties

Chemical Whore

Don't Judge Me

Children of the Gray

War-Path

The Final Chapter

Fractured Millennium

Adjusting the Sun

Roswell 47

Τα μεγαλειώδη banners και ο αμυδρός χρυσαφής φωτισμός διαμορφώνουν μια έντονα μυστικιστική ατμόσφαιρα και μας προετοιμάζουν ψυχικά για την ιεροτελεστία, η οποία πρόκειται να ακολουθήσει. Τα άστρα ευθυγραμμίζονται και, στις 22:15, οι Atmospheric/Symphonic Death Metal αρχιτέκτονες, Septicflesh, ξεκινούν τη μυσταγωγία τους. Το φανταστικό και το μυθολογικό στοιχείο περιπλέκονται μέσα σε ένα αποκρυφιστικό πλαίσιο, προκαλώντας ασύλληπτο κοσμικό τρόμο. Σε έναν πύρινο κόσμο, ακέφαλοι, ψυχωτικοί ηγέτες, σαν πραγματικοί υιοί του Cain, μας τυφλώνουν για να συμμετάσχουμε στις αιματοβαμμένες εκστρατείες τους, με αποτέλεσμα να γελάμε και να κλαίμε, γεμάτοι τύψεις πια, εμπρός στο "Portrait of a Headless Man", οι συνωμότες της νέας εποχής διατάσσονται να χτίσουν ένα μνημείο για εκείνον που πάντοτε παρακολουθεί χωρίς να θέλει να βρεθεί και δεν περιορίζεται από τον χωροχρόνο, τον τριαδικό "Pyramid God", βασίζοντας ολόκληρη την πίστη του στη νευροεπιστήμη, ανέρχεται στον κυβερνοχώρο και, μέσα από μια κρύα κονσόλα κι έναν server, κυβερνά αιώνια με θεϊκή δύναμη ο "Neuromancer". Με ξίφη στα χέρια κι έναν βαπτισμένο στο αίμα σταυρό, οι Ναΐτες Ιππότες προσφέρουν έναν λύκο, ο οποίος φορά δέρμα αρνιού κι ένα αγκάθινο στέμμα στο κεφάλι, κατά το "The Vampire from Nazareth", επικαλούμενος τον αέναο ήλιο και αρνούμενος σιωπηλούς θεούς και τον παράδεισο, αγκαλιάζει την ελευθερία που προσφέρει το ερπετό και την αιώνια φωτιά ο "Hierophant". Σε ένα έθνος, όπου η γνώση αντιμετωπίζεται ως προσβολή, μια ανυπότακτη πνευματική δύναμη παίρνει θέση υπέρ της σοφίας και κατά της πίστης της εκκλησίας και της πολιτικής, πληρώνοντας το ύψιστο τίμημα και μετατρεπόμενη σε "Martyr". Αρχέγονα τελετουργικά λόγια αποτυγχάνουν, το επικείμενο τέλος των ανθρώπων και των ημερών διαφαίνεται ξεκάθαρα στο "A Desert Throne", κάποτε αποτελούσαν όντα που τολμούσαν να αισθάνονται, πλέον έχουν μετατραπεί σε ανθρωποειδή, κενά σκιάχτρα που μιμούνται τη ζωή ενός υποταγμένου στις επιταγές της θείας βούλησης "Prototype". Η παραπληροφόρηση οδηγεί σε μια καινούρια μορφή υποδούλωσης, σε έναν κοινωνικά λοβοτομημένο 21ο αιώνα, με μοναδική διέξοδο τον πόλεμο ενάντια σε τούτο το "Enemy of Truth", και στον συννεφιασμένο ουρανό τρεμοπαίζουν οι φτερωτές, εξωγήινες σκιές έκπτωτων αγγέλων, οι οποίοι μοιράζονται αιώνιες σκέψεις και όνειρα μεταξύ βασιλείων μέσω του "Communion". Σαν από μηχανής θεός, σφυρηλατεί με τη φωτιά του τις καρδιές των παιδιών του, αντιστέκεται στην καταδίκη του και φέρει το φως που διαλύει το σκοτάδι των τρομαγμένων θεοτήτων ο περήφανος "Prometheus". Αναζητούμε τα 14 διάσπαρτα κομμάτια του Osiris, με την ελπίδα πως, ενώνοντάς τα, θα λάβουμε οι ίδιοι θεϊκή υπόσταση κατά το "The Collector", με την εορταστική ατμόσφαιρα να κυριαρχεί, η Θαΐς ζητά από τον βασιλιά, ως αντίποινα παρελθοντικών ενεργειών, να κάψει το διαμάντι της ανατολής, έτσι οι φλόγες απομακρύνουν τη σάρκα της "Persepolis". Οι ιερείς αποτραβιούνται για σύντομο χρονικό διάστημα στα ενδότερα, επιστρέφοντας για το τελικό στάδιο της ιεροτελεστίας στο encore: Μονάχα οι ελαφρύτερες σε βάρος από ένα φτερό ψυχές κερδίζουν αιώνια ζωή, σύμφωνα με τον τελικό κριτή των νεκρών, "Anubis", και, τούτη την ευλογημένη και τόσο συναισθηματική νύχτα, στο σκοτάδι που αποτελεί την απαρχή των πάντων, χρησιμοποιούμε το είναι μας για να κατασκευάσουμε ως μαθητές το πανίσχυρο και πανάρχαιο "Dark Art". Μετά από 1 ώρα και 35 λεπτά, η τελετουργία ολοκληρώθηκε. Ηχώντας θεϊκά κρυστάλλινοι, με την μεγαλοπρέπεια που προσέδιδαν τα μεγαλειώδη σκηνικά και με τη μυσταγωγική επαφή τους με τους πολυάριθμους ακόλουθούς τους, μας οδήγησαν σε πνευματική έκσταση, κατά την οποία το ιδιοφυές παίξιμο του Christos Antoniou (Guitars, Orchastrations, Samples) μας εναρμόνιζε με τις συμπαντικές συχνότητες, η διαυγέστατη, ιερή χροιά του Sotiris Vayenas [Guitars, Vocals (clean), Lyrics] προκαλούσε δέος άνευ προηγουμένου, και ο Spiros Antoniou (Bass, Vocals) οδηγούσε ladies and gentlemen σε ένα ανεπανάληπτο μουσικό και συναισθηματικό crescendo.

Setlist

Portrait of a Headless Man

Pyramid God

Neuromancer

The Vampire from Nazareth

Hierophant

Martyr

A Desert Throne

Prototype

Enemy of Truth

Communion

Prometheus

The Collector

Persepolis

Anubis

Dark Art

Η Playfalse ανέλαβε τη σεμιναριακή διοργάνωση μιας υπερβατικής και αλλόκοτης εμπειρίας, κατά την οποία οι Septicflesh, μέσα από 15 εσωτεριστικές επικλήσεις, εξάπλωσαν φως και σκοτάδι γύρω τους, ενώ οι Hypocrisy, με 13 διαστρικές επιθέσεις, παγίωσαν την κυριαρχία τους επάνω στο ανθρώπινο είδος. Conquer your fear, reach for the stars and beyond.

Photos: Tilemachos Kouklakis