The Ocean Collective: Untimely Meditations

Την Τετάρτη 28/09/22 θα έχουμε την ευκαιρία να ξεχαστούμε από τα καθημερινά μας προβλήματα και να ταξιδέψουμε στην εποχή του Μεσοζωικού αιώνα, με οδηγούς τους The Ocean Collective. To Fuzz πρόκειται να φιλοξενήσει αυτήν την απόλυτη Progressive/Atmospheric Sludge/Post-Metal βραδιά.

Η πορεία της μπάντας αντικατοπτρίζεται από τις ποικίλες αλλαγές που έχουν υποστεί ανά τα χρόνια. Κάθε Full-length έχει τη δική του χροιά και ιστορία, διατηρώντας πάντα ενδιαφέρουσες και ανυπέρβλητες ιδέες. 

Προσωπικά, λατρεύω όταν από την αρχή της καριέρας μίας μπάντας παρατηρούμε τολμηρά ρίσκα, είτε έχουν να κάνουν με ανορθόδοξους πειραματισμούς, για να ανακαλύψουν περαιτέρω τις δυνατότητές τους, είτε με πολύ διαφορετικές σκέψεις όσον αφορά την προώθηση του υλικού τους. Έτσι, λοιπόν, αποφασίζουν οι The Ocean Collective να συνθέσουν ένα διπλό album, με το πρώτο part να τονίζει την ατμοσφαιρική πλευρά τους και το δεύτερο τη σκληρή. Δυστυχώς, αυτό δεν μπορούσαν να το κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένο, οπότε βγήκαν ξεχωριστά. Το "FluXion" (2004) αποτελεί το πρώτο μέρος, γεμάτο ονειρικά soundscapes και υπέροχες μελωδίες. Μιλάμε για ένα έξοχο αποτέλεσμα που είναι τόσο προσεγμένο και ηχητικά πολύ εμπλουτισμένο, που σε κάνει να σκέφτεσαι πώς καταφέραν να το συνθέσουν αυτό από τόσο νωρίς, παρά τα όποια λάθη προκύπτουν στο θέμα της παραγωγής. Η επιλογή αρκετών guest τραγουδιστών δίνει μία επιπλέον ομορφιά στο άκουσμα (9). 

Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν το δεύτερο μέρος του πλάνου που είχαν στο μυαλό τους, το λαμπρό "Aeolian" (2005). Εδώ πέρα τα συναρπαστικά riffs του mastermind, Robin Staps (Guitars), μας πιάνουν και μας ταρακουνάνε για 53 λεπτά, ενώ τα Vocals όλων των guests μας σηκώνουν κάθε τρίχα που έχουμε. Η παραγωγή είναι ό,τι χρειάζεται ένα τόσο εξωφρενικά βαρύ album. Μοναδικό ελάττωμα αποτελεί μια μικρή μονοτονία που επικρατεί, αλλά δεν αναιρεί την ποιότητα που εμφανέστατα υπάρχει (8). 

Η ιδέα του διπλού album υλοποιείται επιτέλους με το "Precambrian" (2007), έχοντας στην αρχή τον ωμό και επιθετικό τους ήχο, ενώ στο δεύτερο μέρος του, μας δείχνουν τον πειραματικό και ατμοσφαιρικό τους εαυτό. Η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη, ενώ τα performances εξωπραγματικά. Πραγματικά, ένα Full-length που δεν θα σταματήσω να εκτιμώ από κάθε άποψη. Σίγουρα, ένα από τα καλύτερα δημιουργήματα που μπορεί να ακούσει κανείς (10).

 

Η μπάντα αποφασίζει ύστερα από χρόνια να ηχογραφήσει ξανά το ντεμπούτο του, καθώς οι συνθέτες δεν ήταν ευχαριστημένοι με το αρχικό αποτέλεσμα. Συνήθως, δεν είμαι υπέρ της ιδέας τέτοιου είδους κυκλοφοριών, ιδίως των classics, ωστόσο εδώ έχουμε μία ολόσωστη δικαιολογία, κάτι που φαίνεται στο αποτέλεσμα. Καλύτερη παραγωγή, τα performances είναι ακόμα πιο tight, επομένως μιλάμε για ένα upgraded version. Το "Fluxion (2009 Re-Edition) είναι εκπληκτικό (9).

Το "Heliocentric" (2010) αποτελεί ένα κομβικό σημείο για την μπάντα. Αρχικά, από εδώ και πέρα έχουν έναν τραγουδιστή, τον Loïc Rossetti (Vocals), ο οποίος ισορροπεί άψογα τα clean Vocals με τα growls. Αυτό έδωσε την επιλογή στην μπάντα να μπορεί να συνθέτει με ποικίλες ιδέες, χωρίς να περιορίζεται ή να φέρνει τόσους πολλούς guest vocalists, όπως γινόταν στα προηγούμενα Full-lengths. Το συγκεκριμένο, επικεντρώνεται πιο πολύ στην Progressive/Atmospheric και Post-Metal πλευρά τους, έχοντας πιο έντονες μελωδίες αυτήν την φορά, κάνοντάς το ελαφρώς πιο catchy. Είναι ένα μεταβατικό album που θα χτίσει τα θεμέλια για τις επόμενες δουλειές και ένα εξαίσιο αποτέλεσμα (8).

Η εξαιρετική συνέχεια του οράματος της μπάντας που ξεκίνησε από τον προκάτοχό του είναι το "Anthropocentric" (2010). Στιχουργικά έχει την ίδια θεματική, όμως η μουσική αυτήν την φορά είναι λίγο πιο brutal. Τα performances και η παραγωγή είναι εξωπραγματικά και τα κομμάτια έχουν τέλεια δομή. Έτσι, η ακρόαση του Full-length είναι εύπεπτη και γι' αυτόν τον λόγο θα το πρότεινα κιόλας σαν starter album. Αριστουργηματικό (9).

Τρία χρόνια ύστερα, επιστρέφουν δισκογραφικά με το εξαίσιο "Pelagial" (2013). Το συγκεκριμένο δημιούργημα φέρνει πάλι τιτλοφορημένα κομμάτια, όπως είχαν κάνει στο "Precambrian" (2007), ενώ παράλληλα υπάρχει το επικό στοιχείο, όπως παλαιότερα, απλώς αυτήν τη φορά έχουν συνδυάσει και τις πιο ύστερες ιδέες. Ουσιαστικά, είναι σαν να ακούς ολόκληρη την δισκογραφία της μπάντας σε ένα Full-length. Ένα έπος (9).

Το 2018 κυκλοφορεί το πρώτο Full-length αναφερόμενο στoν Φανεροζωικό μεγααιώνα με τίτλο "Phanerozoic I: Palaeozoic" (2018). Έχοντας προηγηθεί το μεγαλύτερο κενό ανάμεσα σε δυο albums, επιστρέφουν με ένα ανυπέρβλητο έργο, την αρχή ενός saga που θα αφήσει άναυδους αρκετούς ακροατές. Με την παραγωγή και τη δουλειά πίσω από την κονσόλα να την αναλαμβάνει ο θρυλικός Jens Bogren (Producer, Mixing) και με συνθέσεις πιο δυνατές από ποτέ, το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον jaw-dropping. Μπορεί να φταίει και το γεγονός πως με αυτό το δημιούργημα έκανα την εισαγωγή μου στην μπάντα, αλλά το αποτέλεσμα μιλάει από μόνο του. Συνθέσεις δύσπεπτες, με αλλαγές, μα όλα αυτά σε κομμάτια με μεγάλη διάρκεια που ακούγονται αβίαστα. Σας παροτρύνω να το κοιτάξετε άμεσα (9).

Δύο χρόνια μετά, φτάνει στα χέρια μας το πολυαναμενόμενο "Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic" (2020). Έτυχε να το ακούσω αργά εκείνη τη χρονιά και δεν του είχα δώσει την απαραίτητη σημασία, επομένως δεν είχε μπει στην Top-10 List μου. Με τον καιρό και τις άπειρες ακροάσεις, τολμώ να πω πως θα μπορούσε οπωσδήποτε να βρεθεί στα πέντε καλύτερα μιας και μιλάμε για ένα εξωπραγματικό Full-length. Συνεχίζουν το saga από εκεί που το άφησαν και παράλληλα καταφέρνουν και ανεβάζουν ακόμα παραπάνω τον πήχη. Μπορούμε να κάνουμε αναφορά για την peak περίοδο τους, αλλά εγώ πιστεύω πως δεν έχει έρθει, διότι κάθε φορά καταφέρνουν να μας εκπλήσσουν θετικά. Κάνουμε λόγο για ένα masterpiece (10).

Ακόμα αναζητάμε απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν την Γη, τον άνθρωπο και την δημιουργία αυτών. Άλλοι πιστεύουν σε κάτι μεγαλύτερο από τους ίδιους και από εκεί προσπαθούν να βρουν το κλειδί για την πόρτα που θα τους δώσει ό,τι χρειάζεται να γνωρίζουν, ενώ άλλοι πιστεύουν σε αυτά που βιώνουν και που βλέπουν και έχουν αποδείξεις. Για το ποιος έχει περισσότερο δίκιο, οι απόψεις διίστανται. Ανά τους αιώνες ο άνθρωπος τα ερευνούσε και για όποια θεωρία είχε, πάντα θα υπήρχε μία παρερμήνευση. Τόσοι φιλόσοφοι, επιστήμονες και παρά την πρόοδο που έχει γίνει, υπάρχουν πολλά που είναι κρυμμένα εκεί έξω. Ιδίως στην σύγχρονη κοινωνία με τα social media και με τον ωκεανό πληροφοριών που εύκολα κάποιος χάνεται. Ωστόσο, οι The Ocean Collective ενδείκνυται για να μας διαφωτίσουν περισσότερο και γι' αυτό θα τους ακούσουμε με προσοχή.

 

Genre:

Progressive/Atmospheric Sludge/Post-Metal

Full-lengths:

Fogdiver (2003)
FluXion (2004)
Aeolian (2005)
Precambrian (2007)
FluXion (2009 Re-Edition) (2009)
Heliocentric (2010)
Anthropocentric (2010)
Pelagial (2013)
Phanerozoic I: Palaeozoic (2018)
Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic (2020)

Current lineup:
Robin Staps (Guitars)
Loïc Rossetti (Vocals)
Paul Seidel (Drums)
Mattias Hagerstrand (Bass)
David Ramis Åhfeldt (Guitars)
Peter Voigtmann (Keyboard, Samples)

Η 3 Shades of Black θα διοργανώσει μια αξέχαστη συναυλία, στην οποία θα λύσουμε προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, με την ελπίδα για εξέλιξη.